دی هلیهو:

نِشسِیدیم شی سییَه کُنارِ حسینیه وُ گپ میزدیم سی خومون. سییَه کُنار، دراز تا دراز تا اوهَلِ کیچِه رفتِی وُ یه کمی وُ دیوارِ خُونِی کَل مَجفَر هم رفتِی بالا اُما خُو هاسِی همیطَحر میمِه دومَن.
درِ خُونِی داریوش واز بی وُ کِریِه نشینِ شون هاسِی اَسواو و اثاثِشِه بار میکِرد که بِرِه. بَسکی تو ئی مدت مردمِه وُ جِناک رسوندِیدِن که هیشکی چیشِ دارشون نداشت که بُخا سی کمک یا خدافظی بِرِه هَلِشون!
اَوغانی بیدِن، پاکستانی بیدِن، نَمینُم مال چه شی زمینی بیدِن که جیگر همه وُ دسشون خین بی. یه سه چار تا تخم جن داشتِن که وُ دیوارِ راس وَرمیچَردِن بالا. دُزی غُزی هم میکِردِن ئی آخرِ کاری.
داریوش که از شیراز اُومِدِی وُ دِی بُواش سر بزنه، پاک مردمِ کیچِه نُهاشِه گِرُفتِن و گفتِن دیه وُ اینا اجاره نده خونَتِه. گفت سی چه مِی!؟ گفتیم اینا آدمَلِ عَلدی نیسِن. یا گیرِ آزار و اذیتِن، یا گیرِ جر و کشتیرِن، یا گیرِ دُزی و هیزی هَسِن و یا گیرِ قِشقیَه وُ داد و بیدادِن.
گفت ری سر مِیلُم. آدمِ بافهم و بادرکیه.
هیچی، خِلاصه وَشون گفت بُیَد خالی کنین و بِرِین. گفت میخام اُوسا بنّا بیارُم وُ یه دَسی بکَشُم ری در و دیوارِش. هرچی اینا اَل و التماس کِردِن، فُیدِه نداشت. هِی گفتِن پیلِ بیشتر میدیم، اِرنِکی و فضولی نمیکنیم، وُ دُزی غُزی دس ورمیداریم، تو خَرِ ئی وُ او نمیخوسیم، هیییییچ فُیدِینی نداشت. داریوش گفت حقیقتش سی محض ئی که اهلِ کیچِه وَتون راضی نیسِن، نمیترُم بیشتر از ئی وتون اجاره بدم. بِرِین یه گُلِ دیه خدابُخا.
هیچی، ایسو از صُو گیرِ مُرکُر بیدِن که بِرِن جهنمشون واوِن. مانَم نِشسِیدیم وُ گیرِ گپ و گفت بیدیم که بینُم داریوش میخوا وُ کی اجاره بِدِه خوُنَشِه.
اُمیدوُ بِچِی رُواووُ هم نشسِی یه کمی دیرتر وُ همیطحر که  سرش تو گوشیش بی، سی خوش هاسِی اَهلوک میشکوند. بسکی ما هِی اجاره اجاره وُ مستأجر مستأجر کِردیم، اُمیدوُ هم یِکِشا گفت شیخ ذوالنوری هم گفته ما مستأجریم! آمِنُو که هاسِی قیلون چاق میکِرد شی کُنار، پُرس کِرد کیه !؟ اُمیدوُ گفت هِی!؟ آمِنُو گفت میگُم ئی شیخ کو که میگی، کیه!؟ اُمیدوُ گفت نمایندِی قم تو مجلسه! گفته ما از خومون خونه نداریم و پاکمون مستأجریم.
سَکوُ حاج رضا که هاسِی پُی سیزنِ خیاطی، چرکِ شی نُخُوُنِشه درمیووُرد، گفت راس گفته. بعدِش یه کمی شی نُخُوُنِشه پُی دهنِش مِکی و همیطحر که تُفِش میکِرد ری زمین، گفت ما قول داریم که پاکشون مستأجرِن اُما  اُمیدوُ والا پُرسِش کُو بینُم کِی میخوان خالی کنِن خدابُخا!؟ بعد دِکِشا شی نُخُوُنِشه مِک زِه وُ گفت بگو کِی خالی میکنِن که مانَم اُوسا بنّا بیاریم و یه دَسی بکشیم ری در و دیوار خونه مون که داغونِش کِردِنه تو ئی سالَل!
میگُم سَکوُ خیلی چی بِلَدا ! مثِ مرحوم آمیشمَحدِه. باپیرِش هم همیطحر بی خدابیامرزه. گَپ که میزِه، یه ساعت بُیَد فکر میکِردی تا معنیشِه می فهمیدی. خدابیامرزِش ...