باسلام. نظر به اظهار فرد گرامی مورخ 11/ 8/ 95 با عنوان کردن اسم اینجانب درخصوص،زنده یاد "فایزدشتستانی" مختصرا خدمتان عرض کنم که وقتی کسی به لقبی اشتهار گردید و معروفیت عام پیدا کرد و
طی مدت مدیدی (دو قرن) در تاریخ کهن به یک نام شهرت یافت و زبانزد خاص و عام شد،آنهم شخصی که خیلی مقام با ارزش و والایی داشته باشد،نظیر:( شاعران اسطوره ای ،افسانه ای یا هنرمندان یا ادیبان،...)
چطور میتوان آن شهرت و آن لقب را از صفحه تاریخ و از ذهن و دل مردم پاک کرد؟ بله همه ما میدانیم که روانشاد"فایز"متولد کردوان بردخون است.ولی آیا درست است که بخواهیم با شخصیت یک شاعراسطوره ای بازی کنیم و شهرت والا و زیبایش را نادیده بگیریم و از ضمیر دل مردم بزدائیم؟ مگر میشود تاریخ را پاک کرد؟... اینهمه کتبهای قدیمی و گستردگی حوزه جغرافیایی دشتستان بزرگ قدیم فارس چی؟ لابد اینها هم نادیده میگیرید! طی تحقیقاتی که داشته ام، در کتابهای قدیمی توسط موسیقیدانان و هنرمندان و اسطوره شناسان،و ادیبان در رشته زبان شناسی باستانی، تمامی به ترانه های "فایزدشتستانی" عنوان کرده اند، حتی به دوبیتی خوانی (فایزخوانی) پهلوی خوانی دشتستان فارس نیز اشاره شده است،چرا که ترانه های فایز از قالبهای ریشه دار شعر فارسی،که مشهورترین وزن آن بحر هزج مسدس مقصور (مفاعیلن،مفاعیلن،فعولن) است که گونه تحول یافته ترانک های پهلوی ساسانی جنوبی و از نمونه های متاخر فهلویات یا پهلویات قدیم باستان به شمار می رود.اگر دقت کرده باشید تمامی اشعار "فایز" به زبان دشتستانی و فارسی است و هیچ شعری از ایشان را نمی یابید که به زبان دشتی سروده باشد.وخود "فایز" به اندازه ای که به دشتستان خوش بهار و خوش آب و هوا عشق داشته،به هیچ جای دنیا علاقه نداشته است...
پیش ما سوختگان مسجد ومیخانه یکیست
حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست
اینهمه جنگ و جدل، حاصل کوته نظریست
گر نظر پاک کنی، کعبه و بتخانه یکیست
"با تقدیم احترام"

سلام
فایز دشتستانی است!
لطفا او را به شهر های دیگر استان نسبت ندهید!
نکنه فردا کازرونی ها هم ادعا کنند که فایز بچه ی کازرونن؟!!!!! /ج

خیلی هم خوب خیلی هم خوب /ج

"بنام خدا"
از زبان دانیش در طرف چمن افکنده شور بلبلان پهلوی گو قمریان شروه خوان

*************
خاک و خس این خانه همه عنبر و مشک است بانگ در این خانه همه بیت و ترانه است
*************
دو بیتم جگر کرد روزی کباب
که می گفت گوینده ای با رباب
دریغا که بی ما بسی روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار
پس ازما بسی گل دهد بوستان
نشینند با یکدیگر دوستان
بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت
بیاید که ما خاک باشیم و خشت " تقدیم به تمامی شاعران خوش ذوق و محفل نشینان
ارجمند انجمن نوای پرشور فایز دشتستانی"

درود های فراوان بر انجمن و دوستداران انجمن فایز./ج

درود بر ازاد مردان این سرزمین/ج

درود بر انجمن فایز دشتستان ، دیدار با هنرمندان پیشکسوت شهر بسیار کار پسندیده ای است . احسنت/ص

خوش به حال حاضران. ما دور افتادگان از وطن نیز حسرتش را خوردیم.
چه خاشه یار دیرت بو / چه خاشه منتظر موندن/ص