سید مرتضی کراماتی:
         
در هر جامعه ای هستند کسانی که می نویسند گاهی از درد و گاهی از بود ، گاهی از باید ها و گاهی از نبایدها و در میان برگهای تقویم روزی هم به نام قلم نامگذاری شده که یک روز که نه باید دهه یا هفته ای را به نام قلم نامگذاری نمود تا شاید ادای دینی باشد به کسانی که ساعتها باید بنشینند تا در شرح و توضیح مطلبی ، قلم را به حرکت در آورند.

کسانی که در طول سال و در حالی که خیلی ها به زر می اندیشند و با قدرت تزویز به زورگویی مشغولند.  بیچاره قلم بدستانی هم هستند که همیشه چشم غره هایی را در کمین دارند اگر بنویسند هست و داریم و هوا خوب است، مردم را می بینند که چگونه در سختیها گذران عمر را می کنند و اگر از نبایدها و نبودها داد سخن می رانند، متهم به ضد ارزشها می شوند و اینجاست که مظلومیت قلم آشکار می گردد.

در بحث نامگذاری ایام و مناسبتها آنچه باید در تقویم مسولین ما باشد همین نکته است که حداقل تقویم رومیزی خود را ورق بزنند ، البته نه بخاطر یاد داشت و سیاه کردن آن بلکه ببیند چه روزهایی را در جلو دارند و همان نکته ای که موجب غفلت مانده خیلی از مسئولین ما فقط هفته ی دولت ، دهه فجر ، تعطیلات نوروز را بخاطر دارند آنهم نه بخاطر حرمت مناسبتهایش بلکه بخاطر تسریع غیر کارشناسی در اتمام پروژه ها برای هفته ی دولت و خرسندی تعطیلات در اعیاد و جشنها حتی سوگواری ائمه برای گشت و گذار ( یادش بخیر سالها قبل برچسبی بر خودرو ادارات دیده می شد با این مضمون که : استفاده خصوصی ممنون ) و این دردی است که باید خون گریست. روز قلم از راه رسید و خبری از تجلیل نبود  در اکثر شهرستانها نه ادارات متولی امر و نه دیگر ادارات به فکر این روز هستند.

این مطلب سیاسی نیست بلکه دردی است که جامعه ی اهل قلم با آن درگیرند و باید به مسئولین گفتند وقتی برخی از شماها حتا از ترس بیان مطالبات خود در جلسات شورای اداری دست و پایتان می لرزد که نکند خطاب قرار بگیرید که حرفی بزنید وقتی برخی از شما حتی در نامه نگاری های خود املا و انشایی را پاس نکرده اید و به حرمت مسئولیتتان مدرک کارشناسی می گیرید و دانشگاهها را به طرفه امتیازی بازیچه قرار می دهید ، حق دارید روز قلم را فراموش کنید البته یادتان باشد این هم بگذرد … حال دوستان نویسنده در سرتاسر کشور اسلامی خود را ، خبرنگاران عزیز را، محققین حوزه و دانشگاه را خطاب قرار می دهم که روز قلم بر شما نیک اندیشان دلسوز که درد مردم را درد خود و رنج و عذاب آنان را رنج و عذاب خود می دانید و همواره در خواب و بیداری به بایدها و نبایدها ی جامعه می اندیشید ، مبارکباد و البته در این مسیر هم باید وافعیتها را گفت و هم با دیدی باز مسایل را به مردم بازگو نمود .

خدا به ما و شما جزای خیر و به مسئلین ما قدرت درک شرایط را عطا بفرماید