میش رمضون برازجونی:
بعضی از خبرگزاریل و سایتل هِسِن که نِشسِنه بینُم چه مناسبتی داخل تقویم پیدا ویمو که سپری کردن او مناسبتکو سی ما پیام کنن، چَن ماه پیش هر روز چارصد و شص و هَش پیام می اومد و می گف: توسون خوتونه چه طهری سپری کنین؛ بعدِش هَشصد و نُه پیام اومَ که آخر هفته ی خوتونه چه طهری سپری کنین، ایسُنم خُو از هفته ی ناتری شروع واویده و تا ایسو سیصد و چل و پنج پیام اومده که شو یلدای خوتونه چه طهری سپری کنین!
والا از دید اونا، ما مشکل سپری کردن داریم و منتظریم که بینم کی پیدا ویمو سپری کردنلمونه یادمون بده!
خدانکنه بخِیم یه پیامیشه واز کنیم؛ چیشتون روز بَد نوینه، یه صفه ای وازیمو، میگو تبریک!!! شما برنده یه ساعت مچی   گل بینی   سه دسمال کاغذی 200 تایی و چار پمپرز واویدینه، کاملا رایگانِ فقط پیل پست پرداخت کن، سیل قیمت پست میکنی، دیرازگوشتون نوشته 55 هزار تومن، پُی هزار کِل و کشتیر صفحیکو می یَندی، یکی دیه وازیمو میگو آهنگ جدیدمونه دانلود کن، یدفه یکی دیه میگو آنچه زنان از مردان نمیدونن، اگه شامس بیارین بَعدِ چل و هَش ساعت همه صفحیلِ تبلیغیِ بیندین، تازه میرسین به آدرس اولی که چار خط نوشته چه طهری شو یلداتونه سپری کنین.
ایسُو در راستای ای مقدمیکو که خذمتتون طول کردم، عرضم خذمتتون که پارسال دی زاغو دِس زاغوه گرفته بی و رفته بیدن شیراز خونه عاموش، مُو خُم تنا بیدُم اومدم یه صفحه ایشه واز کردم و مو به مو وَش عمل کردم، اول گفته بی مهمونی بیگیر، خُو ما سی هرچی دوس و رفیق داشتم زنگ زدم گفتم اُمشو که شو یلدایه، دَه دوازه ساعت طولانی تر شول دیه ی، همه خونه مو، هُموسُو ورداشتم رفتم دکون خِشِمِمون و دو پلاستیک پرتقال، چار پلاستیک سیب، شیش کیلو موز و چارتا هندونه آواد سفارش دادم، شیش کیلو تخمک اَفتو گردن و دو بَسِه شیرنی و یه مُشتی چک چلسمه هم اِسدُم، ایسُو که اومدیم حساوش کنیم، عاموکو یه صورتحساوی دا دِس ما تا نه ایقه صفر دارا، اوسُنم خُو واحد پیل ریال بی، هِنی بیشتر صفر داشت، آغا خُمونه بدهکار کردیم و گفتم پاک خریدلمه بیارین خونه و واگشتم خونه.
مورد دومیش خوندُم، نوشته بی فال بگیرین، ما هرچی کتاو توو کتاوخونه داریم، دی زاغو اومده پاکشونه پُی روزنامه جلد گرفته که چپل نواوو، از قفسه شعری یه کتاوشه ورداشتم و شعرُمَم ضعیف بی پُی خُم گفتم یه شعریشه نشون کنم که بلدمشه، هرکی فال خاس هُموِه سیش بُخونم، ما کتاوِ واز کردیم تا نوشته میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیریت خوش است، هرچی گشتم دینده تحلیل و تفسیر و معنیش، هیچی نداشت، دی اُفتینمه تا کنجیلم بالا زدم و پُی خُم گفتم: خُم باید تفسیرشه کشف کنم، یه چل و پنج دِیقه ای ریش وَخت نهادم تا عمق معنیشه کشف کنم، نتیجه ای دا تا شعر از پایه خراوه، اصل شعر باید ای بو: میازار موری که دونه کِشه، که جون داره و جون شیرین خِشه!
مورد بعدیشم نوشته بی اگر داخل شهرتون جشن شو یلدا برگزار واوی، حتما در ئی کار فرهنگی شرکت کنین، ما از خونه زدیم صَرا که چنتا بَمبُله بوسونیم که یه بنری دیدُم تا نوشته جشن شو یلدا از ساعت 7 پسین در فرهنگسرا برگزار ویمو، سیل ساعت کردم تا 6 و 45 دیقه ی، ما جلدی رفتیم فرهنگسرا و سالنشه واجفتیم و دیدُم تا نصف صندلیلش خالیه، سی خُم یه صندلینی توو وسط مجلس گرفتم و نشسُم، همی طهر نشسُم تا ساعت 9 واوی اول پُی کیک و اُو میوه و اُو معدنی پذیرایی ومون کردن و جشن شوروع واوی، شعر خوندن و نمایش و همی طهر تا نوبت موسیقی رسید گلاب و گل گوزون ریتون، ما دسشوییمون گرفت، ایسُو که اومدیم بریم دسشویی تا دِم در ورود و خروج هفصد، هشصد نفر جویای صندلی وُیسکیدنه و رَه صَرا واویدن نی، ما دی سر جامون نِشسیم تا حداقل صندلیمونه ومون نسونِن، از ساعت 10 تا 12 و نیم که نِشسِه بیدُم، دِرازای شو یلدای متوجه واویدُم، جانم از خدا ساعت 12 و نیم جشن تموم واوی و واگشتم خونه، دِم در خونمون که رسیدُم تا کاغذ چسبُندنه و پُی رنگ فشاری و ذغال نوشتنه اومدیم نبیدین، اوسُو یادم اومد که مُو مهمون داشتمه!
دی از او سال شو یلدا تا ایسُو هر چی دوس و رفیق داشتم، سِرنِه صله رحمی که دعوتشون کردم و خُم نبیدُم، پام قهر کردنه، هااا عامو گول ای سایتل نخارین. ها خالوووها

 برای شنیدن فایل صوتی در اینجا کلیک کنید