دی زاغو برازجونی:
دیگ پسین ساعت پنج و نیم شیش، مُو بیدُم و زاغو و رمضون میش (میخواسُم قافیش دُرُس در بیا) نِشسِه بیدیم ری مُبل و سُه نفری رفته بیدیم توو گوشیلمون، رمضون گوشی چپلوشه ورداشته بی و توو نرم افزارلش می گشت دینده ی مُیی تازه، زاغو، گوشی خونوادیمونه ورداشته بی و چک می کرد ، مُنم گوشی شخصیمه ورداشته بیدم توش زُر میخاردم، چنه؟ سیچه تعجب میکنین؟ بتا همیسُو تعجبتونه برطرف کنم تا بونه ای نواوو سی بعضی از ئی پُسرل چیش سفید که بیان دایرکت (بخش پیامل اینستاگرام) پیام بیلن سیم، مُو که بنده باشم یه گوشینی دارم که توش واتساپ و تلگرامُم نصبه و پُی هُم عروسلُم گیر بحثل علمی هِسیم در مورد زنل طیفه مون، زاغو هم یه گوشنی داره که قِدِ لِنگِ دَمپاشه، رمضونم یکی داره، اُما یه گوشینیم نادیمه سی کارل مشترکمون، مثلا سی پست نادن توو اینستاگرام و کانال تلگرام مشترکمون، ها چکار دارین! هِمی طهر که پُی همُ عروسلُم مَژغول کارشناسی کردن بولیز زن عام رُسَم بیدیم ، زاغو گف: مانی چقه پیام اومده توو دایرکت، جواوشونه نمیخِی بدی؟ گفتم: نه، جواو ئی چیش سفیدلِ نمیدم، رمضون گف: چطو؟ گفتم: مِی دایرکتِ چک نکردیه؟ یکیش نوشته بچی کجیی؟ یکیش میگو چن سالته؟ یکیش شماره واتساپ میخا، مِی بیکارُم جواوشونه بدُم؟! زاغو گف: مانی زشته جواو ندیا بوگو خو! گفتم: زشت پیرزن اُفریقـُیه، گفتن فِضِی مزاجی، نگفتن: فِضِی بازجویی خو، زاغو گف: مانی مجازی، نه مزاجی، بوگو خو!  گفتم: مِی چه گفتم؟ زاغو گف: گفتی مزاجی، گفتم: خو حالا هُمو، زاغو گف: مانی فِضِی مِجازی یعنی مُجازی پُرس و جو کنی! گفتم: زاغو تا ایسُو هَژده تا ضربه چوبیل خارده پس مازت که تا شیش ماه مث شتر مرخ رو کنی؟ زاغو گف: نه، گفتم: خو گپ الکی نزن وگرنه میخاره، رمضون گف: برم بیلکو بیارم؟ زاغو سِیلُم کرد و گف: مِی وُ دِسُم عاجزین؟ هَع نویمو دو کلام گپ بزنم، ناتر نه ایطهر بیدینا، ئی یکی دوسالکو ایطهری واویدینه بیگین خو!

گفتم: وسط بحث علمی مُو پُی کارشناسل گروه ، خو یه آدم بیکار نمیا بگو کار میخوام خو ، وری برو دینده کار بگرد سی خوت ، گوش مُفتی گیر اُوُردیه ، زاغو گوشی مشترکمونه نهاد زمین و گوشی شخصیشه ورداشت ، رمضونم شماره یه مُیی قواد فروشی واجفته بی هاسِی پاش چت میکرد ، منم پی کارشناسل گروه تصمیم گرفتیم که بریم توو پارک بانول بیشینیم و بحثلمونه ادامه بدیم ، سی رمضون گفتم و رفتم سر و چادر کردُم که برُم هِلِ پارک ، رمضون گف: مواظب خوت بو ، احتیاط کنا ، گفتم: سیچه؟ گف: هیچی هِمی طهری! رمضونو جون مرگاویده زهلمه بُرد ، آخو گِیی وَم نمی گف ؛ جلدی رفتم توو اتاقم و بعدش اومدم رَه پارکِ گرفتم دَس و رفتم تا هُم عروسلُم جَمشون جَمه و فقد قند و عسلشون کمه ، ها چکار دارین!

راسی سُه هُم عروس دارُم ، یکیش بوشهری اصله ، یکیش فابریک بچه تنگسونه ، یکیشم شیش دونگ گناوه ایه ، مُو پُی سُه تاشون از همه هَل تفاهم دارم ، فقط از هِلِ هُم عروس بیدَن ، سُه تامون پُی هم سوتفاهم داریم ، یعنی اگه یه زنیه دیدین که پُی هُم عروسلش تفاهم داره ، دِسشه بدین مُو تا نومشه توو دفتر رکوردل گینس بینویسُم ، ها چکاردارین! همیطهر که پُی هم گیر گپ و روات بیدیم ، هم عروس گناوه ایم گف: دی زاغو عکس رنگینک قشنگی نهادیه مِنِ اینستاگرام ، دلمه بُرد ، گفتم: آخی اُمشو یه بشقاو رنگینکی سیت دُرُس میکنم میارُم ، گف: راضی وُ زحمتِت نیسُم ، گفتم: چه زحمتی ، هُم عروس بوشهریم گف: مِی شما هِنو توو اینستا گرفتار اُوپیچکین؟ گفتیم: ها ، گف: مُو خو سی محضه پس دیواری و خوت خوتکی ، پس پناهی نمیام ، هم عروس تنگسونیم گفت: دایرکت شما هم شُلغ هن؟ همه گفتیم: هاااا ، ولی جواب نمیدیم ، هُم عروس بوشهریم گفت: بهنوشو بختیاری اومده پیام داده طرز پخت قلیه موهی میخاس ، مُو دیر جوابش دادم میگه ما اندازه شما مزاحم نداریم که شما سی جواب دادن ایقه آدم معطل مِیلین ، هم عروس تنگسونیم گف: خُیا نُکو ای بچ وارا بفهمن که یه زنی اینستا داره ، تا بلاک نوایین ول کنش نیسن ، هم عروس گناوه ایم گف: هانه ، زنگَل ایسُنی هم فابریک باکلاسِن دِ بدتر! گفتم: ها اتفاقا مُو دایرکتمه چک نمیکردم تا ایکه یه نفری اومد هِی اینگیلیسی نوشت دایرکتته چک کن.

ایسُو که رفتم تا هیلاری کلینتونه ، می گف از یک ماه پیش پیامت میدادُمه و جواب نمیدی ، گفتم: پاک تخصیر ئی پُسرل چیش سفیده ، از بَس پیام میدن که دی مُو هِلِ دایرکت نمیام ، هُم عروس بوشهریم گف: ازش نپرسیدی بینیم اونا هم نمازبُر دارن یا نه؟ گفتم: بله پرسش کردم گف: ما چیشمون لِقِه که یکی بیا دایرکتمون و نمیا ، هُم عروس بوشهریم شیرنی تارفم کرد ، دَس کردم که وَردارم ، بال چادرم رفت کنار و هم عروس گناوه ایم گف: دی زاغو یُو چنه زِر بال چادرت؟ گفتم: کو؟ گف: اینا ، گفتم: ای سلاحمه ، هُم عروس تنگسونیم گف: سلاح سی چتن؟ گفتم: توو خونه بحثِ هِمی پسرل سیرقو بی که میان مزاحم دایرکتی ویمن ، موقه اومدنم ، رمضونو جون مرگاویده گف: مواظب خوت بو ، زهلم رفت که پسرلکو توو فضی نِمجازی هم بخوان بیان دایرکتمون و اذیتمون کنن ، جلدی رفتم توو اتاقم و سلاحمه ورداشتم و اومدم ، هُم عروس گناوه ایم گف: ایسو سلاحت چنه؟ گفتم: جاروف پنگی! ها دیی ها.

 برای شنیدن فایل صوتی این طنز در اینجا کلیک کنید