اتحاد خبر ـ عبدالخالق عبداللهی:

می گویند مرد بسیار مومن و باتقوایی بنام حاج مرتضی در شهری زندگی میکرد که مردم به او اعتماد زیادی داشتند و معمولا اشیا قیمتی و پول و نقدینه و حتی زن و فرزند خود را نزد او به امانت می گذاشتند و به سفر می رفتند ... روزی مردی همسر جوان و زیبای خود را به حاج مرتضی سپرد و با خیال راحت به سفر رفت یکروز صبح که حاجی می خواست برای وضو گرفتن به حیاط برود زن را دید که برای وضو گرفتن سر حوض ایستاده و بدون اینکه متوجه حاجی شود چادر از سرش افتاده و تن و بدنش آشکار است ...لابد زن تن و بدن حاجی پسندی داشت که حاجی از دیدن این صحنه دلش لرزید و از شما چه پنهان خوشش آمد ( درست است که حاجی مرد و پرهیزگارو خداترسی بود اما  امان از وسوسه شیطان) از آن روز به بعد کار حاجی این شده بود که صبح زود پشت پنجره قایم شود و دزدکی صحنه وضو گرفتن زن جوان و زیبا را دید بزند پس از مدتی کار به جایی رسید که همه وجود حاجی از عشق زن زیبا لبریز شد و نزدیک بود کار به رسوایی کشد ... حاج مرتضی نزد مرشدش که در زهد و تقوا در مرتبه ای بالاتر از خودش قرار داشت رفت و موضوع دلدادگی اش را با او در میان گذاشت و چاره خواست ... مرشد گفت : چاره کار تو فقط در دست یکنفر است بنام درویش مصطفی که ساکن بلخ است . حاج مرتضی هر طور بود خود را به بلخ رساند و سراغ خانه درویش مصطفی را گرفت اما هر کسی که نام درویش مصطفی را می شنید کلی فحش و بدو بیراه نثارش می کرد و در آخر هم میگفت : ای حاجی حیف از شما نیست که سراغ خانه چنین آدم فاسد و فاسقی را می گیرید ؟ ... پس از پرس و جو معلوم شد جناب درویش مصطفی در شهر بلخ به اَمرَدبازی (بچه بازی) و شرابخوری معروف است . حاجی هر طور بود خانه درویش را پیدا کرد و دق الباب نمود و پسربچه خوشگلی در را برویش گشود ... تا چشم حاجی به پسرک افتاد با خود گفت : این اول شاهدش . از پسرک پرسید : درویش مصطفی خانه است ؟ جواب داد : بله . وقتی حاجی وارد اطاق درویش شد شاهد دوم را هم به چشم دید : چند بطری شراب کنار دست درویش در گوشه اطاق چیده شده بود . درویش به محض دیدن حاج مرتضی از جای خود بلند شد و سلام کرد و او را بنام خواند یعنی گفت : خوش آمدی حاج مرتضی . حاجی تعجب زده گفت : تو از کجا اسم مرا می دانی ؟ درویش جوابی نداد . حاجی پرسید : این چیست که در شیشه می ریزی و می نوشی ؟ جواب داد : سرکه است ، معمولا دوست دارم روزه ام را با سرکه افطار کنم . حاجی پرسید : این پسر خوشگل که در را بروی من باز کرد و با تو در این خانه تنها زندگی میکند که بود ؟ درویش جواب داد : فرزندم است و بعد از مرگ همسرم تنها یادگار اوست . شیخ مرتضی که فهمیده بود اینطور که مردم شهر می گویند درویش نه تنها فاسق و فاجر نیست بلکه بسیار متدین و پرهیزگار نیز می باشد طاقتش طاق شد و گفت : ای درویش با اینهمه فضائل و مکارم اخلاقی و انسانی و کراماتی که داری چرا در این شهر بدین بدنامی زندگی میکنی تا هر تازه واردی سراغ خانه تو را می گیرد با فحش و ناسزا روبرو شود ؟ درویش مصطفی لبخندی زد و گفت : "به این دلیل که مردم شهر به من اطمینان و اعتماد نکنند و زن جوان و زیبای خود را به خانه من نفرستند و خود به مسافرت نروند تا منهم مثل حاج مرتضی اسیر وسوسه شیطان بشوم و برای چاره جویی از شهر خود آواره شوم و در بلخ از درویش مصطفی چاره کار بخواهم "/ب1