اتحاد خبر - سرویس نفت و انرژی
« ... شناسایی جامعه‌ی ذینفع از انرژی گاز و برآوردن نیازهای آنان، فراهم کردن موجبات رضایتمندی در جامعه، رفع مشکلات فاز ۱۴، آمادگی نیروگاه برق بعثت، پیاده‌سازی مسائل HSE، گزارش پیشرفت پروژه‌ها، تعمیرات اساسی، توربین‌ها و ( تهیه و تأمین ) مولکولارسیو »
با استناد به بخش اخبار صفحه‌ی مجازی شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی، موارد بالا، همه‌ی دغدغه‌های سعید توکلی معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی گاز کشور توی نخستین روزِ کاری‌شون در بازدید از این مجتمع مهمِ صنعتیه !

همون‌جایی که به نقل‌ از وزیرنفت، شرکت ملی گاز رو ویترین وزارتخونه معرفی کرد و خواهان تلاش بی‌وقفه‌ی کارکنان مجتمع گاز درراستای ثبات تولید و تأمین گازِ زمستانیِ کشور شد.
توی سه‌چهار سالِ اخیر، نمی‌دونم بخش ستادی چه روزایی رو تجربه کرده ولی به جرأت می‌تونم بگم بخش عملیاتیِ این ویترین، اصلاً حال و روزِ طبیعی و خوبی نداشته و نداره و خط و خراشای ریزی که افتادن رو شیشه‌ها نازُکِش، چهره‌شو مخدوش کردن.
تجمعات اعتراضی اخیر کارکنان و خونواده‌های مناطق عملیاتی در کنار سخت‌تر شدن شرایط کار و وضعیت نابسامان اقتصادی و بحرانای معیشتی، لکه‌های کم‌رنگ و نامحسوسی هستن که دارن رو شیشه‌های خسته و بی‌تابِ ویترین جا خوش می‌کنن و اگه دستی نباشه اونا رو تمیز کنه، بزودی تکثیر می‌شن و با اشغالِ تمومِ سطح شیشه، هیچ نقطه‌ی روشن و شفافی از اون باقی نمی‌ذارن.
علاوه‌بر بی‌عدالتی سازمانیِ نهادینه‌شده‌ای نظیر عدم شایسته‌سالاری، دوست و رفیق‌بازی، تقسیم پُستا و سِمَتای مدیریتی مجموعه براساس سفارش و لابیای خارج از مجموعه، حیف‌و‌میل شایستگیای سالانه و نظایرِ اونا که سالیانِ درازی کارکنان رو آزار می‌داد، حالا یه قوزِ بالاقوزِ دیگه هم اضافه شده به نام سقف و تحدیدِ حقوق که یکی از بی‌خردانه‌ترین، غیرمنطقی‌ترین و غرض‌ورزانه‌ترین قوزِ بی‌انگیزه‌کننده‌ی عملیاتیا به شمار می‌ره.
اونایی که لای مُبلای سبزشون توی حالت خواب و بیداری این دستورالعملِ مزخرف و مسخره رو مصوب کردن، اگه نفوذی نباشن که بابِ‌میلِ رقبای اقتصادی ایران در حوزه‌های نفت و گاز، سعی در تضعیف و فروپاشِشِ بزرگترین سرمایه‌ی ملی یعنی منابع متخصص و متعهدِ انسانیِ صنعتیِ کشور داشته باشن، قطعاً سرِسوزنی اطلاعات و آگاهی از اهمیت استراتژیک منطقه و مصائب و سختیای کار توی اون ندارن.
جا داشت آقای توکلی توی اولین روز و حضورش توی بزرگترین حوزه‌ی کاری و مدیریتی‌اش، مهمترین دغدغه‌ی خودش رو تلاش برای رفع این ضدِقانونِ ظالمانه و ناعادلانه اعلام می‌کرد و خستگیِ مفرطِ حاصل از دومینوی تعمیرات اساسی پالایشگاه‌ها توی گرم‌ترین روزایِ عسلویه رو از تن و روحِ خسته و بی‌رمقِ همکاراش می‌زدود.
شاید این اقدامش می‌تونس آغازی _ هرچند دیرهنگام _ برای پاک‌کردنِ لکه‌های تیره و نازیبا از سطح شیشه‌های نازک و خراش‌خورده‌ی این ویترینِ تلخ باشه. ویترینی که علیرغم باور جناب وزیر، نه فقط نظرگاهِ وزارت‌نفت بلکه بخش مهمی از ویترینِ همیشگیِ اقتصادِ این سرزمینه و اگه خراشای مویی و ریزش یه جایی مسدود نشن و بند نیآن، تبدیل به تَرَکای درشت و عمیقی می‌شن که نه‌تنها ویترین، بلکه کُلیت نظام اقتصادیِ کشور رو تهدید می‌کنه ...

«میم . قاف»