ارنک باشی:

تاپو، ظرف گچی خیلی بزرگی است که در قدیم نوعی انبار آذوقه محسوب می شد و آرد و گندم و تخم مرغ را در آن نگهداری می کردند شاید به همین دلیل می گفتند " تاپو گچی ، پُرِ همه چی " اما کاربری اصلی تاپو، نگهداری خرما  بود .

از آنجایی که  تابو معمولا در گوشه ای دنج و خلوت از خانه نگهداری می شد موارد استفاده دیگری هم داشت .مثلأ بچه ای که قهر می کرد می رفت پشت تاپو و آنجا گریه می کرد ، حتی اگر کار بدی می کرد برای فرار از مجازات بهترین جای پنهان شدن پشت همین تاپو بود .

اگر روزه می گرفتی و وسط روز کم می آوردی بهترین جایی که می شد دزدکی تک خوری یا روزه خوری کرد پشت تاپو بود.حتی بعضی دختران وقتی برایشان خواستگار می آمد از زور خجالت می رفتند پشت تاپو پنهان می شدند .

جالب اینکه برای چیدن خرما در تاپو، یکنفر باید وارد تاپو می شد و با پا روی خرماها می گشت تا خوب چپانده و پِرِس شوند . دوستی تعریف می کرد یکی از بستگانش که اسمش " میش ممد " بود هر سال فصل خرما که می شد یک شورت مامان دوز بلند که تا سرِ زانویش می رسید و به آن کُلکی می گفتند می پوشید وارد تاپو می شد با تن و بدن عرق کرده و با پای کثیف و چرکی اش آنقدر روی خرماها لگد می زد تا خوب جا بگیرند.

دوستم می گفت " میش ممد " وقتی خسته می شد از تاپو بیرون می آمد شلوارش را  روی کُلکی می پوشید شب می خوابید صبح می رفت دستشویی فردا شلوار را درمی آورد و دوباره با همان شورت شب خوابیده ی توالت رفته ی مامان دوز، کارش را در تاپوی خرما  از سر می گرفت خلاصه اینکه خرمای تاپو با اینکه قشنگ ، دوشابی و بسیارخوشمزه بود اما همیشه بوی بَچ و خشتک عامو میش ممد می داد...