ارسلان متوسلی:

در این واپسین روزهای انتخابات که بازار داغ وعده و وعیدها روبه راه است، ما درمیان مردم آمده ایم و از آنها سوال می پرسیم که اگر رئیس جمهور شوید چه می کنید؟ و پاسخ آنها را به سمع و نظر شما می رسانیم.
پسر 26ساله عینکی: کنکور رو حذف میکنم، شیش ساله پشت کنکورم، کچلی گرفتم، دپرس شدم، موقع سربازیم شده، مدرک ندارم، کار ندارم، عاشق هم هستم و موقع درس خوندن نمیدونم چه خاکی بریزم تو سرم.
مرد 45 ساله، کلاه به سر: مو می کارم.
زن 58 ساله و سی و دو روزه: ببین مادر جان من حوصلم نمیشه اما چنتا سفر خارج با خونواده میرم تا چشِ حمیده درآد.
پسر 39 ساله با موهایی سفید: بابا قلیون برازجونی رو ثبت ملی میکردم، آخه مگه قلیون برازجونی چه ایرادی داره که مردم دو سیب میکشن؟ نمیدونید دو سیب چه ضررایی داره؟ پرش از قلیون برازجونی به میوه ای یعنی اعتیاد، یعنی بدبختی، یعنی فنا.
دختر(احتمالا 24 ساله، هرکاری کردیم سنش را نگفت): کلا به مشکلات بانوان رسیدگی می کردم، مثلا ما تا کِی باید سر "چی پوشیدن" مشکل داشته باشیم؟ اصلا چرا باید پارک دوبل کنیم؟ چرا باید تایر ماشین ما پنچر بشه؟ چرا پوست ما چروک میشه؟ چرا وسایلی که برای سفر جمع می کنیم از وسایل منزلمان بیشتر میشه؟ چرا اصلا سن ما رو می پرسید؟ برو آقا مزاحم نشو اول صبحی اعصابمو بهم ریختی.
پسر 17 ساله (ذره ای خوش نما): من مشکلات اساسی کشور رو بررسی می کردم، به کارشناسای تغذیه می گفتم راه حل خوبی براش پیدا کنن و دستور حلشو میدادم، مثلا فقط پفک های لاغر کننده تولید میکردم و اصلا مگه من که 96 کیلو هستم چاقم؟ دکترای انگ نزن هم لازم داریم، بعدشم خونواده ها باید تشویق کنن پسراشون چاق بشن چله بشن، پفک بخورن، پفک خیلی خاصیت داره.
پسر سه سال و هشت ماهه بغل پدرش: جوجو.
دختر 20سال و شش ماهه، مجرد: تصویب میکنم جهیزیه با خانواده داماد باشه، اصلا همین رسم و رسومات غلط باعث ازدواج نکردن ما جوانان شده، راستی فقط خواستگارای با جهیزیه بیان که ما رسم جهیزیه نداریم، بابام خوشش نمیاد، مرسی اَه.
پسر شش سال و سه ماهه: هر روز بستنی میخورم.
پسر بیست و دو سال و نه ماهه در حال خرید نوشابه: من اگه رئیس جمهور بشم، سه شنبه ها میرم شمال جوج میزنم با نوشابه.
سردبیر اتحاد جنوب: برنامه 99 روز اولم اینه که: اول، هر هفته یک نسخه از نشریه رو برای سرپرست خانوار ارسال می کنم، دوم، توی سبد کالا باید و حتما و الزاما چند نسخه از نشریه مون باشه، سوم هم توی داشبورد پراید های نو، آپشن اتحاد جنوب رو اضاف میکنم.
مرد 43 ساله (اخمو): به تو چه که چه می کنم؟ مگه من می پرسم که تو چه می کنی؟ اصلا مسائل خصوصی من به تو چه ربطی؟ تو توی مسایل خصوصی زندگی من سرک می کشی؟ بزنمت که له بشی؟
مرد راننده تاکسی (مو هایش را رنگ کرده، سنش معلوم نیست، سبیل هم نداره): آها سوال خوبی پرسیدی، سوار شو تا بهت بگم... ببین آقای خبرنگار، اول که خیابونا باید کوتاه تر بشه، دوم کرایه، کرایه هر کورس باید بیشتر بشه، خودت واردی که یه ماشین چقدر خرج داره، تازه پول دکتر اعصاب هم باید در آریم با این زوری که مسافرا توی کوبیدن در ماشین ما دارن؛ می بینی، یه سوال کوچیک پرسیدی، چارتا خیابون رفتیم، پس باید مسایل کشور هم آسون و با راه های کوتاه حل بشه که تحلیل و تفسیر و اظهار نظر راجبشون توسط ما کوتاه باشه تا مسافرانمونو جذب کنیم، کرایه زیادی گردنشون نیوفته که دیگه پاشونو توی تاکسی نذارن و به بی آرتی و مترو رو بیارن، حالا بگو ببینم کِی چاپ میشه؟/ص