،،قدرت مظاهری،،

...
یک. سه گاو
سه‌تا گاو بودن که توی یه مرتع درندشت زندگی می‌کردن. یه گاو سیاه، یه گاو قهوه‌ای و یه گاو سفید. اونا زندگی خوب و خوشی داشتن و روزا علفا رو می‌لمبوندن و بدون اینکه یه‌لحظه هم از همدیگه جدا بشن، همونجا وسط سبزه‌زار حموم آفتاب می‌گرفتن و خوابای رنگی می‌دیدن. حال گاوا اینقد خوش بود که هیچی رو به کتفِ‌شون هم نمی‌گرفتن.
اوضاع همینجوری پیش می‌رفت تا‌اینکه یه روز سر و کله‌ی یه گرگ پیدا شد اون‌ورا. آقاگرگه که بشدت هوس استیکِ خام کرده بود ولی نمی‌تونس از پس گاوا بربیاد، دنبال یه نقشه می‌گشت که یهویی یه فکری زد به کله‌اش.   فکر کرد که توی اولین‌قدم باید دوست بشه با گاوا. آروم‌آروم رفت پیش‌شون و بعد از یه سلام‌وعلیک آبدار، سرِ صحبت رو باز کرد باهاشون و ظرفِ دو سه روز، شد رفیقِ شفیق‌شون.
وقتی خوبِ خوب رفیق شدن، یه‌ روز که گاو سیاه داشت کمی اون‌ورتر دنبال یه خارشتر می‌گشت تا دندوناش رو خلال بزنه، گرگه نشست زیر پای گاوای سفید و قهوه‌ای و گفت شماها خیلی آنتیک و سِتید با هم ولی اون رفیق سیاهه‌تون‌ ترکیبِ رنگِ‌تون رو به هم می‌زنه. بعدش هم اینقد درباره‌ی سیاهی و رنگ سیاه و تاریکی، گلواژه تحویلِ اون دوتا داد که واقعاً باورشون شد باید یه جوری از شر گاوسیاهه راحت شَن. گرگه هم ازخداخواسته، پرید رو گاو سیاه بیچاره و غیر از استخوناش، همه‌چی دیگه‌شو یه لقمه چپ کرد و شروع کرد به آروغ زدن. چارپنج روز که گذشت و گرگه باز هوس استیک کرد، رفت سراغ گاو سفید که یه‌کم دورتر از گاو قهوه‌ای داشت با چن‌تا بوته‌ی شبدر وَر می‌رفت و آروم درِ گوشش گفت سفیدی خیلی رنگ عالی و برازنده و قشنگیه ولی قهوه‌ای، پرستیژِ اون رو به هم می‌زنه. بعدش هم کلی شعر تفت داد و ریخت تو کاسه‌ی سرِ بی‌مغز گاو سفید و راضیش کرد که کلک گاو قهوه‌ای رو بکنن. موافقتِ گاو سفید رو که گرفت، پرید رو گاو قهوه‌ای و جلوی چشم گاو سفید لت‌و‌پارش کرد و تا دو سه روز استیکِ بدون چربی زد بر بدن. سه‌چار روز بعدش که گاوسفیده تک و تنها شده بود و داشت یه‌گوشه نشخوار می‌کرد، آقاگرگه بدون تفت‌دادنِ شعر و بافتنِ گلواژه، پرید روش و ازش یه اسکلتِ خالی  باقی گذاشت وسط مرتع تا مایه‌ی عبرتِ باقیِ گاوا بشه.

دو . سه سَرو
این با دو کاج فرق می‌کنه. دو کاج اینجوری بود که یکیش تیر برق می افتاد روش و از اون یکی کاجه می‌خواس کمکش کنه ولی اون کمک نمی‌کرد و بعدش فِرتی، این می‌شکست و تیربرقه گُرگَمبُو می‌افتاد رو دومی و میخوابوندش زمین.
سه سرو - که قصه‌اش مال خودمه - اینجوریه که کلی درخت توی یه جنگلن ولی سه‌تاشون سروَن. یه روز یه هیزم‌شکن میاد با تبرش می‌افته به جون یکی از سَروا. سَروِه هرچی التماس می‌کنه و از درختای دیگه کمک می‌خواد، درختا به کتفِ چپ‌شون هم نمی‌گیرن و می‌گن به ما چه. سَروِه از اون دوتا سرو دیگه کمک می‌خواد که اونا هم کتفِ چپِ‌شون رو حواله میدن و کُلاً چیز نمی‌کنن، یعنی کمک نمی‌کنن. بعد هیزم‌شکنه می‌ره شهر و پنج‌شیش ماه بعدش که یه مشت دخترپسرِ بیکار و علاف اومده بودن جنگل برا پیک‌نیک، یه قوطی کبریت جا می‌مونه ازشون و یکی از چوب کبریتا از قوطی می‌پره بیرون و درختا رو تهدید به آتیش‌زدن می‌کنه. همه التماس می‌کنن و سَروا رو که قد بلندتری داشتن، واسطه می‌کنن تا از چوب کبریته خواهش کنه نسوزونَدِشون. چوب کبریته می‌گه به کتفِ چپم هم نیس، چون من یکی از میلیونا تیکه از همون سَروی هسم که به‌فنارَفتنش به کتفِ چپِ‌ هیچ‌کدومِ‌تون هم نبود. خلاصه اینجوری می‌شه که کل جنگل به گ... ببخشید، به فنا می‌ره.
سه . سه‌ گاو
 نه، تکراری نیس به‌خدا. این سه‌گاوه، اون سه‌گاوه نیسن. اینا سه‌تا گاو دیگه‌ان که قصه‌ی اون سه‌‌گاوه رو نخونده بودن تو بچگیاشون. نه قصه‌شو خونده بودن و نه حتی وقتایی که داشتن مفت می‌چریدن این‌ور و اون‌ور، یه نیگاهِ کوچولو انداخته‌ بودن به اسکلتاشون که هنوزم وسط چمنزاره افتاده. هر روز هم از کنار اسکلتا رد می‌شدن ولی خب، آدمی که نخواد ببینه چیزی رو، نمی‌بیندِش اصلاً. می‌بینه‌ها ولی همه‌اش دایورت می‌کنه به کِتفاش و توجهی نمی‌کنه به اون تا یه روز یهویی ...
اسد، اردوغان، تمیم بن حمد بن خلیفه آل ثانی.
حالا عجالتاً همینجوری این سه‌تا رو تَگ کنید که آقاگرگه یه گاوِ ظالمی‌شون رو اسکلت کرده، تا بریم سروقتِ اون دوتای دیگه.