اتحادخبر-سانازدانشگر :بانو بوشهری نویسنده برازجانی روز پنج شنبه چهارم شهریور از اولین کتاب خود با مضمون طنز "لبخندستان" در هفته نامه اتحادجنوب رونمایی کرد. به همین مناسبت وی در گفتگویی با خبرنگار اتحادخبر از ایده و محتوای کتاب "لبخندستان"، درخواست حمایت از مسئولین، در خصوص نام مستعار بانو بوشهری، "نامه های پست نشده" و ... گفت که شما را به ماحصل این گفتگو دعوت‌می کنیم.

بانو بوشهری متولد شهریور ۱۳۶۵ در شهر برازجان است.  وی نویسنده است و بیشتر نوشته های او در قالب طنز است.

راز اسم مستعار بانو بوشهری
این نویسنده برازجانی در خصوص اسم مستعار بانو بوشهری می گوید: پدرم متولد آبادان و پدربزرگم از طرف پدری اصالتی چاهکوتاهی دارد و خودم متولد و بزرگ شده برازجان هستم. مادربزرگم از سمت پدری اسم شناسنامه ای اش بانو بود. در خانواده قبل از من سه پسر بوده که من به دنیا می آیم که پدرم تصمیم می گیرد نام مادرش که فوت شده بود را روی من بگذارد. چون بانو صفت است اداره ثبت احوال اجازه نمی دهد و اسم من را اعظم می گذارند تا معنای بزرگ بودن و خانم بودن را برساند و تا سال ها من را اعظم بانو صدا می کردند. به همین دلیل نام هنری ام را بانو بوشهری انتخاب کردم که سال ها می شود من را با نام بانو بوشهری در فضای مجازی و رسانه ها می شناسند.

درباره کتاب لبخندستان
بانو بوشهری با اشاره به چاپ کتاب لبخندستان می گوید: این کتاب اولین اثر چاپی در قالب طنز من است؛ مجموعه ای از نوشته های طنز من در طول سه الی چهار سال است که با نشریه اتحاد جنوب کار کردم. قبل از ورودم به اتحادجنوب با مجموعه رادیویی شهریاران کار کردم.‌ می توان گفت شروع کار من از طریق آنجا بود و با رادیو شهریاران دیده شد. از مجموعه اتحادجنوب با من تماس گرفتند و درخواست همکاری با صفحه طنز را داشتند. آن زمان دبیر این صفحه عبدالخالق عبداللهی بودند.‌

با نوشتن مطالب طنز با گویش دشتستانی شروع کردم
وی در خصوص مطالب طنزی که نوشته می گوید: در ابتدا واقعا ذوقی و دلی می نوشتم و وقتی که شروع به نوشتن کردم معمولا  کارهای گویشی و مسائل روزمره ای که در اطرافم وجود داشت و کمی بداهه طنز در وجودم داشتم که ترکیبی از این ها شد. به مرور که جلوتر رفتم آثار بقیه را خواندم و از دیگران سوال می کردم و نوشته هایم را نقد می کردند. کم کم بعد از چندین شماره متوجه شدم که نوشته هایم در حال دیده شدن است که برخی نقد می کردند و برخی تشویق می کردند و خیلی ها دوست داشتند ببینند بانو بوشهری چه کسی هست چون مطلب دیده شده بود. به مرور احساس کردم متن های گویشی در فضای مجازی افرادی بودند که متعلق به استان ما نبودند و اصطلاحات گویشی را متوجه نمی شدند و این شد که کم کم به سمت نوشتن فارسی معیار آمدم که برای همه قابل فهم باشد.

همکاری با سایر مطبوعات
بانو بوشهری در ادامه می گوید: پس از آن با صفحه طنز ندای هرمزگان بندرعباس برا مدتی همکاری کردم. خیلی از دوستان اصرار داشتند که شما چرا نوشته هایتان را کتاب نمی کنید. هدفم چاپ کتاب بود ولی در این برهه زمانی چون احساس می کردم زود است ولی یک مرتبه متوجه می شوی کاملا دیر شده است. تصمیم گرفتم مجموعه را جمع آوری کنم که حاصل آن مجموعه لبخندستان شد که با انتشارات عصر جوان کار کردم.

وی با اشاره به مطالب جدی که  درباره زنان قلم زده است می گوید: بعد از یکسال و نیم که طنز نوشتم با روزنامه بامداد جنوب کار کردم و به طور ناخودآگاه بیشتر سوژه هایی که برایشان نوشتم درباره زنان بود که کار کاملا جدی بود که خیلی دیده شد.

آغاز طنز با رادیو شهریاران
نویسنده جوان از ابتدای فعالیت اش با مجموعه رادیو شهریاران اینگونه می گوید: با رادیو شهریاران به عنوان گوینده که کار می کردم در کنارش نویسندگی می کردم چون مجموعه می دانستند می نویسم از من خواستند در مورد خرما یک مجموعه بنویسم چون نمی خواستم به آن ها نه بگویم پس برای مجموعه نوشتم که کار به صورت صوتی ارائه و دیده شد. سه شماره با محوریت خرما مطلب نوشتم که فکر می کنم گویندگی آن بر عهده اقای شعبانی بود که این دیده شدن کار برایم جالب بود.

دست نویسنده در کارهای طنز باز تر است
بانو بوشهری  بین کار طنز و  جدی کار طنز را انتخاب می کند و می گوید: من به شما حرفی می زنم و بعد می گویم که شوخی کردم. در کار طنز دست نویسنده خیلی بازتر است. در طنز می توانی با طعنه و کنایه در سبک های تلخ حرف خود  را به مسئولین بزنید و سپس بگویید این طنز است. شخصا در قالب طنز دستم خیلی بازتر است کمااینکه واقعا سخت است چون سوژه هایی بوده که تلخ بوده و می خواستم به طنز بنویسم که نوشتن آن برایم درد آور بوده که یک ربع نوشته ام و سردرد گرفته ام چون بسیار سوژه تلخ بوده که به لحاظ نوشتن سخت  ولی در قلم راحت تر هستم.

لبخندستان بر وزن دشتستان است
وی در ادامه به  مدت زمانی که برای کتاب و نام آن سپری شده می پردازد و می گوید:حدود هفت الی هشت ماه قبل شروع به ویرایش و کم و زیاد کردن نوشته هایم کردم و سعی کردم نوشته های تاپ تر را انتخاب کنم و کمی آن ها را به روز رسانی کردم. واژه های گویشی را حذف کردم. حدود دو الی سه ماه قبل به دست انتشاراتی دادم که رفت و برگشت هایی که با صفحه آرا داشتیم. روی طرح جلد حساسیت هایی داشتم. دغدغه اسم کتاب را خیلی داشتم؛ فکر می کنم انتخاب اسم سخت ترین کار است.
کتاب مثل بچه آدم می ماند و برای انتخاب اسم کتابم خیلی اذیت شدم و بسیارفکر کردم و با خیلی ها تماس گرفتم که در آخر همه گفتند خودت باید اسم را باید برای کتاب انتخاب کنی.  به این نتیجه رسیدم که لبخندستان را انتخاب کنم چون یک جورهایی بر وزن دشتستان بود و طنز قرار نیست از ما خنده بگیرد. قرار است ما لبخند بزنیم؛ لبخندی که گاها تلخ و از سر افسوس است. این شد که اسم لبخندستان را انتخاب کردم.

"نامه های پست نشده" کتاب بعدیم است
بانو بوشهری با اشاره به کار جدی که در حال حاضر می نویسد اشاره ای دارد و می گوید: موضوعات اجتماعی در پیج شخصی اینستاگرام نوشته و همچنین با روزنامه ها کار کرده ام که یک کتابی که خیلی دوست دارم به چاپ برسد و خیلی برایم غمگین است و اگر بخواهم روزی درباره این کتاب صحبت کنم خیلی برایم غمگین است؛  "نامه های پست نشده" است که در حال حاضر مینویسم که منتظر هستم به تعداد معینی برسد که انشاالله آن را کتاب کنم. 

در نامه های پست نشده جدا از موضوع ادبی و دلتنگی خیلی از مسائل سیاسی و اجتماعی را وارد می کنم.

چرا هیچگاه تصویری از بانو بوشهری دیده نشده؟
وی در پاسخ به این سال با تاکید به این نکته که قلم نوبسنده معرف او است و علاقه به دیده شدن با تصویر ندارم می گوید؟ حقیقتا به مخاطب حق می دهم وقتی من مطلبم را به صفحه شخصی شما ارسال می کنم و مطالب من را هفتگی دنبال می کند و به نقد یا تشویق کردن مطالب می پردازد.‌ حق مسلم مخاطب است که من را به سن و سال، قیافه و اصالت بشناسد که واقعا حق می دهم ولی از اول در فضای تصویر نبودم کما اینکه در کارهای رادیو شهریاران از من خواسته شد نقشی را بر عهده بگیرم قبول نمی کردم و به کار تصویر هیچوقت علاقه ای نداشتم. چون کار نویسندگی انجام داده و هیچ زمانی کار تصویر نکرده ام حس می کردم نویسنده همیشه باید پشت صحنه باشد و قلم شما باید معرفتان باشد. خیلی اهمیتی ندارد و با قلمم باید حرفم را بزنم ولی یک جایی من نیستم ولی قلم من  دست به دست می شود.

درخواست حمایت از مسئولین شهرستانی
بانو بوشهری با درخواست از مسئولین برای حمایت از کتاب خود می گوید: چاپ کتاب دردسرهای خودش را دارد. بیشتر از افرادی که کتاب چاپ می کنند بخصوص کتاب اولی ها با این گرانی کاغذ برای بازار فروش، باید حمایت شوند. تیراژ کتابم پایین بود ولی هزینه ای که نویسنده از جیب پرداخت می کند زیاد است. از اداره ارشاد و شهرداری و شورای شهر و سایر مسئولین تقاضا دارم این کتاب را حمایت کنند.

دوست دادم قلم من فراتر از استان برای بالا بردن نام دشتستان برود
وی با اشاره به دغدغه هایی که در خصوص چاپ کتاب لبخندستان داشت می گوید: یک سری مطالب سیاسی، اجتماعی که مسائل روز جامعه بود در دولت قبل نوشته بودم که برایم خیلی اهمیت داشت که حتما قید شود. موردهایی هم بوده که اصلاح شد. دغدغه ام این است که خیلی بهتر و بیشتر از این بتوانم بنویسم. شاید الان در حد شهر خودم و بین ادبیاتی ها دیده شده باشم ولی دوست دارم از طریق طنز قلمم خیلی فراتر از استان برود و اسم برازجان و دشتستان بالا بیاید وگرنه اسم من خیلی اهمیتی ندارد.

دیپلم ادبیات دارم
بانو بوشهری با اشاره به این موضوع که بسیاری از افراد از من می پرسند تحصیلاتت چیست می گوید: من دیپلم ادبیات دارم. خیلی تعجب می کنند و من را نقد می کنند و می گویند قلمی که می نویسی برا فرد دیپلمه نیست. صرفا سعی کرده ام کتاب زیاد بخوانم و اگر پیشرفتی حاصل شده معاشرت با افراد و نویسندگان زیاد است.

راه های خرید کتاب لبخندستان
وی در این باره می گوید: با توجه به اینکه می خواستیم رونمایی کتاب به صورت حضوری باشد و تعداد بیشتری از نویسندگان شهر باشد  ولی بخاطر شرایط کرونا نشد. فعلا  برای تهیه این کتاب با شماره  09179925463 و در اینستاگرام با صفحه Banoo-Bushehri@  هماهنگی فرمایید.

مطالبم در هفته نامه اتحادجنوب هیچگاه ممیزی نخورد
بانو بوشهری در خصوص همکاری اش با هفته نامه اتحاد جنوب می گوید: چون با جاهای دیگر نیز همکاری داشته ام قبل تر هم گفته بودم؛ من دورانی که مطالبم را برای آقای عبداللهی دبیر صفحه طنز اتحادجنوب می فرستادم. خودم می دانستم یک جاهایی به لحاظ قلم و طنز تند رفته بودم که می گفتم اگر جایی ایراد دارد اصلاح کنید و طنزهایی که در مجموعه اتحاد نوشتم همه را چاپ کردند و هیچ زمانی ممیزی نخورد که مطلب ما سیاسی است کمااینکه در جاهای دیگر مطلب ساده تری می فرستادم و می گفتند برای ما دردسر دارد.

صحبت پایانی
وی با تشکر از همه افرادی که برای چاپ این کتاب وی را همراهی کردند می گوید: از انتشاراتی که کتابم را چاپ کرده و از شما و مجموعه اتحاد جنوب نیر تشکر می کنم.