من و ویروس
 
خدایا این چه آفت بود دادی
 چرا مادر مرا اینک تو زادی
 سحر بیدار و خواب گوشی به دستم
قرنطینه چه کردی من که هستم؟
من آن بودم که در منزل نبودم
 ولی حالا ز خوابیدن کبودم
همه عمر کار کردم همچو استر
چه سود اینک گرفتم زخم بستر
یکی خفاش خورد آنسوی دنیا
به جایش من کپیدم در سر جا
به ورزش من قوی بودم چو رستم
ولی امروز دو صد بشقاب شستم
همه عید در سفر گم در مسیرم
ولی امسال به ویروسی اسیرم
بدم شادان میان لندن و رم
و امروز در اتاق خود شدم گم
تمام سیزده در باغ کوه دشت
ولی زیلوی امسال در بر تشت
منی کز آب و صابون قهر بودم
کف شامپو گرفته تار و پودم
کجا دیدی که اول دست شویند
سپس در بینی خود گنج جویند
کجا دیدی که قبل از خوردن نان
زنی وایتکس و الکل بر سر آن
همه برنامه ی من گشته خوردن
در این بلوا  نترسیدم زمردن
تمام روز با همسر نشستم
نبودم من مهیا دل شکستم
اگر دنیا بر این منوال گردد
به ریش ما همین ویروس خندد
در این دوران اکبیری و نکبت
ندیدم هیچ خیر و هیچ حکمت
 اگر از رنج  این دوران گذر کرد
تمام عمر را باید سفر کرد
همه در خاک و در آشغال بمانیم
که قدر چرک و چرکو  را بدانیم

"بندر بوشهر
علی راستیان نوروز99 "