محمد محتشمی:


همانطور که جوامع انسانی به علت عدم رعایت، قوانین بهداشتی دچار انواع بیماری ها می گردد و در نتیجه جامعه بیمار از تلاش و معاش، از توسعه و پیش رفت و رسیدن به تکامل بازمانده از دیگر کشورها عقب می گیرد.

یک جامعه دینی هم به علت وجود تحریفات، بدعت ها، سوءِ تبلیغ، تبلیغ سوءِ، مراسم های بظاهر دینی امّا بدون سند که ریشه قرآنی و دینی ندارند. تکبر و تظاهر، خشونت در دین، قضاوت های سلیقه ای و یک طرفه و جهل و ناآگاهی و دروغ و ... دچار آفت و بیماری می گردد. وجود این عوامل در هر جامعه دینی اعتقادات و باورهای دینی مردم را تحت تأثیر قرار می دهد و از اصالت و هدف واقعی و الهی منحرف می کند.

مراسم های دینی بدون سند که ریشه قرآنی و دینی ندارند مانند: شبیه خوانی (تعزیه) که از طرف چند مرجع تقلید دینی مردود و حتی حرام اعلام شده است. زیرا همانطور که امور مادی مانند: خانه و زمین و خود انسان دارای شناسنامه و سند هستند. امور معنوی که بسیار مهمتر است باید حتماً دارای سند و ریشه قرآنی و دینی باشد. آنچه بر ما واجب است فرمان خداوند در قرآن است مانند: نماز و روزه و دیگر احکام دین. اما تعزیه خوانی را خداوند و پیامبر اصلاً نفرموده اند و در هیچ حدیثی هم تا بحال دیده نشده است حتی در حدیث جعلی هم نیامده است.

این مراسم بظاهر دینی به گفته استاد محقق آیت اله شهید مرتضی مطهری تا هزار سال بعد از حماسه مقدس عاشورا برگزار نمی گردید.
زمان شروع تعزیه از دوره دولت دیلمیان آن هم بصورت سامت و بدون تکلم و حرف زدن بوده است. امّا از دوره دولت صفویه که یک حکومت بظاهر دینی بود شبیه خوانی رونق بیشتری یافت و همراه با صدا و صحبت و ایفای نقش های گوناگون افرادی که در صحرای کربلا روبروی هم قرار گرفتند انجام می گرفت. هدف دولت صفویه خدمت به اسلام و توسعه احکام دین و ترویج فرهنگ مقدس عاشورا نبوده است. بلکه انحراف افکار عمومی از اهداف الهی و انسانی امام حسین علیه السلام که چیزی جز آگاهی و بیداری مردم نسبت اعمال و رفتار غیردینی و غضب حقوق مردم و سرکوب مردم آگاه و مؤمن و ایجاد خفقان در میان مردم بوسیله دولت اموی بوده است.

علما و شخصیت های بزرگ دینی که شبیه خوانی تعزیه را مردود و حتی حرام اعلام کرده اند عبارتند از: محقق و اسلام شناس بزرگ استاد و شهید مرتضی مطهری، آیت اله خمینی، آیت اله کاشف الغطا، آیت اله بروجردی، آیت اله شاه آبادی، علامه سید مرتضی عسکری، آیت اله عبدالکریم حائری و ... سخنان آیت اله خمینی بر علیه شبیه خوانی « تعزیه » در تاریخ چهارم آبان ماه 1360 در جمع گویندگان و وعاظ مذهبی و اعضای انجمن اسلامی شهرداری تهران بوده است. و سند آن نیز کتاب تحقیقی مدرسین حوزه علمیه ی قم که در صفحه 514 کتاب چاپ شده است.
فرهنگ عاشورا، عاشورای خون و شهادت در پیشینه تاریخی جوامع گوناگون همواره موتور محرک و عامل بیداری و آگاهی مردم در ایجاد بسیاری از انقلاب ها و خیزش های اجتماعی و سیاسی بوده است.
امّا حکومت صفویه و حکومت های دیگر برای آنکه از بیداری و تحرک و قیام های مردم در پرتو فرهنگ عاشورا در امان بوده و رهایی می یابند با انواع برنامه ها تلاش می کنند تا فرهنگ عاشورا را تحقیر و تحریف و مسخ کنند. و در نتیجه جامعه مریض و منحرف را از فرهنگ قیام علیه بی عدالتی که برای مداوا و اصلاح جامعه آن انجام می گیرد باز دارند.

زیرا هدف امام حسین (ع) از قیام خونین عاشورا اصلاح جامعه از کجروی های دینی و اجتماعی و از تکبر و تظاهر به دین مانند: نماز، روزه، نماز جماعت، نماز جمعه، مراسم حج و دیگر آداب انجام می گرفت اما بدون هدف و بدون محتوای هدایتی و معرفتی که برخلاف فلسفه دین اسلام و همه احکام بوده است.

اهداف مهم امام حسین (ع) از قیام عاشورا عبارتند از: نماز، امر به معروف و نهی از منکر، رعایت غذای حلال و حرام. که در اصلاح جامعه بسیار مؤثر و مفید هستند. بنابراین پیروان امام حسین کسانی هستند که به اهداف امام حسین پای بند بوده و در زندگی آنها نمونه عینی و عملی داشته باشد.

امام حسین عزاداری نمی خواهد، نیازی به پوشیدن لباس سیاه ندارد. در هر سال هزینه های زیادی در مراسم امام حسین مصرف می شود. آیا بررسی شده و حساب کرده اند که چه مقدار تأثیر اصلاحی و تربیتی داشته است آیا برگزاری مراسم عزاداری و تقسیم غذای میان مردم بدون آنکه معرفتی از امام حسین و قیام مقدس او پیدا شود و وظیفه اجتماعی ما را نسبت به اهداف امام حسین در اصلاح جامعه روشن نکند دارای ارزشی معنوی می باشد؟؟

برگزاری مراسم شبیه خوانی (تعزیه ) نه تنها مدرک و سند دینی ندارد بلکه در برگزاری آن مطالبی گفته می شود که صحت و حقیقت ندارد و دروغ محض می باشد. که متأسفانه بعضی مطالب دروغ را هم به امام حسین (ع) نسبت می دهند.
مثال: امام حسین (ع) علی اصغر را در برابر دشمنانی که در حال جنگ با آنها می باشد بلند می کند و برای آب التماس می کند! آیا عقل سلیم می پذیرد که شخصیتی مانند: امام حسین که تسلیم هیچ کدام از خواسته ها و تهدیدهای دشمنان و مصلحت اندیشان نگردیده است. در هنگام جنگ برای آب التماس کند؟
از قول امام حسین (ع) می گویند: شدم راضی که زینب خار و بدر گردد = اسیر کوچه و بازار گردد. آیا این گفته ها در شأن و ارزش امام حسین است. کدام شخص معمولی این حرف ها را درباره خواهرش بیان می کند؟

از موارد دروغ های دیگر در تغزیه خوانی: معرفی جعفر جنی که از یاران امام حسین است. تعداد لشکریان عمر سعد به تعداد یک میلیون و ششصد هزار که دروغ محض است.
کشتن سیصد هزار نفر از لشکریان عمر سعد به بوسیله امام حسین (ع) در صورتی که در جنگ جهانی، بمبی که بر روی هیروشیما انداخته شد تعداد ششصد هزار نفر کشته شدند – همچنان کشته شدن 250 هزار نفر از لشکریان عمر سعد به وسیله ابوالفضل و 72 ساعت بودن روز عاشورا!!

خواننده محترم به دروغ ها و تحریف ها در تعزیه ها و روضه خوانی و مراسم های مذهبی بدون محتوا خوب دقت کنید. که همین عوامل بی اساس و بدون سند باعث شده تا چهره انقلابی و حماسی نهضت مقدس کربلا به عزا و ماتم، مظلومیت امام حسین (ع) و تشنگی و آوارگی اهل بیت ختم شود.

هدف امام حسین عزا و ماتم و گریه و پیراهن سیاه، سینه زنی و زنجیرزنی طبل و شیپور نبوده است. امام حسین عزادار نمی خواهد. امام حسین پیروانی می خواهد که همانند او علیه ظلم و بی عدالتی قیام کنند. امر به معروف کنند، غذای حلال و حرام را رعایت کنند. از دروغ و شهادت غیر حق دوری کنند. به عهد و قول خویش وفا نمایند. در قضاوت ها آگاهانه و عادلانه قضاوت کنند. برگزاری مراسم برای امام حسین و رفتن زیارت به کربلا در صورتی پاداش و ثواب معنوی دارد که اهداف امام در زندگی رعایت شود. در غیر این صورت تظاهر و از آفات حماسه مقدس عاشورا می باشد.