هویت  مجموع  و یژگی هایی  است  که  یک  فرد و یا گروه  را با آن  می شناسیم. این  ویژگی ها چنانچه  به  یک  فرد نسبت  داده  شوند, هویت  فردی و اگر بیانگر مشترکات  یک  گروه  و جامعه  باشد, هویت  اجتماعی  گفته  می شود. نمونه ی هویت  اجتماعی  را می توان  مربوط  به  هویت  یک  ملت  در نظر گرفت.
کارکرد هویت  فقط  تمایز و شناسایی  انسانها نیست  بلکه  در تار و پود زندگی  فردی  و اجتماعی  آنها اثر گذار بوده  و مسیر و سرنوشت  یک  جامعه  را نیز رقم خواهد زد. از بابت  همین  آثار و نتایج  است  که  برخی  از هویت های  اجتماعی, به خصوص  در سطح  ملی  و سرزمینی  می توانند بیگانه ساز باشند. یعنی  از یک سو توسط  دیگرانی  که  بیگانه  از جامعه  و بیگانه  از حقیقت  وجودی  انسان هستند ساخته  و پرداخته  می شوند و از سوی  دیگر باعث  بیگانگی  افراد از خود اجتماعی و خودانسانی شان  می گردند. هویت هایی  که  توسط  بیگانه های  از یک  جامعه ساخته  می شوند اگر همزمان  باعث  بیگانگی  از خود اجتماعی  و خودانسانی گردند ما را با هویت های  دوبار بیگانه ساز(یعنی بیگانه سازبیگانه ساز)مواجه  خواهندنمود.
در دنیایی  که  قدرت  و ثروت  تعیین  کننده  روابط  میان  جوامع  است, هویت های بیگانه ساز یک  پدیده  استثنایی  و کمیاب  نیست  بلکه  برای  اعمال  دائمی  قدرت و دستیابی  فزاینده  و پایدار به  ثروت, دستکاری  هویت های  ساکنان  دیگر جوامع  یک  رویه  معمول  و مرسوم  می باشد. ساختن  انسانهایی  که  از یک  سو مرعوب و شیفته  قدرت اند  و از سوی  دیگر عطش  خود نمایی  و رقابت  مصرفی را دارند همان  هویت های  بیگانه سازی  هستند که  از طریق  آنها  جهانی  کردن  ایدئولوژی لیبرال  سرمایه داری  را عملیاتی  می کنند. افرادی  که  چنین  ویژگی های  هویتی را جذب  می کنند خواسته  یا ناخواسته  به  یک  مبلغ  مجانی  برای  بیگانه  و یک پارازیت  زنده  علیه  پیام  رسانی  فرهنگ  جامعه  خود تبدیل  می شوند. این  مبلغان و پارازیت هایشان  می توانند به  عنوان  یک  نیروی  ذخیره ی آشکار و پنهان  برای تهاجم  و تدافع  در راستای  ایجاد و حفظ  منافع  هویت سازان  بیگانه ساز در روز موعود وارد عمل شوند. روز موعود همان  زمان  بی ثباتیها و تنشهای  سیاسی و اجتماعی  است  که  یک  جامعه  استقلال  طلب  و خود بازیاب  را با آن  مواجه  می سازند. در این  روزهای  موعود بی ثباتی  است  که  هویت  چهار وجهی(مرعوب ,دگرشیفته,خودنماومصرف گرا)مبتنی  بر قدرت  و ثروت  جهانی  به  صورت  یک معضل  و بدتر از آن  یک  بحران  دائمی  برای  جوامعی  از سنخ  جامعه ی  خودمان تبدیل  می گردد.
از آنجا که  مبداء هویت های  بیگانه ساز, "خود" را بر مدار انسان گرایی  بی نیاز از خدا و عرف گرایی  فاقد دین  تعریف  کرده  است  لذا هویت های  صادراتی  و القایی آنها نیز پس  از ورود به  هر جامعه, اولین  برخورد و تنش  را با اندیشه ها و گفتمانهای خدا محور و دین گرا(به خصوص نوع سیاسی شده ورهایی بخش آن)پیدا می کند. در این  برخورد و تنش, نیروهای  سیاسی  داخلی  با هویت  بیگانه ساز, همچون  پیاده  نظام  و ستون  پنجم  وارد عمل  شده  و وفاداری  خود را نسبت  به پیمان  نانوشته اش  با مبداء این  نوع  هویت  نشان  خواهدداد. دیگر نیروهای  ذخیره شده  که  سرگرم  زندگی  روزمره  هستند و به  مصرف  فزاینده  مشغولند نیز کماکان با حفظ  ویژگی های  چهارگانه(خودنما,مصرف گرا,مرعوب ودگرشیفته)در انتظار تغییرات  سیاسی  همسو با هویت های  موردانتظارشان  به  سر می برند.
این  هویت های  بیگانه ساز, مای  ایرانی –اسلامی  را به  عنوان  کسانی  که "خود" را با خداباوری  و دین مداری  و نیز مشترکات  ملی  تعریف  می کنند دچار دو نوع بیگانگی  می سازد, یکی  بیگانگی  از خود انسانی-الهی  توصیف  شده  در کلام  وحی  و دیگری  بیگانگی  از خود  اجتماعی-ملی  نشات  گرفته  از عضویت  سرزمینی  و خاطرات  مشترک  تاریخی. بدین  صورت  که  از یک  طرف, هویت انسانی-الهی مان  با غلبه  سکولاریسم  و ماتریالیسم  به  یک  خود غیرالهی  تبدیل می گردد و از طرف  دیگر, هویت  اجتماعی-ملی مان  با پیدایش  خودهای متضاد و غیر درون زا دچار پراکندگی  و واگرایی  خواهدشد. هر چند این  فضا  متنوع و متکثر به  نظر می آید اما در زیر پوست  خود بسیار متناقض  و چند پهلو عمل  می کند. در این  شرایط  است  که  با فائق  آمدن  هویت های  دوبار بیگانه ساز در جامعه ای ازجنس ایران, دیگرراهبرد "کثرت درعین وحدت", محلی  از اعراب  نخواهد داشت./ج