اتحادخبر: سایت «مند» که خبرهای شهرستان دشتی را منتشر می کند، به معرفی روستاهای این شهرستان پرداخته و این بار به سراغ روستای کبگان در بخش کاکی رفته است.

این گزارش را در ادامه می خوانید:

کبگان از توابع دهستان کبگان بخش کاکی شهرستان دشتی می باشد.

وجه تسمیه: به شکل کبکان هم نوشته شده و در گویش محلی به آن”کوگو” هم می گویند. اهالی بر این باورند که نام روستا از پرنده خوش گوشت “کبک” گرفته شده است. در گویش محلی دشتی به آن” کوگ” می گویند.(سنگستان صفحه ۳۶۱)

روستای کبگان شهرستان دشتی، تا دوره قاجاریه به شکل کوگان نوشته می شد و می توان احتمال داد که بندر کوگانای دوره هخامنشی، همان کوگان دشتی باشد هر چند اغلب بر این باورند که کوکانا همان بندر کنگان امروزی است.

محمد جعفر خان حقایق نگار خورموجی محقق و مورخ عصر ناصری، در سال ۱۲۸۴ قمری نام این روستا را به شکل کبگان ثبت کرده و آن را از بلوک دشتی دانسته است.(حقایق الاخبار ناصری صفحه ۹۲)

میرزا حسن حسینی فسایی تاریخ نگار عصر ناصری در سال ۱۳۱۱ قمری آن را به نام کبکان و در ردیف توابع ناحیه ماندستان از بلوک دشتی ثبت کرده و به اختصار می گوید: “کبگان بندری است پنج فرسخ بیشتر میانه جنوب و مغرب کاکی است.” ( فارس نامه ناصری ۱۳۴۲)

جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر در بوشهر، در سال های ۱۹۱۴- ۱۹۱۳ میلادی درباره آن می نویسد:

” نام روستا: کبگان، جایگاه: در ساحل دریا، یک میل شمال لاور، خانه ها، ساکنان: روستا از آن خنسیرها، ملاحظات: در آن ۳۰۰۰ نخل و کشاورزی فراوان می شود. سه کشتی با گنجایش خوب دارند. حیوانات: ۴۰ الاغ، ۲۰ گاو، ۵۰۰ میش و بز.” (راهنمای خلیج فارس ۲۵۸)

جمعیت این روستا در سال ۱۳۲۹ شمسی ۲۴۵ نفر بوده و در سال ۹۰ شمسی  این جمعیت به ۲۷۶ نفر رسیده است. بیشترین جمعیت روستا که در سرشماریها گزارش شده است مربوط به سال ۱۳۶۵ شمسی و ۳۶۱ نفر بوده است.

محلات: کبگان بالا، کبگان پایین.

بافت اجتماعی: مهم ترین طوایف ساکن در آن عبارتند از: کمالی، شریفی، سالمی، بانیان، ابراهیمی.

ناموران: ملا حسن کبگانی

آثار تاریخی:

زیارتگاه شاه اسماعیل در دو کیلومتری جنوب روستای کبگان و پانصد متری جاده ساحلی بوشهر به کنگان در مجاورت تپه ماهورها و نخلستان ها واقع شده است و با قدمت دوره ایلخانی به شماره ۲۲۱۸۲ در تاریخ ۲۶ اسفندماه ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردیده است.

زیارتگاه امام زاده دوقلو در حدود یک و نیم کیلومتری جنوب روستای کبگان واقع شده است.

زیارتگاه شاه عبدالعظیم معروف با صفا انگیز در پانصد متری جنوب غربی روستا واقع شده و با قدمت دوره ایلخانی به شماره ۲۲۱۷۸ در تاریخ ۲۶ اسفند ماه ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردیده است.

 

گفتگوی مند با یکی از اعضای شورای اسلامی روستای کبگان را بخوانید

سلام.

لطفاخودتان را بفرمایید.

سلام. حسین ابراهیمی هستم عضو شورای اسلامی روستای کبگان.

این روستارا برای خوانندگان مند معرفی کنید.

کبگان جزء دهستان کبگان از توابع بخش کاکی شهرستان دشتی است. این روستا ۱۱۰ کیلومتری جنوب بوشهر و ۷۰ کیلومتری غرب خورموج  قرار دارد که از شرق حدود ۱٫۵ کیلومتر به کوه و از غرب به طول حدود ۳ کیلومتر تا دریا و از شمال به روستای گلستان و از جنوب به روستای زیارت ساحلی می رسد.

زیربناهای اساسی مثل مدرسه٬ برق، آب، مخابرات و طرح هادی از چه زمانی در روستا انجام شده است؟

 

کبگان در دهه ی  هفتاد به شبکه برق سراسری متصل شد و آب آشامیدنی روستا سال ۸۶ از طریق خط سراسری تامین گردید که دوامی هم نداشت. آب شرب این روستا تا سال ۸۶ به وسیله تانکر تامین می شد که مردم در آب انبارهای بتونی ذخیره می کردند، از این سال به بعد از سمت تنگستان به خط آب کوثر وصل شد که متاسفانه به دلیل بعضی از مسایل این امر زیاد دوام نیاورد و مجددا آب آشامیدنی مردم به وسیله تانکر تامین می شود. البته تلاش زیاد بخشدار وقت آقای احمد پور و فرماندار آقای هاشمی جهت انجام این امر ستودنی بود.

تا سال ۹۲با همت و تلاش نماینده مردم  و استاندار سابق، کلنگ  خط انتقال آب از کردوان به طول ۱۶ کیلومتر به زمین زده شد که با اختصاص ۱٫۲ میلیارد در سال ۹۳ به بهره برداری رسید. این روستا دارای ۷۰ خانوار و ۳۰۰ نفر جمعیت دارای یک باب دبستان می باشد که سال تاسیس آن  سال ۵۲  است و در سال ۹۲ به کمک خیرین مدرسه ساز بنای آن نو سازی شده است.

دانش آموزان تا مقطع دبستان را در روستا سپری می کنند و بعد از آن راهی شهرها و روستاهای اطراف می شوند. شغل اکثر مردم صیادی است و یکی از مشکلاتی هم که این قشر با آن  مواجه هستند و دست و پنجه نرم می کنند دوری مسافت تا اسکله و همچنین صیدگاه است که اگر خور زیارت بازگشایی شود نه تنها مشکل صیادان فعلی حل می شود بلکه زمینه اشتغال برای افراد دیگر، حتی روستاهای همجوار هم مثل زیارت و کردوان که فاقد دریا و این نعمت الهی هستند مهیا می شود. طرح هادی در روستا در سال ۸۹ به طول ۸۰۰ متر آسفالت و ۹۰ متر پیاده رو انجام شد. جاده آنتنی روستا نیز بعد از نامه نگاری و پیگیریهای مکرر در سال ۹۳ انجام شد که خودش قصه طولانی ای دارد. تلفن ثابت روستا حدود ده سالی هست که راه اندازی شده و ۴ سال پیش قطع شده است و تاکنون بلاتکلیف می باشد. در ضمن سهم امتیاز مردم هم بلوکه می باشد. البته مسوولان گفته اند جی اس ام بگیرید که مردم استقبال نکرده اند، هم به دلیل در دسترس نبودن شارژ و مشکلات دیگر مثل عدم اتصال به اینترنت و …

اعضای شورای و دهیار روستا را هم معرفی بفرمایید

شورای روستا دارای سه عضو به نامهای رضا ابراهیمی، حسین ابراهیمیفرزندخدارحم و حسین ابراهیمی فرزند صفر (خودم) است. دهیاری در روستا در سال ۹۰ شروع به کار کرده است، دهیارکبگان نیز در حال حاضر محمد ابراهیمی است.

روستا دارای چند شهید و رزمنده و جانباز است.

روستا دارای دو شهید است. ماشاءالله  ابراهیمی که در جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند و عبدالطیف ابراهیمی که در مبارزه با اشرار در مرز جانش را نثار انقلاب کرد.

از شخصیتهای بزرگ کبگاننیز بگویید.

از بزرگان روستا می توان به ملا حسن کبگانی اشاره کرد که دوران کودکی و نوجوانی خود را در این روستا سپری نمود.

اماکن زیارتی و مساجد و حسینیه های روستا را هم برای خوانندگان ما معرفی بفرمایید.

کبگان دارای یک حسینیه  و یک زینبیه  و یک مسجد می باشد که ایام ماه مبارک رمضان یک ماه روحانی تبلیغ داریم و ایام محرم و صفر نیز طبق رسوم مردم استان مراسم نوحه خوانی و سینه زنی و زنجیر زنی برقرار است. از قدیم تا کنون بانی حسینیه به عهده حاج محمد کبگانی بوده و هست و اکنون قریب به۹۰  سال سن دارند.

مشکلات عمده ی مردم کبگان چیست؟

عمده مشکلات روستای ما بر می گردد بهنامشخص بودن محدوده  و حریم  روستا که توسعه و ساخت و ساز و اسکان جوانان در محل و انجام فضاهای خدماتی و فرهنگی و عمومی و فضای سبز و پارک و …  را تحت الشعاع قرار داده است.

عدم استقرار خانه بهداشت در کبگان، مردم روستا را رنج می دهد که متاسفانه از دوره قبل پیگیری کردیم از نامه و حضور دولتمردان در روستا تا نامه به رییس جمهوری بی نتیجه بوده و جمعیت کم را مانع عملی شدن این خواسته ی مردم  می دانند.

مشکل دیگر ما “خور زیارت” است که قبلا عرض کردم. این هم زیاد پیگیری کردیم دو بار نماینده و فرمانداران سابق و جدید به محل مذکور سر زده و مشکل را از نزدیک دیده اند ولی متاسفانه تا کنون این خواسته به حق مردم که هم از نظر امنیتی و هم اقتصادی به نفع دولت است  محقق نشده است که در مکاتباتی هم که نوشته شده است، علل نفع اقتصادی و امنیتی دولت در این موضوع مفصل توضیح داده شده است.

پیشنهاد شما برای بهبود شرایط زندگی در حدود ساحلی دشتی چیست؟

اگر شهرستان  زیرساختهای خودش را در منطقه ساحلی که تنها راه ارتباطی به دریا است  احیاء  نماید، می تواند بهره مثبتی از تبعات توسعه در منطقه به ویژه استقرار پارس شمالی عاید خود کند. برای مثال جاده ارتباطی خورموج به لاور اگر بازگشایی شود تا تردد با مرکز شهرستان تسهیل شود و خورموج به منطقه وصل شود، بی شک دشتی می تواند نتایج و دستاوردهای بیشتری از توسعه در منطقه رابه دست بیاورد.

کار دیگری که باید بر آن تمرکز شود ساخت اسکله جهت انجام کارهای ترانزیتی و پهلو گیری کشتی ها و لنج و قایقهای صیادی و صفاری است.

جانمایی شهرهایی در نزدیکی محدوده و ایجاد فضای مناسب از قبیل پارک و مکانهای تفریحی جهت مهاجر پذیری نیز می تواند یکی از برنامه های شهرستان برای منطقه ساحلی دشتی باشد.

متاسفانه الان ۳ سال است دنبال ایجاد پارک ساحلی در شهرستان هستم ولی افسوس کسی جوابگو نیست این برای روستای خودم نیست، بلکه یک زیر ساخت گردشگری برای شهرستان دشتی است. این می تواند توریست و یا سکونت در آن مناطق را با اشتیاق بیشتری روبرو کند.

به نظر خودم تنها نقطه شهرستان که استعداد ایجاد پارک ساحلی دارد محدوده کبگان است. بدون تعصب چون ۱۶ کیلومتر مربع وسعت حاشیه دریا ماسه ای است و این بی نظیر است. اگر عمق کم آب و ماسه ای بودن بستر برای اسکله مناسب نیست اما برای پارک ساحلی خیلی مناسب است. اگر این گونه مکانها آماده بشود مطمئنا  سکونت در منطقه دلپذیر تر می شود. اکنون بخشی از زمینهای مردم را به بهانه ملی تصاحب کرده اند لابد فردا هم با آلاینده های زیست محیطی مردم را نوازش می دهند  پس حق مردم این وسط چیست. مسولان و نمایندگان استان باید از الان به فکر باشند.

با توجه به اینکه پارس شمالی در این حدود حضور خواهد یافت مشکلات فعلی ناشی از این حضور چیست؟

یکی از مشکلات فعلی پارس شمالی برای ما واگذاری زمینهای ملی و مردم  در حاشیه ی روستاها به شرکت نفت است که اکنون نه تنها برای مردم بلکه برای ادارات دولتی نیز مشکل آفرین شده است تا آنجا که محدوده تمام روستاهای در محدوده پارس را بسته نگه داشته اند که گسترش  و توسعه روستاهای این خطه امکان پذیر نیست.

از مشکلات آتی هم که قطعا مشکلاتی که امروزه جم و عسلویه با آن دست به گریبان هستند دامن گیر ما خواهد شد.

از آلایندگی که در آینده  نصیب مردم می شود و پیمانهاییکه با افراد خارج از استان بسته می شود. از نظر فرهنگی نیز ضربه بزرگی به فرهنگ مردم بومی و اصیل دشتی وارد می شود که جا دارد پیش از شروع فعالیتها حداقل بخشی از فرهنگ بومی منطقه ثبت و ضبط شود. اما ازمزایای نزدیکیبه محل استقرار صنایع  پارس شمالی در آینده  برای منطقه و روستاهای ساحلی دشتی، می تواند رشد بازار کار باشد که  البته اگر سهمی در آن داشته باشیم و همانند عسلویه آمار سازی و نادیده گرفتن حق نیروهای بومی در اشتغال تکرار نشود./ب