احمد خواجه حسنی

تأکید بر اصل شایسته سالاری به عنوان دالِّ مرکزی راهبرد استراتژیک و سرنوشت ساز وفاق ملّی از جانب پزشکیان، نشان از باور ایشان به تحقق این اصل مهم نیل به وضعیت مطلوب است ، تأکید مؤکد بر رعایت این اصل اساسی امّا مؤید رخ داد کژ کارکردهای ساختاری دراز دامنی است که پردازش آن در پاره ای موارد به جمله ی پر تکراری از جانب رئیس جمهور ختم می شود بدین مضمون که؛ «هیچ چیز سر جای خودش نیست» ...
با این که در مقاطع مختلفی ، رعایت اصل شایسته سالاری و تحقق عدالت و برابری فرصت ها تکرار شده ، ولی مدّت زمان مدیدی است که در کسر قابل توجهی از انتصابات پیرامونی ، سطور بالا موضوعیتی ندارند! و در عوض زد و بندهای سیاسی و رانتی به انضمام اعمال نفوذ و لحاظ نمودن سلیقه ی برخی نمایندگان مجلس در انتصابات دست برتر را دارند هم چنان که کافکا در کتاب قصر آورده؛ « نباید به سخن اینان زیاد اعتماد کرد ، آن ها عادت دارند که حرف های دل پذیر بزنند امّا هنوز کلمات از دهان شان بیرون نیامده فراموش می کنند
در چنین وضعیتی هربرت اسپنسر جامعه شناس آزادی خواه انگلیسی اعتقاد داشتند که : «احتمال باز پس روی یک جامعه نیز به اندازه ی پیش رفت آن وجود دارد» ، گرچه این رویه جامعه ستیز به یقین متوجه دولت خاصی نیست و به زبان شایگان، «همه ما گند زدیم» و این زمین بازی ناعادلانه ای است که خود دولت ها، نابخردانه در یک جامعه اتمیزه طراحی کرده اند تا تداعی کننده مصداق بارزی از دیدگاه شوپنهاور در باب حکمت زندگی می باشد به این معنا که: «در جهان به ارزش های واقعی اعتنایی نمی‌کنند و به آنچه اعتنا می‌کنند، ارزشی ندارد. انزوای انسان های شایسته و ممتاز، هم علت این امر است و هم نتیجه ی آن» ...
امّا، تداوم این رویکردهای جامعه ستیز ، در زمره برده سازترین ایدئولوژی هاست که زمینه را برای ایجاد انسداد اجتماعی به وجود می آورد تا برخی شایسته ها هیچ وقت فرصت ابراز وجود نیافته و به سالاری نرسند.
البته که معدود افرد نخبه و شایسته ای که صاحب فکر و اندیشه بوده و در بطن یک جامعه سیاست زده به بلوغ فکری رسیده و درک درستی از معنای زندگی دارند در مواجهه با یک سیستم ناکارآمد ، عظمت بشری خود را به حراج نخواهند گذاشت و آزادی و استقلال خود را صرف جلب رضایت نماینده مجلس و سرکار علیه با هدف رسیدن به پست و مقام نمی کنند و بدین منظور به هر دری سری نخواهند زد، اصولأ حماقت بزرگی است که آدمی به منظور برنده شدن در بیرون، در درون ببازد، چنان که آلبر کامو بر این باور بودند ؛ آنها که واقعا حرفی برای گفتن دارند، حرفی از آن نمی‌زنند.
 به فرموده شیخ اجل :
طلب منصب فانی نکند صاحب عقل
عاقل آن است که اندیشه کند پایان را
جمع کردند و نهادند و به حسرت رفتند
وین چه دارد که به حسرت بگذارد آن را