وحید مصدق
با تصمیمی ظالمانه، غلط، غیرکارشناسی و تبعیض آمیزی که در اواخر دولت سیزدهم توسط سرپرست دولت و تنی چند از اعضای کابینه در خصوص آیین نامه تبصره ۵ ماده ۱۷ قانون مالیات بر ارزش افزوده گرفته و ابلاغ شده است، که با آن تصمیم ناصحیح عملأ تمام منابع درآمدی شهرداری های استان را هدف قرار داده و به صفر رسانده، به زودی شاهد مرگ شهرداری ها و سقوط شهرهای استان بوشهر از لحاظ خدمات دهی به مردم و توقف عمران و آبادی شهرها و عقب افتادن بیشتر استان خواهیم بود.

تصمیمی که جز ظلم در آن هیچ خیری برای مردم محروم و شهرهای عقب افتاده ی استان بوشهر در قیاس با دیگر شهرها دیده نمی شود.
تصمیمی که بانیان آن صرفاً به دنبال رفاه و خوشی های  بیشتر برای مرکز نشینان و خودشان و آقازاده هایشان که در آنجا خوش می گذرانند، گرفته شده است تا بیش از پیش فاصله طبقاتی خودشان را با ما مردم مناطق محروم بیشتر کنند.

بانیان این تصمیم غلط باعث شدند که دردهای ما مردم این استان بیشتر و بیشتر شود، آنها چه از وضعیت شهرهای ما می دانند که همین چندرغاز را هم از ما دریغ نمودند. شهرهای بی روح و رنگ و رو رفته، شهرهای غبار زده، شهرهای عقب مانده از لحاظ شاخص های کیفی توسعه و پیشرفت برای زندگی و مردمی که از حداقل های زندگی در سکونتگاه های خود محرومند و مردمی که از فضاهای خسته و تکراری محیط زندگی خود بیزارند و مردمی که زیر گرد و غبارها نایی برای نفس کشیدن ندارند، شماها با کدام وجدان بیدار و با کدام عقل و منطقی این تصمیم را گرفته و بر مردم نجیب و صبور استان ثروتمند کشور تحمیل نمودید؟؟

کدامیک از شما مرکز نشینان خوش نشین حاضرید یک تابستان را در فضاهای شهری ما به همراه گرمای سوزان و ریزگردهای فراوان تحمل کنید که تصمیم گرفتید همان چندرغاز ارزش افزوده را هم از مردم ما بگیرید؟
از مسئولان استان بوشهر و نمایندگان مجلس؛ انتظار می رود که تا اصلاح این آیین نامه از پای ننشینند و فریاد ملت مظلوم و معترض مردم استان بوشهر را به گوش مسئولین لواسان، تجریش و قیطریه نشین برسانند؛ البته اگر گوشی برای شنیدن، دلی برای درد آمدن و وجدانی برای عذاب کشیدن برایشان مانده باشد.
و شما مسئولانی که احکام شهرداران را صادر نمودید و اعضای شوراهای اسلامی شهرهای استان که شهردار انتخاب نمودید و اغلب هم ضابطه مند و بر اساس قانون نبوده، امروز شما هم مقصر هستید و باید پاسخگوی افکار عمومی و عقب ماندگی ها باشید چون در این روزها عیار شهرداران تان مشخص می شود که اغلب شهردارها هزینه ای هستند و فقط خرج کردن را بلدند.
شهردارانی که با وجود قوانین خوب در حوزه خلق منابع پولی و درآمدهای پایدار حداقل از تامین حقوق پرسنل خود هم عاجز و درمانده اند که چه کنند؟ چون تمام تکیه گاهشان بر همین ارزش افزوده بوده است و از سایر منابع درآمدی غافل شده اند.

در دنیایی که رقابت ها به کسری از ثانیه رسیده، ما روزها و هفته ها شاید ماه ها باید شهرداری را تعطیل و دست روی دست بگذاریم تا ببینیم مرکزنشینان مرفه چه تصمیمی دوباره برای زندگی ما می گیرند. و شاید این ارزش افزوده ها هیچگاه دوباره برنگردد. آن وقت تصمیم چیست؟!