با توجه به مطالعه تازه منتشر شده در مجله Nature Climate Change، چرخه ماه همراه با افزایش سطح دریا به دلیل گرم شدن کره زمین، جزر و مد کم و زیاد را در اواخر دهه ۲۰۳۰ تقویت می‌کند که می‌تواند منجر به طغیان ساحلی جدی در سراسر ایالات متحده شود و به گفته محققان بهتر است برنامه‌ریزی برای آن قبل از اینکه خیلی دیر شود، شروع شود.

در مناطق ساحلی سیل‌های جزر و مدی که اصطلاحاً "سیل‌های مزاحم"(nuisance floods) نیز نامیده می‌شوند، هنگامی اتفاق می‌افتند که مد تقریباً ۲ فوت(۰.۶ متر) بیشتر از متوسط ​​روزانه شود که در نهایت منجر به جاری شدن سیل در خیابان‌ها می‌شود. البته این سیلاب‌ها نسبت به حوادث فاجعه باری که ما معمولاً با رویدادهای مهم آب و هوایی مرتبط می‌دانیم و تجربه می‌کنیم، چندان جدی نیستند، اما هنوز هم تأثیر مهمی بر جامعه دارند و منجر به تعطیلی مشاغل، آبگرفتگی خیابان‌ها و خراب شدن خانه‌ها می‌شوند.

در سال ۲۰۱۹ بیش از ۶۰۰ مورد از این طغیان‌ها در ایالات متحده رخ داده است، اما یک مطالعه جدید از ناسا نشان می‌دهد که سیل‌های مزاحم احتمالاً تا دهه ۲۰۳۰ به طور فزایندهای رشد خواهند کرد و اغلب خط ساحلی ایالات متحده را درگیر می‌کنند و تعداد آنها را برای یک دهه یا بیشتر، در هر سال چهار برابر می‌کنند.

محققان این مطالعه هشدار می‌دهند که طولانی‌تر شدن سیل‌های ساحلی موجب ایجاد اختلالات جدی در زندگی و معیشت مردم می‌شود، به خصوص اگر جوامع بلافاصله برنامه‌ریزی را برای مواجهه با این امر آغاز نکنند.

"فیل تامپسون" استادیار دانشگاه "هاوایی" گفت: این اثر انباشته شده در طول زمان است که تأثیر خواهد گذاشت. اگر ماهیانه ۱۰ یا ۱۵ بار این طغیان رخ دهد، مشاغل نمی‌توانند کار خود را ادامه دهند. بدین ترتیب مردم شغل خود را از دست می‌دهند.

وی افزود: با این روند، مسیل‌ها به یک موضوع بهداشت عمومی تبدیل می‌شوند. افزایش سطح دریا ناشی از تغییرات آب و هوایی جهانی، ذوب شدن یخ‌های قطبی با سرعت روزافزون و حجم عظیم آبی که ناشی از آن به اقیانوس‌ها می‌ریزد، همگی مزید بر علت هستند. از سال ۱۸۸۰ به طور متوسط ​​سطح دریاها ۲۱ تا ۲۴ سانتی‌متر افزایش یافته است و تقریباً یک سوم این افزایش تنها در ۲۵ سال گذشته اتفاق افتاده است. اگر این روند ادامه یابد، سطح دریا تا سال ۲۱۰۰ می‌تواند ۰.۳ تا ۲.۵ متر بالاتر از حدی که در سال ۲۰۰۰ بود، افزایش یابد.

وی ادامه داد: البته این روند تا حدی می‌تواند تغییر کند و بستگی به این دارد که انسان در آینده نزدیک میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را به اندازه کافی کاهش دهد.

با این حال، ماه نیز می‌تواند نقشی حیاتی در تشدید طغیان‌ها در دهه ۲۰۳۰ داشته باشد. زمانی که یک تغییر کوچک در مدار آن که به دلیل تغییر موقعیت نسبی آن نسبت به زمین هر ۱۸.۶ سال رخ می‌دهد، می‌تواند جزر و مد را تغییر داده و آب را به میزان بیشتری پایین یا بالا ببرد.

ما در حال حاضر در چرخه تقویت جزر و مد ماه قرار داریم و چرخه بعدی در اواسط دهه ۲۰۳۰ اتفاق می‌افتد، زمانی که سطح دریا در جهان به اندازه کافی افزایش یافته است تا این جزر و مدهای تقویت شده بتوانند سیلاب‌های فاجعه باری در کل خط ساحلی آمریکا ایجاد کنند.

نویسندگان این تحقیق می‌گویند تنها طی ۱۴ سال آینده، سیلاب‌های جزر و مدی از یک مسئله منطقه‌ای به یک مسئله ملی با درگیر شدن اغلب مناطق ساحلی ایالات متحده تبدیل خواهد شد.

در کل، این یک موضوع ترسناک است، اما توجه به این نکته مهم است که هنوز وقت هست تا خسارات ناشی از این طغیان‌های بالقوه به حداقل برسد. اقدامات شاید برای جلوگیری از طغیان آب به طور کامل کافی نباشد، اما برنامه‌ریزی برای آن، از نظر مالی از نظر زیرساخت‌ها، بهینه سازی محل زندگی در آن مناطق و تجهیز سیستم‌های پشتیبانی اجتماعی بسیار مهم است و با گذشت بیش از یک دهه می‌توان به اندازه کافی آماده شد.