به گزارش ایسنا؛ علی اسدی  با بیان اینکه بقایای پیکرهای یافت شده انسانی و حیوانی، در قسمتی متمرکز از آبراهه‌های شمالشرقی تختگاه پیدا شده است، گفت: این پیکرها در لایه‌های پائینی و نزدیک به کف آبراهه کشف شده است.

اسدی ضمن یادآوری اینکه یافته‌ها مربوط به بیش از ۱۰ اسکلت جداگانه انسانی و ۲ نمونه اسکلت حیوانی است، خاطرنشان کرد: بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که احتمالا اسکلت حیوانی متعلق به سگ است.

او با اشاره به یافته‌های اولیه از محل کشف بقایا و شیوه پراکنش آنها، گفت: در رابطه با آن بخش از اسکلتهایی که در بخش پائینی و نزدیک به کف آبراه کشف شده، این احتمال وجود دارد که پیکرها مربوط به حوادث پایانی دوره هخامنشی و حمله اسکندر و سوختن تخت جمشید باشد.

او با تاکید براینکه اقداماتی در رابطه با نمونه برداری، مستندسازی و .... سایر اقدامات علمی مرتبط با این کشفیات برای تحقیقات و تاریخ نگاریهای بعدی به شکل کامل انجام شده است، گفت: اعضای متخصص استخوان شناس تیم ما، بررسی‌هایی را به شکل عملی در خصوص پیوندهای ژنتیکی این افراد انجام خواهند داد و این احتمالا مشخص خواهد کرد که این اسکلتها مربوط به افراد بومی، خارجی یا حتی اعضای یک خانواده بوده است.

اسدی یکی دیگر از مسائلی که در مطالعات مد نظر قرار می گیرد را نحوه کشته شدن یا مرگ این افراد دانست و گفت: یکی از ابعاد اهمیت این کشف، آنست که از ۹۰ سال قبل تاکنون، بیشتر کشفیات در محدوده تخت جمشید، ابزار و اشیاء فلزی و سنگی و ... بوده و این اولین داده‌های انسانی و حیوانی کشف شده محسوب می‌شود.

سرپرست تیم کاووش آبراهه‌های تخت جمشید و عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه شیراز همچنین گفت: در حین کاووش اقدامات و ملاحظات علمی برای آنکه آسیبی به اسکلت‌ها وارد نشود، از سوی اعضای تیم لحاظ شده است.

اسدی با بیان اینکه پیکرهای کشف شده برای نگهداری به موزه تخت جمشید سپرده می‌شود، گفت: پیشنهاد پایگاه میراث جهانی، پیش بینی یک بخش جدید تحت عنوان داده‌های انسانی در موزه تخت جمشید برای نگهداری و نمایش این کشفیات است.

او یادآور شد که اکنون فصل چهار کاووش در آبراهه‌های تخت جمشید انجام می‌شود که ادامه فصل سوم این کاووش هاست و فصل سوم سال ۱۳۹۶ انجام شده بود.

اسدی ضمن اشاره به تداوم این فصل از کاووش تا بعد از میانه شهریورماه، گفت: آبراهه‌های مورد کاووش که در شمالشرق تختگاه با جهت جنوبی شمالی به سمت دیواره شمالی تختگاه قرار دارد، عمقی به ارتفاع ۵ متر و عرضی بین ۵۰ تا ۷۰ سانتی متر دارد.

این استاد دانشگاه اضافه کرد: در این آبراهه‌ها، رسوبات مختلفی تا حدود سه متر وجود دارد و کار ما کاووش این رسوبات است و در این اثنا، کشفیاتی نیز یافت شده است.

اسدی گفت: کاووش‌ها در فصل‌های بعدی نیز ادامه خواهد داشت و به حتم کشفیاتی نیز حاصل خواهد شد و در نهایت این کاووش‌ها به ما کمک می‌کند تا پیرامون معماری و پلان بنای بخش‌های مختلف این اثر جهانی، داده‌های علمی و دقیقتری را کسب کنیم، البته برداشت رسوبات در نهایت استفاده از آبراهه‌ها برای انتقال آبهای سطحی حاصل از بارش در تخت‌جمشید را هم میسر خواهد کرد.