مجید کمالی پور

شاید تو این سالها اولین بار بود میرفتم سالن بر گزاری مسابقات. این هم بعلت اهمیت حمایت از تیم هندبال باشگاه ستارگان دشتستان  نماینده شهرمان در لیگ یک هندبال کشور بود .ورودی خوش فرجام که میتوانست با رفتن به لیگ برتر هم نام و آوازه بازیکنان و شهرم را بالا ببرد و هم توجه مسئولین را به ایجاد زیر ساختها جلب کند .چیزی که برای توسعه ورزش نه لازم که واجب است و بود .ما کمی زودتر رسیدیم و در جایگاه تماشاگران قرار گرفتیم .خوشبختانه  مسئولین و از جمله  مسئول ورزش شهر جناب کمارج هم تشریف  آوردن و شادی ما دوچندان که حضورشان حمایت از ورزش شهر است.

اما چیزی که مشهود بود تاریکی سالن مسابقه بود گفتم شاید من مشکل دارم و سالن را کم نور میبینم. ازبغل دستیم پرسیدم او هم  که جوان رعنایی بود با گفتن اینکه منم چیزی نمیبینم متقاعدم کرد که نور کم است .نگاهی به مسئول ورزش شهر کردم ولی ایشون راحت و بی دغدغه نشسته بود. با خود فکر کردم که نور مشکلی ندارد و مشکل از،بنده است و گرنه اقایون اینقد راحت جا خوش نمی کردند .انقدر نور کم بود که شنیدم گویا ناظر مسابقات هم صدایش در امده بود و این موضوع رو به فدراسیون هم گزارش کردند.

حقیقتا ما که  بالا نشسته بودبم چیز زیادی نمیدیدیم. شاید خاصیت بالا نشینی ندیدن است. قبل از،شروع مسابقه  خبرنگار صدا و سیما امد و خوشبختانه اولین نفر هم مسئول ورزش شهر برای مصاحبه رفت. من که نشنیدم چه فرمودن ولی حتما از حمایتشان در طول یکسال گذشته از تیم گفتند و اینکه تا حالا یک ریال به تیم کمک نکرده اند و شاید اگر قول شورای محترم شهر نبود نمیدونم اصلا این همه ستاره رو در این تیم میدیدیم و اینقدر امید داشتیم به این تیم؟  مامور نیروی انتظامی هم نبودن که لابد وظیفه اداره ورزش نبوده و هییت هندبال باید اقدام میکرده و به نیروی انتظامی اطلاع میداده. بازی با حملات تیم ستارگان شروع شد ولی ما که گل شماری میکردیم حساب کار از دستمان در رفت و نتوانستیم بفهمیم بازی چند چند است.

صفحه شمارشگر سالن خاموش بود و هی مجبور بودی از بغل دستی بپرسی نتجه چند چند است  آخرش هم بغل دستیم بلند شد و گفت بابا کشتیمون از مسئول ورزش شهر بپرسا. برگشتم دیدم جناب رییس وسط معرکه داره از سالن خارج میشه .هر چه فکر کردم نفهمیدم ایشون چه کار مهمتری غیر از حضور و حمایت از ورزشکاران شهر دارد که دارند تشریف میبرند؟ در حالی که معاون سیاسی فرماندار و بخشدار محترم و اعضای شورا و مهمتر از همه مردم تا اخر نشستند و حمایت کردند !!!

البته نزول رحمت الهی اگر چه موجب خوشحالی کشاورزان شد ولی شرمساری ما را و البته نه اداره کنندگان ورزش را در پی داشت و این در حالی بود که با صحنه های زننده ای برای خشک کردن سالن روبرو شدیم حتی بازی هم چند بار قطع شد و هر بار سکوتی تلخ تماشاگران مشتاق را در بر میگرفت و چه بسا اگر این توقف ها نبود و بازیکنان ما سرد نمی شدند اختلاف گل هم بسی بالاتر میرفت. سقف سالن مثل اتاقهای دوران کودکیمان یه چر بود تنها تفاوتی که داشت این بود که نمیشد زیر نشتی سقف پاتیل و لگن گذاشت.. وقتی بازی تمام شد هنوز نمی دانستم نتیجه بازی چی شده. ولی حضور دلگرم کننده معاون سیاسی و بخشدار محترم در جمع بازیکنان میگفت که بازی به نفع  ما تمام  شده هر چند سقف چکه کند.

نمایشگر خاموش باشد، نور سالن کم باشد و ماموران انتظامی نیامده باشند...

در آخر به عنوان یک شهروند از تمامی مسئولان تقاضا دارم که جوانان شهر خود را رها نکنند و همانگونه که شنیدم امید سه کناری با امضا قرارداد سفید از مبلغ میلیونی خود گذشته، آنان نیز نه از حقوق ماهیانه خود و خانواده بلکه از بودجه هایی که باید صرف این جوانان و شهر شود به این تیم کمک کنند تا شاید امسال برای اولین بار در تاریخ ورزش شهرمان شاهد بازی یک رشته تیمی در سطح اول ورزش کشور باشیم.

حالا ببینیم بالاخره  آبی از مسئولین ورزش دشتستان برای هندبال گرم خواهد شد یا به قول فرج کمالی عزیز " آسمون واکُرختو، وُ یو صافتر ویمو؟ نویمو