25 شهریور ماه سال 92 مرد جوانی در تماس تلفنی با صدایی لرزان به مأموران کلانتری 162 تهران گفت: خواهرم به نام «زری» در خانه‌مان به قتل رسیده است. دقایقی بعد تیمی از مأموران همراه بازپرس ویژه قتل وارد عمل شدند و با پیکر بی‌جان زن جوانی در حالی که دستمال کرم رنگی به دور گردنش گره خورده بود و آثار خراشیدگی روی صورت و دستانش دیده می‌شد، روبه‌رو شدند.

کارآگاهان در تحقیقات ابتدایی از برادر زری دریافتند که هفته گذشته آنها به مسافرت رفته‌اند و خواهرش چون داور فوتبال بانوان بود به خاطر کارش  به تنهایی در خانه مانده است و آخرین بار دوستش به نام «سمیه» نزد وی بوده است.

سمیه در بازجویی‌ها گفت: زری از دوستان نزدیکم بود و به من گفته بود که کارگران افغان که در ساختمان نیمه‌کاره مجاور خانه‌شان هستند به او متلک می‌گویند که من به او گفتم موضوع را به برادرش بگوید اما وی می‌ترسید برادرش را درگیر کند و مرتب موضوع را از خانواده‌اش پنهان می‌کرد. احتمال می‌دهم که کارگران آن ساختمان او را کشته باشند.

همین سرنخ کافی بود تا پلیس جنایی برای شناسایی و ردیابی عاملان جنایت وارد عمل شود. مأموران در ادامه تحقیقات میدانی پی بردند یکی از کارگران افغان به نام «شکرالله» با وقوع جنایت به طور ناگهانی محل کارش را ترک کرد است. مأموران با به دست آوردن این سرنخ برای دستگیری شکرالله وارد عمل شدند و 21 شهریور وی که قصد خروج از کشور را داشت در نقطه صفر مرزی تایباد دستگیر شد.

شکرالله وقتی راز جنایت خاموش خود را فاش شده دید چاره‌ای جز بیان حقیقت ندید و قتل را به گردن گرفت تا اینکه این مرد افغان در شعبه 84 به ریاست قاضی «قربانی» و چهار مستشار تحت محاکمه قرار گرفت.

 وی در دفاع از خود گفت: زری هر وقت که مرا می‌دید مسخره‌ام می‌کرد، شب حادثه وقتی متوجه شدم او به تنهایی در خانه قدیمی است از پشت‌بام وارد خانه‌شان شدم و در حالی که خواب بود به او حمله کردم. او مقاومت کرد اما من به زور نقشه سیاهم را به اجرا گذاشتم و از ترس اینکه مرا به پلیس معرفی نکند او را با دستمال خفه کردم و گریختم.

بنابر این گزارش، این مرد جنایتکار از سوی قضات دادگاه کیفری به قصاص نفس و 99 ضربه شلاق تعزیری محکوم شد.حکم صادر شده از سوی شعبه 28 دیوانعالی کشور تأیید و برای اجرا به دادسرای اجرای احکام جنایی تهران فرستاده شد./ب

روزنامه ایران