انوش دلاوری: دانشگاه آزاد اسلامی واحد دشتستان، دومین واحد دانشگاهی بزرگ استان در میان دانشگاه های آزاد است. این دانشگاه پس از گذشت نزدیک به هشت سال از راه اندازی اش، کمک شایانی به روند آموزش عالی در شهرستان دشتستان کرده است. با این حال این دانشگاه همواره با انتقادات فراوانی روبرو بوده، انتقاداتی که اکثر قریب به اتفاقشان به خاطر کمبود فضا و امکانات آموزشی بوده است.
با شروع سال تحصیلی جدید به سراغ دکتر دهدشتی، رییس دانشگاه آزاد واحد دشتستان رفتم و در باب وضعیت دانشگاه، مسائل و مشکلات شان و همچنین کارهایی که انجام داده اند و برنامه هایی که برای آینده شان دارند، گفتگو کردم که در ادامه می توانید این گفتگو را بخوانید.
در حال حاضر چند دانشجو دارید و ورودی های جدیدتان چند نفر هستند؟
در حال حاضر 4446 دانشجو داریم و 702 نفر هم تا الان ورودی های جدیدمان هستند که همچنان ثبت نام ادامه دارد. و انتظار داریم که به بالای 4500 دانشجو برسیم.
چند رشته در دانشگاه دارید و چند رشته ی جدید اضافه کرده اید؟
30 رشته داریم. ما در دانشگاه مان تقریبا مقطع کاردانی را کنار گذاشته ایم و دیگر هیچ رشته ای در مقطع کاردانی ایجاد نمی کنیم و همه ی هم و غم مان بر مقطع کارشناسی است. رشته های جدیدی که امسال وارد دفترچه شدند، سه رشته ی فنی در مقطع کارشناسی بود. دوتای آن ها از رشته های مهندسی برق هستند که در شهرستان و استان متقاضی بسیار زیادی داشته و دارد. چون خیلی از کسانی که در مقطع کاردانی برق تحصیل کرده بودند، دوست داشتند که ادامه ی تحصیل بدهند. یک رشته هم در علوم پایه ایجاد کرده ایم که کارشناسی شیمی کاربردی است. نکته ی جالب توجه این است که یکی از رشته های ما در شاخه ی برق، مهندسی برق الکترونیک هست و دیگری صنعت هسته ای. ما افتخار می کنیم که اولین واحد دانشگاهی کشور در بین دانشگاه های آزاد اسلامی هستیم که این رشته را تاسیس کرده ایم. با توجه به همجواری مان با نیروگاه هسته ای بوشهر و طرح ساخت یک نیروگاه دیگر در بوشهر و همچنین وارد کردن 2000 مگاوات برق هسته ای به شبکه ی برق کشور این تصمیم را گرفتیم و انتظارمان این است که این مسئله بتواند دانشگاه ما را در تبدیل شدن به یک قطب هسته ای از لحاظ علمی نزدیک تر کند. رشته ی دیگری هم که به تازگی تصویب شده، فیزیک هسته ای هست. رشته ی مهندسی مواد در صنعت هسته ای هم به زودی تصویب خواهد شد و امیدواریم كه بتوانيم در این زمینه خبرهای خوبی را به مردم عزیز دشتستان بدهیم. جا دارد که از کمک ها و زحمات مهندس پاپری هم که در راه تصویب این رشته ها تلاش زیادی کردند، تشکر کنم. ما می توانیم رشته هایی را هم بیاوریم که آینده ی چندانی برای دانشجویان نداشته باشد، ولی از وارد کردن دانشجویان به رشته هایی که بعد از فارغ التحصیلی با مشکل اشتغال مواجه بشوند و نتوانند کسب درآمد بکنند پرهيز مي كنيم. در واحد ما اکثر رشته هایی که وجود دارند رشته های پر جاذبه و دارای بازار کار مناسب هستند.
بعضی از رشته ها مثل گمرک که تا مقطع کاردانی در استان ما وجود دارند به شدت کمبود مقاطع بالاتر از آن ها احساس می شود. آیا برای جبران این کمبود هم برنامه ای دارید؟
در رابطه با رشته هایی مثل گمرک که در استان ما فقط تا مقطع کاردانی وجود دارد، در شورای داخلی مان در مورد توسعه ی رشته های دانشگاه، پیشنهاد آن داده شد که اگر ما می توانیم رشته ی کارشناسی ناپیوسته ی گمرک را بیاوریم. رشته ی کارشناسی گمرک هست و سرفصل دارد اما نتوانستيم سرفصل رشته ی کارشناسی ناپیوسته ی گمرک، را پیدا کنیم. برای ایجاد یک رشته علاوه بر هیئت علمی باید یک سرفصلی با مهر شورای عالی انقلاب فرهنگی وجود داشته باشد. متاسفانه ما هنوز سرفصل آن را پیدا نکرده ایم، اگرچه می دانیم که خیلی متقاضی در استان و جنوب کشور داریم. رشته ی کارشناسی پیوسته ی آن را یکی دوجا دارند ولی کارشناسی پیوسته ی گمرک در منطقه ی ما جاذبه ی کارشناسی ناپیوسته را ندارد. ما الان باید در این فکر باشیم که کسانی که طی ده سال گذشته کاردانی این رشته را گرفته اند و چیزی حدود چهار هزار نفر می شوند را بتوانیم ارتقا بدهیم. ما به شدت به دنبال این هستیم که سرفصل مصوب وزارت علوم آن را پیدا کنیم و این رشته را در دانشگاه مان تاسیس کنیم.
این معضل وجود دارد که خیلی از فارغ التحصیلان این رشته موفق به ادامه ی تحصیل نشده اند؟
بله. شاید یکی از دلایلش همین باشد که سرفصل آن در وزارت خانه وجود ندارد. ما از هر طریقی که جستجو کردیم نتوانستیم سر فصل آن را پیدا کنیم. طراحی سرفصل هم خیلی زمان بر است و در شورای عالی برنامه ریزی وزارت علوم انجام می شود. به هر حال ما هم و غم مان را روی این قضیه گذاشته ایم و به محض اینکه این سرفصل پیدا شد یا اینکه تصویب شد ما این رشته را تاسیس خواهیم کرد.
آیا شما در مقط کارشناسی ارشد هم دانشجو می پذیرید؟
همانطور که می دانید مقطع کارشناسی ارشد شرایط خاص خودش را دارد. مخصوصا اینکه دولت محترم تاکید دارند بر اینکه دانشگاه ها زمانی وارد تاسیس و تصویب یک رشته بشوند که شرایط و امکانات آن وجود داشته باشد. خوشبختانه بازرسی ها از واحد ما هم توسط شورای عالی نظارت استان و هم توسط شورای مرکزی مرتب انجام می شود تا بتوانیم رشته ای را تصویب کنیم. بنابراین در ایجاد رشته های کارشناسی ارشد ابتدا باید ابزار و امکانات آن وجود داشته باشد. اگر کسی می خواهد بیاید و دانشنامه ی کارشناسی ارشد را بگیرد قطعا باید کسانی در دانشگاه به عنوان استادیار، دانشیار و استاد باشند تا بتوان این کار را انجام داد. تصمیم ما با جدیت تمام این است که امسال بتوانیم وارد این حوضه بشویم و مثل قبل نباشد که دانشگاه آزاد دشتستان فقط در مقطع کارشناسی کار کند. هم دانشجویان ما و هم مردم و مسئولین و هم سازمان مرکزی ما انتظار دارند که دانشگاه ما وارد رشته های کارشناسی ارشد شود. به همین دلیل ما در رشته هایی مثل گاز، مکانیک و عمران به شدت پیگیر هستیم و شصت درصد کار هم انجام شده و حتي اعضای هیئت علمی شان هم در استخدام دانشگاه هستند ولی همانطور که می دانید برای هر رشته ی کارشناسی ارشد حتما باید سه استاد PHD وجود داشته باشند و خوشبختانه هم همه ی اعضای هیئت علمی ما PHD هستند یا اینکه در مرحله ی دفاع از پایان نامه قرار دارند. انشاا... به محض اينکه از رساله ها و پایان نامه ها دفاع شود، سرفصل ها را ارسال خواهیم کرد تا با توجه به امکاناتی که وجود دارد با تصویب این رشته ها موافقت شود.
برای توسعه ی فضای آموزشی واحد برازجان چه فکری کرده اید؟
همان جور که استحضار دارید دانشگاه های آزاد استان بوشهر و کهکیلویه و بویراحمد تا دو ماه پیش تحت مدیریت منطقه ی یک دانشگاهی بودند. ولی به همت مسئولین محترم سازمان مرکزی و آقای دکتر جاسبی موافقت شد که منطقه ای جدیدالتاسیس به نام منطقه ی شانزده به مرکزیت استان بوشهر ایجاد بشود. طی بازدیدی که ریاست و دبیر محترم مرکز از واحد ما داشتند، رضایت کامل خود را ابراز داشتند و اعلام کردند که کارها باید با سرعت دنبال شود و حمایت های کامل را انجام می دهند. خوشبختانه کار ساخت سیزده هزار متر مربع شروع شده، طرح ها و نقشه ها تهیه شده، پیمانکاران مشخص شده اند. مسجد و سلف سرویس دانشگاه در حال ساخت است. بالغ بر نه هزار متر فضای آموزشی در حال ساخت است، علاوه بر هشت هزار متر فضایی که الان مشاهده می کنید و این ها در فاز اول هستند. ما الان در فاز اول بیست و یک هزار متر بنا داریم و انشاا... تا پایان فاز دوم آن را به چهل و دو هزار متر افزایش خواهیم داد. من به یقین می گویم که این دانشگاه یکی از دانشگاه های مطرح کشور می شود. نه اینکه من رییس این دانشگاه هستم و این را می گویم، با توجه به این است که دانشگاه فشارهای شدید اولیه را تحمل کرده است. محدودیت های مالی که هم اکنون هم وجود دارند کم تر از قبل شده اند و ما به وسیله ی سیستم بانکی و سازمان مرکزی وام گرفته ایم و خواهیم گرفت و نگذاشته ایم و نخواهیم گذاشت که این محدودیت ها به پروسه ی کاری ما ضربه بزند. ما امیدواریم که بتوانيم تا دو سال آینده ساختمان دانشگاه مان را از ساختمان فعلی انتقال بدهیم به ساختمان جدید كه در یک فضای بیست و سه هکتاری و در یک مجتمع دانشگاهی بزرگ که دویست متری از دانشگاه پیام نور فاصله دارد و از محدوده ی باغ دهقان تا دامنه های کوه گیسکان ادامه دارد، نقل مكان كنيم.
کی عملیات ساخت شما شروع شده و کی تمام می شود؟
یک ماه پیش کار ما شروع شده و قرارداد ما دوساله است یعنی امیدواریم که تا پایان سال نود و یک کار ساخت سایت جدید به پایان برسد.
در حال حاضر چند درصد از دانشجویان شما غیر بومی اند؟
سیاست کلی دانشگاه های آزاد و دولتی به گونه ای بوده که دانشجو هزینه ی اضافی به خانواده تحمیل نکند و دغدغه های دوری دانشجویان از خانواده های شان هم در دستور کار دولت بوده و هم در دستور کار دانشگاه آزاد. به همین منظور ما نسبت به اوائلی که دانشگاه در سال هشتاد و یک تاسیس شد و نسبت بومی ها و غیر بومی شصت به چهل بود الان رسیده به هفتاد و پنج به بیست و پنج.
به نظر شما آیا این موضوع باعث نمی شود که دانشگاه از حالت دانشگاه بودن خودش بیرون بیاید و به چیزی شبیه مدرسه تبدیل شود؟ چون در همه جای دنیا به این گونه بوده است که دانشجو شرایط زندگی دانشجویی و مستقل را به واسطه ی دوری از شهر و خانواده اش تجربه می کرده است.
ما اجباری ایجاد نکرده ایم. مثلا برای متقاضی تهرانی و یا اصفهانی هیچ منعی وجود ندارد که واحد دشتستان را انتخاب کند. ما هیچ امتیاز خاصی به فرد بومی نمی دهیم ولی به واسطه ی خدمات نظام مقدس جمهوری اسلامی، دولت و دانشگاه آزاد، شرایط در کل کشور به گونه ای فراهم امده است که داوطلبین ترجیح می دهند نزدیک به خانواده شان تحصیل کنند. این مسئله به گونه ای است و زیرساخت ها طوری طراحی شده است (به واسطه ی توسعه ی فضاهای دانشگاهی) که خانواده ها مایل هستند، فرزندان شان در کنار خودشان تحصیل کنند. به خصوص برای دانشجوهای دختر که به خاطر وجود فرهنگ سنتی و مذهبی مان، پدر و مادرها خواستار این هستند که دختران شان کنار خودشان باشند و درس بخوانند. و این مسائل انتخابی است نه اجباری و این شرایطی است که دولت و دانشگاه ها فراهم کرده اند.
یعنی الان درصد بومی ها به غیر بومی های شما هفتاد و پنج به بیست و پنج است؟
بله. ولی خب همین رشته ی جدیدمان یعنی برق هسته ای که هیچ جای دیگر ایران هم نیست ممکن است باعث شود که عده ی زیادی از شهرها و استان های مختلف کشور به واحد ما بیایند. و این مسئله ممکن است که باعث شود تا این نسبت از بین برود.
درصد جنسیتی دانشجویان در دانشگاه شما به چه صورت است؟
اگر بخواهیم آمار کل کشور را در نظر بگیریم، این نسبت شصت به چهل به نفع زنان هست که همین موضوع عده ای از کارشناسان را نگران کرد. اما در واحد ما این نسبت به عکس کشور است. دلیلش هم این است، رشته هایی که ما داریم جذابیت هایی دارند و بازار کاری دارند که اکثرا مردانه هستند و ما در حال تبدیل شدن به یک کالج فنی و مهندسی هستیم که برای مردان جذابیت بیشتری دارند. و البته ما در همین رشته های صنعتی هم به دنبال گرفتن مجوز برای پذیرش زنان هستیم.
جنسیتی دانشجوهای غیربومی تان به چه صورت است؟
دقیق حضور ذهن ندارم ولی در مورد دانشجویان غیر بومی مان هم مردان بیشتر از زنان هستند و تقریبا درصدشان به همین صورت است.
مشکل خوابگاه برای دانشجویان غیر بومی تان که سال های قبل با آن درگیر بودید، آیا هنوز هم وجود دارد؟
بله. من اعتقاد دارم که در مورد خوابگاه ها هنوز به استاندارد لازم نرسیده ایم و با کمبود مواجه ایم. ولی در سایت جدید چهار بلوک چهارطبقه ی مجزا در نظر گرفته ایم که بلافاصله بعد از پایان ساختمان آموزشی و مسجد و سلف عملیات اجرایی آن را شروع می کنیم. خوابگا هایی که طراحی کرده ایم در حریم دانشگاه هستند و بسیار امن و محفوظ، با انتظامات قوی برای اینکه بتوانیم امنیت لازم را برای دانشجویان مان به وجود بیاوریم. ولی خب اقرار می کنم که در حال حاضر در زمینه ی خوابگاه مشکل داریم و تمام سعی مان این است که این مشکلات را کمتر کنیم.
شما برای تاسیس واحدهای دانشگاهی در شهرهای دیگر شهرستان مثل شبانکاره، سعدآباد و آبپخش که قبلا صحبتش وجود داشت چه اقدام هایی انجام داده اید؟
خوشبختانه ما مسئولین دانش دوستی داریم و جا دارد که در همینجا از نماینده ی محترم، جناب فرماندار و امام جمعه ی محترم که حامی ما هستند تشکر ویژه بکنم. آقای پاپری در سفر اردیبهشت ماه دکتر جاسبی، مجوز دانشگاه آزاد آبپخش را گرفتند و همچنین مجوز دانشگاه آزاد سعدآباد نیز توسط معاونت پارلمانی صادر شده است. ولی خب یک حداقل هایی را این شهرها باید فراهم نمایند تا دانشگاه به استناد آن ها دانشجو بپذیرد. مثلا سی هکتار زمین، سیصد و پنجاه میلیون تومان وجه نقد، یک دستگاه خودرو و ... . این ها باید باشند که اگر دانشجو به آنجا می رود و قرار است یکی دوسال در فضای استیجاری باشد این امید وجود داشته باشد که بعد از آن یک ساختمان چهار پنج هزارمتری ساخته شود. این مقدمات در مورد واحد دشتستان هم وجود داشته است. وقتی ما کار را در واحد دشتستان شروع کردیم، فرمانداری یک فضای نود و پنج متری به عنوان دفتر و آموزش و امور مالی به ما داد و آموزش و پرورش هم دو کلاس به صورت استیجاری به ما داده بود و کلا اگر می خواستیم فضای قابل دسترس مان را حساب کنیم مجموعا به دویست سیصد متر نمی رسید، که آن هم غیر ملکی بود. خوشبختانه ما اکنون در حال راه اندازی مراکز تحقیقاتی هستیم. مطمئن باشید که اگر این ها محقق بشوند، تحولات عظیمی در زمینه های کشاورزی و دامپروری در منطقه ی ما به وجود می آید. اصلاح ژنتیک، اصلاح نباتات، اصلاح نخل و ... . با اینکه تجهیزات تحقیقاتی تجهیزات گرانی هستند ولی ما می خواهیم به سمتی برویم که شهرستان دشتستان در زمینه ی تحقیقاتی قطب بشود. اغراق نمی کنم اگر که بگویم در استان نمونه خواهیم بود.
در حال حاضر چند نفر از اساتیدتان دکترا دارند؟
الان دوازده نفر از استادهای مان PHD و یا اینکه بورسیه هستند. از این دوازده نفر هشت نفر از رساله شان دفاع کرده اند و یا اینکه در مرحله ی دفاع هستند. یکی از مشکلاتی که روسای محترم تمام واحدها در استان دارند جذب PHD است. واحدهای بزرگ و قدیمی ما مثل واحد بوشهر این مشکل را دارد، ما هم همین مشکل را داریم و واحدهای کوچک مان هم با همین مشکل مواجه اند. ولی وقتی نسبت را می گیریم، بین چهل و دو هیئت علمی که ما داریم، می بینیم که این نسبت، نسبت بالایی است. شما این را در نظر بگیرید که پیدا کردن سه تا دکترای گاز، سه تا دکترای نفت، سه تا دکترای مکانیک، دوتا دکترای برق و استخدام آن ها کار خیلی سختی است. خیلی از این ها می گویند که اینجا نمی آییم. خیلی از این ها را من و همکارانم به در خانه شان رفته ایم، باهاشان صحبت کرده ایم و به اینجا آورده ایم. ما این رویه را ادامه خواهیم داد و هیچ مسئله ای هم برای مان ندارد. برنامه مان هم در آینده این است که این نسبت را در آینده افزایش بدهیم. ما الان چهل و دو نفر هیئت علمی داریم و 135 نفر عضو حق التدریس. و این نشان می دهد که دانشگاه رو به جلو حرکت می کند. و توقع داريم که این تعداد را افزایش دهیم. برای تاسیس یک رشته سه نفر استاد در هیئت علمی کافی هستند اما این سه نفر برای اداره ی آن کافی نیستند. باید اعضای هیئت علمی بیشتر بیاوریم و اگر نبود حق التدریس بگيريم و انشاا... بتوانیم کار را بیشتر از این توسعه بدهیم.
چند نفر از استادهای شما بومی هستند؟
اساتید حق التدریسی ما و آن هایی که کارشناسی ارشد دارند اکثرا بومی هستند. ولی به عنوان مثال در رشته ای مثل حسابداری فارغ التحصیل بومی نداریم. یا فوق لیسانس کامپیوتر که ما تا الان سه بار در نشریات بومی و کشوری فراخوان داده ایم و اصلا فوق لیسانس کامپیوتر گیر نمی آید. خوشبختانه فارغ التحصیلان این رشته در تهران و سایر کلان شهرها درآمدهای بالایی دارند و همان اول کار به سرعت جذب شرکت ها و ادارات مختلف می شوند. ولی در سایر رشته ها مثل شیمی و ... اکثر اساتید بومی شهرستان هستند و در مرحله ی بعد بومی استان می باشند.
يکی از مشکلاتی که در دانشگاه شما وجود دارد، نبود سالن کنفرانس برای همایش ها و مراسم مختلف است. برای این موضوع هم راه حلی اندیشیده اید؟
اتفاقا در سایت جدید سالنی با گنجایش پانصد تا هزارنفر در نظر گرفته ایم که احتمالا به عنوان بزرگ ترین و بهترین سالن شهر از آن استفاده خواهد شد.
یعنی ما در دوسال آینده منتظر چنین فضایی باشیم؟
ما همه ی تلاش مان را خواهیم کرد که این کار بشود و خواهد شد. این را هم در نظر بگیرید که ما با دست خالی هم کار می کنیم. یک موقع هست یک ارگان دولتی می خواهد مکانی را بسازد و بودجه اش در تهران تصویب می شود و می گویند این ساختمان چهار طبقه ی شما اینقدر هزینه اش می شود این هم بودجه اش! ولی خب ما خودکفا هستیم و مشکلات زیادی پیش رو داریم. مثلا فرض کنید دانشجو کم بشود. وقتی که ما هیچ کمک دولتی پشت سرمان نداریم و تنها ابزار مالی مان شهریه دانشجو است، طبیعتا با مشکلات زیادی روبرو می شویم. تنها می توانیم وام بگیریم و وام هم که باید قسط بدهیم. شاید باور نمی کنید ولی ما هنوز قسط همین زمین مان را داریم. یا قسط همین ساختمانی که الان در آن هستیم اسفند تمام شده است. ما سال هشتاد و یک به اینجا آمده ایم، اسفند قسطش تمام شده است. ولی ما سعی می کنیم که از منابع بانکی و آن رایزنی هایی که با سازمان می کنیم، منابع مالی مورد نیازمان را به دست بیاوریم.
یکی دیگر از مشکلات دانشگاه شما سالن امتحانات است. برای حل این معضل چه فکری کرده اید؟
ساختمانی که الان هستیم و در روز اول طراحی شد برای تعداد خیلی کمی دانشجو بود. مسئولین و هیئت موسس زحمات زیادی کشیدند و منابع مالی را تهیه کردند و زمین را خریدند و این ساختمان ساخته شد. اگر که بعد از هفت سال ما می آمديم و می گفتیم که نداریم و دست مان خالی است کاری نکرده ایم، آن وقت می شد حرفی زد. اما ما آینده ی بسیار خوبی داریم و همانطور که می بینید کار احداث سایت جدید ما شروع شده و ما در حال ساخت و ساز هستیم. آن هم ساخت و ساز جایی که شبیه یک شهر است! و سالن امتحانات هم در آن تعبیه شده است.
اکنون برای برطرف کردن این کمبود چه برنامه ای دارید؟
الان که سالن نداریم، کلاس ها و راهروها را صندلی می چینیم و شماره گذاری می کنیم، کولرها را از یک روز قبل روشن نگه می داریم تا محیط خنک بماند و از امکاناتی که داریم حداکثر استفاده را می کنیم. ما در بخش آزمایشگاهی دچار کمبود بودیم که بخش آزمایشگاهی مان را در عرض ده ماه ساختیم و بهترین تجهیزات آزمایشگاهی را فراهم آوردیم که مورد تایید تمامی کارشناسان چه از سازمان خودمان چه هیئت نظارت وزارت علوم که الان دوسال است در دانشگاه خلیج فارس مستقر هستند، قرار گرفته است. آن ها مرتبا می آیندو می بینند و هرگونه نقصی باشد به ما تذکر می دهند.
یکی از مسائل مطرح شده این بود که سال گذشته، اساتید پروازی تان به دلیل مشکلات جوی غیبت های زیادی داشته اند. شما برای این موضوع چه راه حلی دارید؟
به هر دلیلی کلاس ها تعطیل بشوند، چه پروازها کنسل بشوند، چه دانشگاه تعطیل کند و چه استاد مشکلی پیدا کند و نیاید، استادها در هر پایه ای باشند باید جبران کنند. بدون هیچ هزینه ی اضافی برای دانشجویان. ما برنامه مان این است که هر چه بیشتر به سمت نظام کیفیت برویم. دانشگاه در هر زمینه ای ممکن است کوتاه بیاید ولی در این زمینه که مرتبت با آموزش است به هیچ وجه کوتاه نمی آید.
شما در زمینه های فرهنگی و ورزشی چه فعالیت هایی داشته اید؟
یک دانشگاه جوان را در نظر بگیرید که این حجم از افتخارات را دارد. ما در این سال ها افتخارات زیادی را در مسابقات مختلف ورزشی به دست آورده ایم. آخرین مقامی که ما آوردیم در مردادماه هشتاد و نه بود که موفق شدیم مقام اول رشته ی هندبال را در مسابقات سراسری دانشجویان دانشگاه آزاد به دست بیاوریم. این کار بسیار سخت است؛ شما در نظر بگیرید که بین چهارصد واحد و مرکز اول شدن كار آساني نيست. حالا اگر خدا کمک کند و دعای خیر مردم دشتستان هم پشت سرمان باشد و ما در المپیادي که بین دانشگاه های آزاد، دولتی و انتفاعی و غیر انتفاعی است، بتوانیم مقام اول را به دست بیاوریم، جهانی می شویم. می خواهم به اینجا برسم که این تیم اینطور نیست که ما این ها را از سر کلاس جمع کرده باشیم و فرستاده باشیم به مسابقه و این ها در کشور اول شده باشند! این ها مربی دارند، مسابقه می دهند، هفته ای یک بار به شیراز و کرمان و تهران و ... می روند. هزینه ی ایاب و ذهاب و هتل و لباس و کفش و این ها دارند. شما فکر کنید که چه هزینه هایی را اداره ی تربیت بدنی دانشگاه متقبل شده و تازه این یک تیم است. ما هندبال داریم، بسکتبال داریم، فوتبال داریم، والیبال داریم، اخیرا تیم شنا را با یک ملی پوش تشکیل داده ایم که الان برای مسابقات ملی به مصر رفته است. الحمدالله ما معتقدیم که در تربیت بدنی در منطقه حرف اول را می زنیم.
فعالیت های فرهنگی تان چطور؟
فعالیت های خیلی خوبی داشته ایم در حالی که باز هم دانشگاه معتقد است که این ها کم هستند. در کلیه ی مراسم و مناسبت های مذهبی دانشگاه حضور فعال و پر رنگ دارد. ما همایش داستان نویسی را با شرکت استاد دهباشی در اوایل اردیبهشت ماه برگزار کردیم که مورد تقدیر تمام نهادهای فرهنگی واقع شد. در تمامی اعیاد و مناسبت ها دفتر فرهنگی ما با شهرستان هماهنگی کامل دارد. جا دارد که من در اینجا از همه ی نهادهای فرهنگی تقاضا کنم که این همکاری ها تداوم داشته باشد. و تشکر ویژه از امام جمعه ی محترم داشته باشم که توجه خاصی به این مسائل در دانشگاه ما دارند و خیلی از مسائل را شخصا پیگیری می کنند. خوشبختانه در حال برگزاری یک همایش منطقه ای نیز در مورد اندیشه های حضرت امام هستیم که همه ی کارهایش انجام شده است. و سعی شده که با یک جدیت کافی همایش برگزار شود.
ممنون
خواهش مي كنم. من هم از شما به خاطر ترتيب اين مصاحبه منمونم.