اتحادخبر: سرماخوردگی، یک عارضه ای معمولی است که در برخی مواقع مجبور می شویم به خاطر آن، راهی مطب دکتر شویم. اما همین بیماری ساده، جیب برخی بیماران را خالی می کند.

به گزارش مهر، آمارها نشان می‌دهد بیشترین جمعیت بیمه شدگان کشور تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی بوده و اغلب آنها نیز از طبقه کارگر و مزدبگیر هستند. یعنی، با کوچک‌ترین بیماری مثل سرماخوردگی، ته جیبشان خالی می‌شود؛ چون هزینه یک ویزیت و دارو و تزریقات، حداقل ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان آب می‌خورد و جبران این قبیل هزینه‌های غیرقابل پیش بینی برای طبقه کارگر و مزدبگیر، قدری سخت و دشوار است.

با شروع فصل پاییز و افزایش سرماخوردگی، آنفلوانزا و البته، سویه جدید کووید، باعث شده تا میزان مراجعات مردم به درمانگاه‌ها و کلینیک‌های شبانه روزی، افزایش یابد. این در حالی است که بیمه شدگان تأمین اجتماعی از این حق برخوردارند که در مراکز ملکی تأمین اجتماعی، رایگان خدمت بگیرند.

اما، سوالی که مدیریت سازمان تأمین اجتماعی باید پاسخگو باشد؛ این است که آیا تعداد کلینیک‌های تأمین اجتماعی، به اندازه نیاز بیمه شدگان است.

آیا یک بیمه شده تأمین اجتماعی، با طی کردن یک مسیر کوتاه، به مراکز ملکی تأمین اجتماعی دسترسی پیدا می‌کند که بابت خدمات درمانی، هزینه‌ای از جیب ندهند.

سید صولت مرتضوی وزیر رفاه، معتقد است که حدود ۵۳ درصد جمعیت ایران تحت پوشش مراکز درمانی سازمان تأمین اجتماعی است و خاطرنشان کرد: ۲۸ درصد جامعه هدف، خدمات را به صورت مستقیم در مراکز ملکی دریافت می‌کنند، مابقی نیز از این خدمات در مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی با فرانشیز اندک بهره‌مند می‌شوند.

شاید با تکیه به اظهار نظر وزیر رفاه، بتوان به پاسخ سوالات رسید. یعنی اینکه ۷۲ درصد بیمه شدگان تأمین اجتماعی، امکان دسترسی به مراکز ملکی تأمین اجتماعی را ندارند و باید بابت دریافت خدمات درمانی، هزینه کنند.

یک شهروند ساکن شهرستان در جنوب غربی تهران، مشکلات بیمه شدگان تأمین را چنین روایت می‌کند: این شهرستان بالغ بر ۴۰۰ هزار نفر جمعیت دارد که البته با جمعیت حومه شهرستان، قطعاً بیشتر خواهد شد؛ اما فقط یک بیمارستان تأمین اجتماعی دارد که نتوانسته رضایت بیمه شدگان را فراهم آورد و خیلی از بیمه شدگان مجبورند به تهران بروند.

این شهروند روایت کرد که دسترسی به مراکز ملکی تأمین اجتماعی برای ساکنان اسلامشهر که اکثریت آنها بیمه شدگان تأمین اجتماعی هستند، خیلی سخت و دشوار است. بنابراین، قید مراکز ملکی را می‌زنند و سراغ درمانگاه‌ها و کلینیک‌های طرف قرارداد می‌روند.

این شهروند گفت: روز گذشته پسر و دخترم را به دلیل بیماری، مجبور شدم به نزدیک ترین درمانگاه شبانه روزی ببرم. هزینه ویزیت، دارو و تزریقات هر دو، نزدیک به ۹۰۰ هزار تومان شد.

وی افزود: ویزیت پزشک عمومی، ۸۵ هزار تومان بود؛ اما هزینه دارو بالغ بر ۲۳۰ هزار تومان شد و ۱۱۳ هزار تومان هزینه تزریقات سرم و آمپول شد. همین هزینه هم برای یکی دیگر از فرزندانم شد و در مجموع، نزدیک به ۹۰۰ هزار تومان هزینه یک سرماخوردگی برای دو فرزندم شد.

حالا ببینید یک بیمه شده تأمین اجتماعی چقدر حقوق می‌گیرد که اگر قرار باشد این قبیل هزینه‌های غیرقابل پیش بینی را پرداخت کند، جیب او تا پایان ماه خالی خواهد شد.

شاید اگر یکی دو کلینیک شبانه روزی تأمین اجتماعی در چنین شهرستان‌هایی باشد، خیلی به نفع مردم بیمه شده خواهد بود تا خدمات خود را در قبال حق بیمه‌ای که هر ماه می‌دهند، رایگان دریافت کنند.

متأسفانه، بیمه‌های پایه در کشور، آن طور که باید و شاید، نتوانسته اند افراد تحت پوشش خود را از خدماتی که می‌دهند، راضی نگه دارند. در صورتی که بیمه شدگان تأمین اجتماعی، سر هر ماه مبلغی از حقوق و دستمزد خود را بابت بیمه پرداخت می‌کنند.