به گزارش گجت نیوز؛ انسان از ابتدا به دنبال کشف رازهای نهان در دنیای زیر آب بوده و علاقه‌ای فراوان به کاوش در این جهان تاریک و اسرارآمیز داشته است. همین علاقه سبب کشف اسرار و گونه‌های جذاب و گاهی مرگباری شده که در قلمرو عجیب خود حمکرانی می‌کنند.

برخی از موجودات دریایی بی‌آزار هستند، اما از طرف دیگر برخی می‌توانند بسیار خطرناک باشند. برخی از سمی‌ترین گونه‌های زمین در اعماق اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند و نیش و حتی تماس با آنها می‌تواند سبب مرگ دیگر جانداران شود و انسان را نیز در عرض چند دقیقه از پا درآورد.

موجودات دریایی به عنوان سمی‌ترین جانداران شناخته می‌شوند، زیرا تغییرات آب و هوایی موجوداتی مانند چتر دریایی جعبه‌ای و مارهای دریایی را قادر می‌سازد تا در مناطق جدید وارد شوند و مرگ و خطر را با خود به نقاط مختلف ببرد.

اما در میان آبزیان، سمی ترین موجودات دریایی که تماس با آنها می‌تواند مرگبار باشد کدام‌اند؟ چه خصوصیتی سبب کشنده بودن آنها شده است؟ در اینجا لیستی از مرگبارترین موجودات دریایی آورده شده است که آشنایی با آنها برای افرادی که به دنیای زیر آب علاقه دارند جالب خواهد بود.

۱. هشت‌پای حلقه‌آبی (نام علمی: Hapalochlaena)

این جانداران آبزی یک سره از راسته هشت‌پایان هستند و شامل چهار گونه زهرآگین می‌شود که همه‌ی آنها بسیار سمی هستند و سم آنها می‌تواند انسان را در عرض چند دقیقه بکشد.

هشت‌پاهای حلقه‌آبی برخلاف اندازه کوچک (۱۲ تا ۲۰ سانتی‌متر) و رفتار آرام خود، از زهرآگین‌ترین موجودات دریایی به‌شمار می‌روند. سم آنها حاوی نوروتوکسینی به نام تترودوتوکسین است که قدرتی هزار برابر بیشتر از سیانید دارد. نکته ترسناک اینجاست که هیچ پادزهری برای مقابله با آن ساخته نشده است!

تترودوتوکسین در سراسر بدن هشت‌پا یافت می‌شود نه فقط در غدد سمی خاص. وجود چنین ویژگی خاصی این موجودات را در میان معدود حیواناتی قرار می‌دهد که هم سمی و هم کشنده هستند. هشت‌پای حلقه‌آبی از سخت‌پوستان کوچکی مانند خرچنگ و میگو تغذیه می‌کند.

اختاپوس‌های حلقه آبی در آب‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری اقیانوس‌های هند و اقیانوس آرام یافت می‌شوند. این گونه نام خود را از حلقه‌های زیبا و در عین حال ترسناک خود گرفته است. این هشت‌پاها دارای پوست زرد با حلقه‌های آبی و سیاه هستند و تنها زمانی ظاهر می‌شوند که هشت‌پاها احساس خطر کنند یا قصد انتشار زهر خود را داشته باشند.

گزش این موجود دریایی اغلب بدون درد است، اما سم وارد شده به بدن باعث فلج می‌شود که می‌تواند منجر به نارسایی تنفسی شود. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، این اثرات به سرعت یا آهسته‌ رخ می‌دهد، بنابراین مرگ می‌تواند بین 20 دقیقه تا 24 ساعت پس از ورود سم به بدن رخ دهد. تاکنون سه نفر بر اثر نیش اختاپوس حلقه آبی جان خود را از دست داده‌اند.

2. عروس دریایی جعبه‌ای (Chironex fleckeri)

عروس دریایی جعبه‌ای استرالیایی در آب‌های شمال استرالیا و آسیای جنوب شرقی یافت می‌شود. این موجود از خطرناک‌ترین جانداران اقیانوس محسوب می‌شود که از سم کافی برای کشتن ۶۰ انسان برخوردار است.

عروس دریایی جعبه‌ای جانوری از رده جعبه‌زیان در شاخه مرجانیان به شمار می‌رود که با ظاهر ژلاتینی خود اندازه یک توپ فوتبال است و تا ۶۰ شاخک با طول ۴٫۵ متر دارد.

شاخک‌های این مورد از سمی ترین موجودات دریایی تا ۱۰ فوت (۳ متر) طول دارد و زهر آن از طریق سلول‌های تخصصی شاخک‌ها به نام نماتوسیست تزریق می‌شود. هنگامی که یکی از شاخک‌های این عروس دریایی به پوست برخورد کند، اقدام به پمپاژ یاخته گزنده به همراه زهر به درون پوست قربانی می‌کند که باعث درد و سوزش شدید می‌شود.

نیش آنها فوق‌العاده دردناک است و در صورت تزریق سم کافی می‌تواند در عرض چند دقیقه باعث فلج و نارسایی قلبی شود. در استرالیا بیشترین آمار مرگ‌ومیرها با نیش این‌ گونه در کودکان بوده است که این موضوع با توده بدنی ناچیز و بافت حداقلی چربی ارتباط بسیار نزدیکی دارد.

طبق برآوردهای بنیاد ملی علوم آمریکا، تنها در فیلیپین سالانه ۴۵ انسان توسط این حیوان کشته می‌شوند. آمارها می‌گویند این موجودات خطرناک در قرن گذشته بیش از ۷۰ نفر را کشته‌اند، اما تعداد تلفات به دلیل کمبود داده‌های موجود بسیار بیشتر است.

3. ناوچه پرتغالی (Physalia physalis)

ناوچه پرتغالی که اغلب با یک عروس دریایی اشتباه گرفته می‌شود، در حقیقت از رده آب‌سانان است و از یک کلونی از ارگانیسمها ساخته شده‌ است. این موجودات در اعماق دریا زندگی می‌کنند، اما برخی مواقع به دلایل مختلفی به سطح آب آمده و در ساحل جان می‌دهند.

شبیه به یک ناو قدیمی، یک ناوچه پرتغالی از چهار قسمت مختلف یا پولیپ تشکیل شده است که شامل مثانه، شاخک‌ها، دستگاه گوارش و تولید مثل می‌شود. بالاترین پولیپ مثانه پر گاز آبی-بنفش را تشکیل می‌دهد که در بالای آب قرار دارد و نام این گونه از آن می‌آید، زیرا تصور می‌شود که شبیه یک کشتی جنگی قدیمی است.

مانند عروس دریایی، ناوچه پرتغالی نیز شاخک‌های گزنده‌ای دارد که می‌تواند حدود ۳۰ فوت (۱۰ متر) طول داشته باشد و برای صید و فلج کردن ماهی‌‌ها استفاده می‌شود. این شاخک‌ها می‌توانند در صورت تماس با انسان، حتی زمانی که یک ناوچه پرتغالی مرده است، نیش دردناکی ایجاد کنند که باعث شوک و تب می‌شود.

اخباری که در فضای مجازی منتشر شده اعلام می‌کند یک کودک انگلیسی هنگامی که در حال بازی در ساحل بوده، به یکی از این گونه‌ها برخورد کرده و درحالی که اطلاعی از میزان خطرناک بودن این موجود نداشته، به آن دست زده است. تعدادی مرگ و میر در اثر تماس با این مورد از سمی ترین موجودات دریایی ثبت شده، اما درکل امکان گزیده شدن توسط این جاندار بسیار نادر است.

4. سنگ‌ماهی (Synanceia)

سنگ‌ماهی‌ها گروهی از ماهی‌های بسیار سمی هستند که خود را در میان صخره‌های ساحلی در اقیانوس‌های هند و اقیانوس آرام استتار می‌کنند. سنگ‌ماهی دارای خارهای پشتی حاوی سم است که تحت فشار آزاد می‌شود؛ مانند زمانی که کسی روی آنها پا می‌گذارد.

شکل ظاهری این موجود آبزی شباهت زیادی به سنگ دارد و رنگ آن رنگ سنگ است. به همین دلیل به آن سنگ‌ماهی گفته می‌شود. این مورد از سمی ترین موجودات دریایی از دسته ماهی‌های گوشت‌خوار به حساب می‌آید و خوراک آن ماهی‌های دیگر دریا است.

کوچکترین سنگ ماهی بیست سانتی متر و بزرگترین آن پنجاه سانتی‌متر است. در قسمت پشت این ماهی ۱۳ باله تیغ مانند وجود دارد که زهر را از درون ۲ کیسه متصل به هر تیغ بافتی ایجاد می‌کند. این زهر به حدی دردناک است که قربانیان از شدت درد حاضر به قطع عضو آسیب دیده خود هستند.

هنگامی که سم آنها به بدن انسان وارد می‌شود، درد و تورمی طاقت‌فرسا ایجاد می‌کند. سالانه ده‌ها نفر توسط سنگ‌ماهی در استرالیا گزیده می‌شوند. در حالی که بیشتر موارد گزش خفیف هستند و نیاز به بستری کوتاه مدت در بیمارستان دارند، موارد شدید می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی، تشنج، نارسایی قلبی و مرگ شود. در سال ۲۰۱۸، یک پسر ۱۱ ساله پس از نیش سنگ‌ماهی جان خود را از دست داد.

5. حلزون مخروطی (Conus geographus)

بیش‌از هزار گونه حلزون مخروطی وجود دارد که اندازه‌های متفاوت و پوسته‌های مخروطی شکل دارند. این نرم‌تنان شکارچی هستند و دندان‌های اصلاح‌شده مانند هارپون پر از سم دارند که از آنها برای فلج کردن طعمه‌های خود که معمولاً ماهی‌های کوچک، بی‌مهرگان و سایر حلزون‌های مخروطی هستند استفاده می‌کنند.

همه حلزون‌های مخروطی برای انسان خطرناک نیستند، اما یکی از گونه‌های موجود در صخره‌های اقیانوس هند و اقیانوس آرام از سمی ترین موجودات دریایی به‌شمار می‌رود. این حلزون‌های مخروطی می‌توانند تا ۶ اینچ (۱۵ سانتی متر) رشد کنند. تخمین زده می‌شود که آنها بیش از ۱۰ هزار ترکیب فعال در زهر خود دارند و نیش این جانوران می‌تواند باعث فلج تنفسی و در نتیجه مرگ شود.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ در مجله بین‌المللی فارماکولوژی و درمان بالینی منتشر شد، حلزون‌های مخروطی مسئول حدود ۱۵ مرگ در ۳۰ سال گذشته بوده‌اند.

جدای از خطرناک بودن، زهر حلزون Conus geographus حاوی نوع خاصی از انسولین است که آن را درون آب‌های اطراف می‌ریزد و این باعث می‌شود سطح قند خون ماهی‌های مجاور افت کند. محققان چند سال گذشته در دانشگاه کپنهاگ از زهر این حلزون انسولینی ساختند که سرعت تاثیرگذاری آن برای درمان دیابت نوع 1 بیشتر است.

6. عروس دریایی جعبه‌ای ایروکانجی (Carukia barnesi)

از بین 50 گونه عروس دریایی جعبه‌ای شناخته شده، Irukandji یکی از شناخته‌شده‌ترین‌ها است و حتی سندرمی به نام خود دارد: سندرم ایروکانجی. سندرم ایروکانجی (Irukandji syndrome) سندرم نادری است که به واسطه عواقب گزش عروس دریایی جعبه‌ای در برخی افراد بروز می‌نماید.

نام Irukandji از مردم بومی در منطقه Cairns استرالیا گرفته شده است، جایی که این گونه مرتباً مشاهده می‌شود. این گونه بسیار کوچک، اندازه‌ای تنها به قطر 0.8 اینچ (2 سانتی متر) دارد و تنها با چهار شاخک رشد می‌کند، اما از پانچ قدرتمندی برخوردار است.

فقط شاخک‌های این موجود نیستند که خطر ایجاد می‌کنند و تمام بدن آن دارای نماتوسیست‌های حاوی سم است. نیش این جانور دریایی به خودی خود خفیف است، اما علائم جدی‌تر می‌تواند بین ۲۰ تا ۴۰ دقیقه بعد ظاهر شود. علائم گزیده شدن توسط این جاندار شامل درد شدید، گرفتگی عضلات، تعرق شدید، اضطراب، تهوع، ضربان قلب، فشار خون بالا، تجمع آب در ریه‌ها و عوارض قلبی شدید است.

سالانه بین 50 تا 100 بستری به دلیل سندرم ایروکانجی در استرالیا وجود دارد. بیست و پنج گونه چتر دریایی جعبه‌ای می‌توانند باعث سندرم ایروکانجی شوند، اما Carukia barnesi معمولاً از اصلی‌ترین عوامل ایجاد این سندروم است.

7. توتیای گلی (Toxopneustes pileolus)

توتیای گلی به عنوان یک موجود بسیار سمی و خطرناک در اقیانوس آرام هند یافت می‌شود و لقب زهرآگین‌ترین توتیای جهان را به نام خود ثبت کرده است. این مورد از سمی ترین موجودات دریایی می‌تواند تا ۱۵ اینچ (۲۸ سانتی متر) قطر رشد کند و در علف‌های دریایی، صخره‌های مرجانی و محیط‌های صخره‌ای یا شنی اقیانوس آرام هندو غربی یافت می‌شوند.

توتیای گلی با ظاهری شبیه به بوته گل از لحاظ نداشتن خار شبیه دیگر توتیاها نیست، ولی یک گونه توتیا محسوب می‌شود که نسبت به سایر هم‌نوعان خود خطرناک‌تر است، زیرا قدرت سم بیشتری از توتیاهای دیگر دارد.

این موجودات دریایی حاوی سم در ستون فقرات و زائده‌های خود هستند. این سم برای انسان بسیار خطرناک است و پس از گزیده شدن، علائمی شامل فلج، مشکلات تنفسی و درد شدید مشاهده می‌شود.

پس از گذشت ۱۵ دقیقه از گزیده شدن، درد ممکن است کاهش یابد و تا یک ساعت بعد درد کاملا از بین برود، اما ضعف و سستی تا ۶ ساعت پس از آن همچنان ادامه خواهد داشت. آماری که بر دست داریم موردی از مرگ و میر در اثر گزش این جاندار را نشان نمی‌دهد، اما اگر اقدامات درمانی برای مصدوم به موقع انجام نشود، امکان مرگ نیز وجود خواهد داشت.

8. شیرماهی قرمز (Pterois volitans)

شیرماهی قرمز گونه‌ای مهاجم در دریای کارائیب و در امتداد سواحل جنوب شرقی ایالات متحده است. این جاندار سمی با راه‌راه‌های قرمز و سفید زیبا، باله‌های پنکه مانند و خارهای پشتی شگفت‌انگیز خود موجودی خارق‌العاده در اعماق دریاست.

اما این موجود فقط از دور زیبا به نظر می‌رسد؛ خارهای پشتی شیرماهی حاوی سمی هستند که می‌تواند باعث تهوع، مشکلات تنفسی و فلج در انسان شود. با این حال، آنها به‌ندرت باعث مرگ می‌شوند.

این گونه بومی اقیانوس آرام جنوبی و اقیانوس هند است، اما در کارائیب و سواحل جنوب شرقی ایالات متحده بسیار مهاجم ظاهر می‌شود و ماهی‌های بومی را شکار می‌کند و هیچ شکارچی شناخته شده‌ای برای کنترل جمعیت خود ندارد. این گونه همچنین می‌تواند در تمام طول سال تولید مثل کند.

در طول یک جفت‌گیری، ماده‌ها می‌توانند تا ۳۰ هزار تخم بگذارند. با این حال، مشاهده شده است که تخم‌گذاری ماده‌ها در ماه‌های گرمتر افزایش می‌یابد. تخمین زده می‌شود که یک ماده بالغ می‌تواند هر سال ۲ میلیون تخم تولید کند.

گونه‌های بالغ این مورد از سمی ترین موجودات دریایی می‌توانند تا ۴۷ سانتی‌متر (۱۸.۵ اینچ) رشد کنند که آن را به یکی از بزرگترین گونه‌های شیرماهی در اقیانوس تبدیل می‌کند. برای مقایسه، بچه ماهی‌ها معمولاً کوتاهتر از ۱ اینچ (۲.۵ سانتی متر) هستند.

شیرماهی قرمز متوسط ​​حدود ۱۰ سال عمر می‌کند. بسیاری از سازمان‌ها در تلاش برای جلوگیری از افزایش بیشتر در تراکم جمعیت بالا، برداشت و مصرف شیرماهی را ترویج می‌کنند. در فلوریدا، سرآشپزها با غواصان همکاری می‌کنند تا سرو شیرماهی را به عنوان راهی برای کاهش تعداد آنها تبلیغ کنند.

9. مار دریایی Dubois با نام علمی Aipysurus duboisii

بیش‌از ۶۰ گونه مار دریایی وجود دارد که بیشتر آنها سمی هستند. تعدادی از این گونه‌ها به ویژه برای انسان خطرناک محسوب می‌شوند، مانند مار دریایی دوبوآ. این گونه که به عنوان مار کم عمق صخره نیز شناخته می‌شود، می‌تواند بین ۳۰ دقیقه تا دو ساعت در زیر آب به شکار ماهی بپردازد.

این مار از سمی ترین موجودات دریایی در جهان است و به طور کلی یکی از سه مار سمی و مرگبار اعماق اقیانوس به‌شمار می‌رود. درد ناشی از گزش آن به دلیل نیش‌های ریز خفیف است، اما سم آن می‌تواند باعث تهوع، استفراغ، سرگیجه و تشنج شود.

این مار جزو دسته Hydrophiinae از خانواده Elapidae است و محدوده جغرافیایی زندگی آن شامل پاپوآ گینه نو، کالدونیای جدید و نواحی ساحلی شمالی، شرقی و غربی استرالیا، یعنی دریای مرجان، دریای آرافورا، دریای تیمور و اقیانوس هند می‌شود.

این گونه‌ی خطرناک در اعماق ۸۰ متری (۲۶۲ فوت) در صخره‌های مرجانی، رسوبات شنی و سیلتی (که حاوی جلبک‌های دریایی، بی‌مهرگان و مرجان‌ها یا اسفنج‌هایی هستند که می‌توانند به عنوان پناهگاه عمل کنند) زندگی می‌کند. این مار ماهی‌های مختلفی را شکار می‌کند که در کف دریا زندگی می‌کنند. اندازه این مارهای سمی تا ۱۱۰ سانتی متر (۳.۶ فوت) می‌رسد.

نام duboisii، به افتخار طبیعت‌شناس بلژیکی شارل فردریک دوبوآ است. گونه‌های بالغ این مار در طول کل تا 148 سانتی‌متر (با احتساب دم) رشد می‌کنند، اما معمولاً 80 سانتی‌متری هستند. سر این مارها کمی پهن‌تر از گردن آنهاست و سوراخ‌های بینی در قسمت بالایی آن قرار دارد و چشم‌هایشان با یک ردیف فلس بزرگ زیر چشمی از فلس‌های فوق لبی جدا می‌شوند.

ابن جانور خطرناک پرخاشگری متوسط ​​نشان می‌دهد، یعنی اگر تحریک شود گاز می‌گیرد، اما نه خود به خود. دندان‌های نیش آن 1.8 میلی‌متر طول دارند که برای مار نسبتاً کوتاه هستند و میزان زهر آن 0.43 میلی گرم است. Aipysurus duboisii گونه‌ای کرپوسکولار است، به این معنی که در سحر و غروب بیشترین فعالیت را دارد.

10. ماهی مرکب راه‌راه (Sepioloidea lineolata)

ماهی مرکب راه‌راه که در استرالیا یافت می‌شود، در بین خطرناک‌ترین جانواران آبزی جا دارد که نیش آن حاوی نوروتوکسین تترودوتوکسین است. این موجودات برای جلوگیری از خطر شکارچیان، لجن سمی تولید می‌کنند.

ماهی مرکب راه‌راه حیوانی درنده است که از ماهی، میگو و سخت‌پوستان تغذیه می‌کند. در طول روز، Sepioloidea lineolata خود را در شن‌ها دفن می‌کند تا جایی که فقط بالای سر و چشم زرد آن قابل مشاهده است. مردمک آن به صورت پشتی روی بدنش قرار می‌گیرد و به دلیل افزایش حرکات چشم، گیرنده‌های نوری با چگالی بالایی دارد.

برخلاف نامشان، آنها در واقع ماهی مرکب نیستند و کوفته ماهی‌هایی هستند که در استرالیا یافت می‌شوند. از نظر ظاهری، این ماهی شبیه ماهی مرکب است، فقط کمی گوشتی‌تر و گردتر. این موجودات تنها تا دو اینچ (۵ سانتی متر) رشد می‌کنند و با نام جایگزین ماهی مرکب دامپلینگ راه‌راه نیز شناخته می‌شوند. نوزاد ماهی مرکب حتی می‌تواند کوچکتر از ۱۰ میلی متر (۰.۳۹ اینچ) باشد.

11. ستاره دریایی تاج‌خار (Acanthaster planci)

ستاره دریایی تاج‌تیغی یا تاج‌خار نام یک گونه از راسته آشکاراستخوان‌چه‌سانان است که در صخره‌های منطقه هند و اقیانوس آرام یافت می‌شود. سد بزرگ مرجانی آنها با خوشه‌هایی پوشیده شده‌اند که حاوی مواد سمی هستند.این جانداران اندازه‌ای بزرگ و ۳ فوت (۱ متر) عرض دارند. این جانداران سمی و خطرناک با بیرون کشیدن معده و پیچاندن آنها به دور مرجان‌ها برای هضم بافت‌ها تغذیه می‌کنند.

در صورت گزش، سم این جانور می‌تواند منجر به درد، استفراغ، تورم و در موارد نادر شوک آنافیلاکتیک و مرگ شود. گونه A. planci هیچ مکانیسمی برای تزریق سم ندارد، اما از آنجایی که خارها بافت یک شکارچی یا فرد بی‌احتیاط را سوراخ می‌کنند، بافت حاوی ساپونین در زخم از بین می‌رود.

در انسان، این سم بلافاصله باعث درد شدید می‌شود که می‌تواند چندین ساعت طول بکشد و خونریزی مداوم به دلیل اثر همولیتیک ساپونین‌ها و حالت تهوع و تورم بافتی را به دنبال دارد که ممکن است برای یک هفته یا بیشتر ادامه یابد.

ستاره دریایی تاج‌خار نام خود را از بازوهای خار مانند سمی گرفته که سطح بالایی آن را می‌پوشاند. تعداد زیادی A. planci در هند و اقیانوسیه وجود دارد. تعداد جمعیت تاج‌خارها از دهه 1970 در حال افزایش بوده است. با این حال، به سختی می‌توان به سوابق تاریخی الگوهای توزیع و اعداد دست یافت، زیرا فناوری SCUBA که برای انجام سرشماری جمعیت ضروری است، تنها در چند دهه گذشته توسعه یافته است.

12. ماهی بادکنکی ژاپنی (Takifugu rubripes)

تاکی‌فوگو روبریپس که معمولاً با نام‌های پوفر ژاپنی، ببر بادکنکی یا تورافوگو شناخته می‌شود، یک ماهی بادکنکی از تیره تاکی‌فوگو است. این گونه با ژنوم بسیار کوچک خود که به دلیل استفاده به عنوان یک گونه مصرفی متمایز می‌شود. این گونه در دریای ژاپن، دریای چین شرقی و دریای زرد از شمال تا جنوب ساخالین، در اعماق ۱۰-۱۳۵ متر (۳۳-۴۴۳ فوت) زندگی می‌کند.

ماهی‌های جوان‌تر این گونه می‌توانند طیف وسیعی از شوری‌ها را تحمل کنند و در دهانه رودخانه‌ها و تالاب‌ها باقی می‌مانند و یک سال قبل از مهاجرت دائمی به آب‌های آزاد بالغ می‌شوند. از ویژگی‌های این گونه این است که ژنوم بسیار کوچکی دارد که به عنوان مرجع برای شناسایی ژن‌ها و سایر عناصر در ژنوم انسان و سایر مهره‌داران استفاده می‌شود.

اکثر گونه‌های ماهی پف کرده سمی هستند و پوست و اندام‌های آنها تترودوتوکسین را از طریق باکتری در رژیم غذایی خود جمع می‌کنند. ماهی بادکنکی ژاپنی یکی از شناخته‌شده‌ترین گونه‌های ماهی بادکنکی است، زیرا به صورت تجاری برای مصرف انسان پرورش می‌یابد.

سم این جاندار به شدت در کبد و تخمدان‌ها متمرکز است و کمی نیز در روده‌ها و گوشت وجود دارد، اما در پوست این مورد از سمی ترین موجودات دریایی زهری وجود ندارد.

گوشت این ماهی در ژاپن به عنوان یک غذای لذیذ در نظر گرفته می‌شود و به آن فوگو می‌گویند. این غذای گران‌قیمت نیاز به آماده‌سازی فوق‌العاده ماهرانه‌ای توسط سرآشپزهای معتبر دارد و اگر به درستی تهیه نشود می‌تواند منجر به مرگ شود. سالانه حدود ۵۰ نفر در ژاپن بر اثر مسمومیت با ماهی پف کرده می‌میرند.

13. مار دریایی منقاردار (Enhydrina schistosa)

مارهای دریایی منقاردار هم در آب شیرین و هم در آب شور یافت می‌شوند. مارهای دریایی سمی منقاری که به مارهای دریایی دماغه قلابی یا مارهای دریایی والاکادین نیز معروف هستند، به‌طور متوسط ​​تا طول ۳.۹ فوت (۱.۲ متر) رشد می‌کنند.

این مارها عموماً در سواحل و جزایر ساحلی هند یافت می‌شوند. آنها در میان ۲۰ نوع مار دریایی که در آن منطقه یافت می‌شوند، رایج‌ترین هستند و می‌توانند تا ۱۰۰ متر شیرجه بزنند و حداکثر تا ۵ ساعت قبل از بیرون آمدن در زیر آب بمانند.

مارهای دریایی مجهز به غدد برای از بین بردن نمک اضافی هستند و موجوداتی سمی و به‌طور قابل توجهی تهاجمی به شمار می‌روند. تخمین زده می‌شود حدود ۱.۵ میلی‌گرم از سم این موجودات کشنده باشد. سم این گونه از نوروتوکسین‌ها و میوتوکسین‌های بسیار قوی تشکیل شده است.

در بررسی گزش مارهای دریایی در شبه جزیره مالایا، مشخص شد که مارهای دریایی منقاردار مسئول نیمی از گزش‌ها هستند و ماهیگیران در مناطقی که این گونه بومی است، شایع‌ترین قربانیان هستند. زهر آنها حتی قوی‌تر از سم مار کبری است. میانگین تولید سم در هر بار گزش برای تغذیه تقریباً ۹/۷ تا ۹/۰ میلی‌گرم است، در حالی که دوز کشنده برای انسان ۵/۱ میلی‌گرم تخمین زده می‌شود.