دکتر جواد لقمان زاده/کارشناس مسائل سیاسی
 
پاییز سال گذشته، دو ماه پس از تودیع از مدیر کلی سیاسی، انتخابات و تقسیمات کشوری استانداری بوشهر، برای انجام فریضه نماز ظهر و عصر به نمازخانه استانداری مراجعه نموده و در صف به نماز ایستادم. همکاران دیگری نیز پس از اینجانب در صف های بعدی به نماز ایستادند. یکی از این عزیزان بلافاصله پس از اینکه متوجه حضور من در صف جلویی شد، به دیگری گفت: "من پشت سر بانیان وضع موجود نماز  نمی‌خوانم." و قصد جا به جا شدن داشت. با شنیدن این جمله از صف نماز جماعت جدا شده و به فرادی نماز خواندم تا همکارم به درد سر نیافتد. چند ماه پس از این موضوع، در هفته گذشته، در حالی که در نمازخانه، به فرادی مشغول انجام واجبات بودم، فرد محترمی در حالی که از کنار من می گذشت، با صدایی نسبتاً بلند گفت: "بانیان وضع موجود می بایست توبه کنند". البته که پس از نماز برایشان دعا کردم و تصمیم گرفتم این یادداشت را جهت استحضار این برادر و دیگر برادران هم‌نظر ایشان به نگارش درآورم.

*****
در دو سال گذشته اصطلاحی تخریبی و به‌شدت جامعه‎‌ستیز با عنوان "بانیان وضع موجود" باب شده و دولت های یازدهم و دوازدهم و مدیران سطوح ملّی و محلّی آنها را مسبّب وضعیت بغرنج کنونی می دانند(هر چند متغیرهای صحنه واقعیت، صراحتاً این ادعا را رد می کند). البته آشکار است که این امر به جهت سرپوش نهادن بر ناکارآمدی هاست که در مقاطع گوناگون از دولت و یا دولت های پیشین به عنوان بانیان وضع موجود یاد می شود. امّا اخیرا به‌کارگیری این اصطلاح چنان پررونق شده که گویی دولت سیزدهم و همراهانش، هیج نقشی در بروز وضعیت موجود نداشته و این دولت صادق الوعد در نتیجه یک دگرگونی بنیادین و انقلاب به قدرت رسیده است.

 ماه‌هاست نرخ کالاها و خدمات ترمز بریده، اجاره نشینان به چاه فقر و فلاکت سوق داده شده، حاشیه‌نشینی افزایش یافته، اعتماد عمومی که پایه و بنیان سرمایه اجتماعی است، فرو پاشیده، سعادت‌مندی و رفاه جامعه در حدّ تقلا برای زنده‌ماندن تقلیل یافته، خانه دار شدن جوانان به رؤیا تبدیل شده، بازنشستگان و کارمندان و کارگران از قِبَل تورم افسارگسیخته، ناله سر می دهند، کسبه و بازاریان از بی رونقی و کسادی بازار دادشان بلند است و ... البته بر این باورم که وضعیت حادث شده امروزی، یک شبه اتفاق نیافتاده، بلکه به تدریج و به مرور زمان با کژکارکردهای ساختاری به این نقطه رسیده ایم. منصفانه نبوده و از اخلاق به دور است که وضعیت نگران‌کننده موجود را حاصل عملکرد یک فرد یا یک دولت خاص بدانیم. بی گفتگوست که در رخداد وضعیت فعلی، اصلاح طلب و اصول گرا، کت و شلواری و یا روحانی، من و شما، دولت سیزدهم و دولت های گذشته و همگی کارگزاران و مسؤولان سال های گذشته تا به امروز در همه ارکان  در ایجاد شرایط موجود ایران، اثرگذار بوده اند و دول گوناگون نیز هر یک به نوبه خود سهمی غیر قابل انکار دارند.

 همان‌گونه که دستاوردهای بزرگ بیش از چهار دهه اخیر در حوزه های گوناگون نیز برآیند عملکرد دولت های پیشین است و تخطئه دولت‌های پیشین، جفا به انقلاب، نظام و توهین به مردمی است که به آن دولت رأی داده اند. بنابراین مقصر نمودن یک طیف سیاسی خاص و این گونه روبرو شدن با مشکلات ریز و درشت جامعه و حاشیه سازی و جنجال آفرینی و توپ و تشر زدن به این و آن، نه تنها به حلّ و رفع بنیادین مسایل و معضلات کشور کمکی نمی کند، بلکه شوربختانه مشکلات و گره ها را پیچیده تر و مسیر پرسنگلاخ کنونی را ناهموارتر خواهد کرد.

بنابراین تداوم این بی تقوایی های سیاسی هرگز منتج به نتیجه مطلوب نخواهد گردید و پاک کردن صورت‌مسأله، تراشیدن مسایل تازه، پرداختن به حواشی و نداشتن طرح و برنامه ای مشخص برای برون‌رفت از وضعیت کنونی، نابالغی در سیاست گذاری و آب در هاون کوبیدن است. بایسته می نماید، دولت مستقر و طرفداران پر و پا قرصش، با عبرت‌گرفتن از مصائب و معضلات دهه های اخیر از قِبَل ارجحیت حواشی بر متن و تبیین نقاط ضعف و قوت کشور و جامعه و بهره گیری از نخبگان و دلسوزان از همه طیف ها و گرایش ها، به تجمیع منابع و ظرفیت ها پرداخته، صلاح نظام و فلاح جامعه را سرلوحه امور قرار داده و بیش از این فرصت خدمتگذاری را به این مردم شایسته از خود سلب نکنند.