احمد خواجه حسنی:

بنده نه به عنوان فرماندار بلکه به عنوان سرباز آمده ام؛ سربازی که  شاید جایی که نیاز باشد خود را فدا کند.
این جمله می‌توانست جمله‌ای باشد در یک رمان، رمانی قهرمان پرور، که در آن یک تازه نفس مصمّم است دشتستان را محوّل الحال کند، حال امّا خودش نیاز به تنفس در هوای پاکیزه و به دور از تشنج دارد !

صادق بوستانی در ۱۲ دی ماه سال گذشته بدون مقدمه آمد ، حضورش به نحوی غیر مترقبه بود که شاید مجال نشد خودش هم فرصت خوشامد گویی به جنابش را عرضه دارد !

سرعت عمل در به کار گماردن بوستانی به حدی بالا بود که حتی رسانه های دربست در اختیار  نیز فرصت هرگونه تزئین و تذهیب واژگان را از کف دادند و فقط به انتشار تغییر حادث شده اشاره داشتند!
باری به هر جهت، مسئولیت بزرگ‌ترین فرمانداری استان در یک فرار رو به جلو به سرباز رایان ما سپرده شد !

کاک صادق به اغلب احتمال بهتر از هر کسی می دانست که عدم حضور نماینده ی مجلس دشتستان در آیین تکریم و معارفه، نشان از وخامت اوضاعی دارد که پایان ناخوشش از همان آغاز پیداست.
آری آغاز اختلافات است
گر چه پایان راه هم پیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین چند صباح هم زیباست ...

دیری نپائید که سرباز رایان در آماج اختلافات نقش سیبل را متحمل شد ، اختلافات که حتماً نباید مابین چپ و راست باشد! گاهی اوقات در بطن جناح همراه و هم عقیده هم چپ و راستت می کنند و دخلت را می آورند اگر اراده کنند.

ای کاش حرکت دادن این سرباز جوان به وقتش نمود پیدا می کرد تا انگیزه ی خدمت و تکاپوی جوانیش را هدفمند و با برنامه پیش رانَد و از بلاتکلیفی وارَهد.
عمق بلاتکلیفی سرباز رایان ما با گمانه زنی ها بر سر معرفی فرماندار جدید روز به روز بیشتر می شود.
حسب معلق، آویزان و بلاتکلیف بودن فرمانداری دشتستان، بسیاری از ادارات این شهرستان نیز بلاتکلیف مانده است، ادارات بلاتکلیف و بی انگیزه  از خدمات رسانی جامعه پسند عاجز و ناتوان خواهند بود و این عجز و ناتوانی راساً مردم درمانده را متضرر خواهد کرد.
می توان چنین پنداشت که "در دعوای فیل ها، علف ها هستند که لگد مال می شوند !"
مقرر گردیده بود که تحوّل و پویایی دشتستان رقم خورد، تحوّل آفرینی و دگرگونی را نخواستیم، لااقل دشتستان را به حالت تنظیمات کارخانه برگردانید و اجازه دهید روال عادی و سابق حاکم باشد...
نگارنده در فقراتی از یادداشت اخیر (تقسیم بندی استان در سایه تضاد منافع) ، تمنّا داشتم در میدان های بزرگ اختلافات کوچک را کنار گذارید، [ به طرفین اختلافات باید چنین گفت؛ یا نامه نمی خوانید یا راه نمی دانید].
میدان بزرگ عرصه ی مسؤلیت پذیری جهت خدمت به مردم است و در این راه اختلافات و تفرقه مسیر را به بیراهه می کشاند.
ما نیاز داریم به این که هر چه بیشتر از بازتولید "منطق مقابله" که یک سر آن به سیاسی کاری و لجاجت برمی‌گردد، فاصله بگیریم و با طرف دیگر خودمان فضای بیناذهنی تلطیف شده‌ای را برساخت کنیم.
بنابراین تفاسیر مستدعی است در نجات سرباز رایان دشتستان لحظه ای درنگ نکنید،  یا به عنوان فرماندار منصوبش نمائید که دشتستان بماند و حوض مصائب جمعی اش ، یا به سمت استنشاق هوای پاک به دور از اختلافات درونی رهنمودش سازید.

ماندن، سنگ بودن است و رفتن، رود بودن
بنگر که سنگ بودن به کجا می رسد جز خاک شدن
و رود بودن به کجا می رود جز دریا شدن...