احمد خواجه حسنی

در تلاطم و طغیان چالش ها و مصائب جمعی ، بهار از راه رسید و در این سرزمین سپند اهورایی، نوروز را به اجتماع بحران زده، درمانده و بردبار ایران زمین تقدیم داشت .
سالی که گذشت بیشماری غم و اندوه به دلایلی خواسته یا ناخواسته به ایرانیان تحمیل شد و بالأخره پس از مشقت هایی که موجبات ترحم و تعجب آیندگان را برخواهد انگیخت، به سر آمد تا با رویش جوانه های امید و خیزش مهربانی ها در لابلای تبریکات عید، لختی از زیر بار سختی ها و مشکلات فائق آئیم.

غم و اندوه قائم به ذات نیستند، این دو پیلتن منبعث از شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است که در سیر روندی تصاعدی، سال گذشته به اوج خود رسیدند.

غم و شادی در جوامع انسانی متأثر از فضای سیاسی و اقتصادی کشورهاست.
در طول این چهار دهه به اقتضای وضعیت موجود،غالباً با شرایط سخت تحریم های اقتصادی،تهدیدات نظامی و نارسایی های سیاسی مواجه بوده ایم که ایجاد گسل مابین جامعه،دولت و حاکمیت برآیندشرایط سخت گذشته بوده و جامعه تحت تأثیر این اتفاقات فرهنگ غم را پرورانده و بارور نموده است.
 نشاط از جامعه رخت بر بسته،گسست طبقاتی و اجتماعی به سر حد اعلاء رسیده و بی عدالتی و نابرابری در فرصت ها جامعه را خائب و خاسر نموده است.

باری به هر جهت؛ حال و هوای نوروز آئینه و بازتاب احوال جامعه است.
جامعه فعلی از حال و روز مناسبی برخوردار نیست،ضرورت اصلاح، مرمت و نوسازی ریل گذاری سیاسی و اقتصادی بر هیچکس پوشیده نیست.
تنظیم و بازسازی رابطه افراد با جامعه و جامعه با حاکمیت امری اجتناب ناپذیر است و به جد زمان آن فرا رسیده که مردم سالاری در سده جدید به نحوی جامعه پسند نمود پیدا کند.
با تورقی بر پژوهش های اجتماعی صورت گرفته در باب بُعد اجتماعی دموکراسی، درخواهیم یافت که دموکراسی با امید و نشاط اجتماعی نسبت وثیقی دارد، امیدوارم نوروز امسال تلنگری باشد که ظرفیت های جامعه مدنی را در راستای پویایی جامعه به مراتب بیش از گذشته بکار گیرند و در مقوله های اعتماد عمومی و سرمایه های اجتماعی بازاندیشی و تجدید نظر اصولی صورت پذیرد.

و امّا اینجا، امروز، نوروز مجالی فرخنده و مبارک به جهت بازسازی و نوسازی و فرصتی برای بازبینی و اصلاح رفتار سیاسی نظام حکمرانی است.
نوروز به عبارتی، آغاز نوسازی و تحوّل در سیاست گذاری، طرح ریزی استراتژی و اندیشه ورزی در پرتو عقلانیت و منطق است.
نوروز این فرصت را فراهم آورده که زنگاره های پیشین زدوده گردند و نهادهای اجتماعی،سیاسی،اقتصادی و فرهنگی به اصلاح ساختارهای موجود و بازسازی اصولی اهتمام ورزند.

امسال شنبه به نوروز افتاد و نگارنده این مهم را به فال نیک گرفته و امید دارد متولیان امر کدورت های حزبی و جناحی را یکبار برای همیشه رها کرده، سمفونی نشاط کوک کرده و اجازه دهند نوازندگان چیره دست سیاسی معقولانه بنوازند و نوروز را به راهبردهای موجود دیپلماتیک عرضه دارند،ولی نعمتان نظام را دریابند و با تأمل و قبول مسؤلیت در قبال جامعه گام بردارند تا عدالت اجتماعی در حیات اجتماعی بروز پیدا کند، جامعه از رخوت و فرسودگی به در آید و نوسازی مناسبات اجتماعی را شاهد و ناظر باشیم.

در پدیده اجتماعیِ نوروز بایسته می نماید رضایت اجتماعی در اولویت هدفگذاری کارگزاران نظام قرار گیرد و به طریقی اولی مسیر نیکبختی مردمان ایران زمین را رقم زنند.
امید دارم سال نو دریچه گفتگو، تعامل و ایجاد ارتباط با جامعه جهانی، و قرین مسالمت با نظرهای مخالف باشد.
با درایت، تعامل و هم افزایی قوای سه گانه ، اهریمنِ تحریم،تورم،فساد و رانت از ایران زمین رخت بر بسته و همبستگی اجتماعی،امید و نشاط اجتماعی بسط و نهادینه گردد.
یأس و حرمان اجتماعی به خط پایان برسد و مسیر کامیابی  جامعه هموار گردد.
تحولات و تغییرات شگرف بهار بر استراتژی های خزان زده و زهوار در رفته نیز تأثیر گذارده و نوروز، این انقلاب اجتماعی تلنگری باشد برای انقلابی در گفتمان با جامعه جهانی بر پایه منافع ملی که نهایتاً به رضایت اجتماعی منجر گردد.
نوروز فصل نو اندیشی و گذار از تیرگی روابط خارجی می تواند باشد .
شکاف سیاسی در درون ساختار سیاسی نیز نوروز را مطالبه می کند و میل به تحول و دگرگونی دارد.

به ایران، سرنوشت و ته نوشتش بیاندیشیم.
پیروزی و بهروزی مردمان وطنم را خواستارم.