کی‌روش در حالی از فوتبال ما رفت که تیم ایران به رغم عدم نتیجه گیری در جام ملتها کماکان رتبه اول آسیا و بیست و دوم دنیا را در اختیار داشت جایگاهی که به احتمال قریب به یقین دچار تغییرات خواهد شد!

بلاتکلیف ماندن موضوع جانشینی کارلوس ، بی‌برنامه ماندن تیم ملی که عملا ما را به تعطیلی اجباری فرستاده است این فرصت را به ژاپن و سایر رقبای آسیایی خواهد داد تا با حضور در فیفا دی های آتی که تیم ما در آنها غایب خواهد بود رده نخست آسیا را پس از سالها از ایران باز پس گیرند.

این نزول قابل پیش بینی گرچه شاید اولین و پیش پا افتاده ترین بازخورد قطع همکاری فوتبال ایران با مربی پرتغالی باشد در حالی که نتایج تعلل فدراسیون در عدم معرفی مربی جایگزین به همین جا ختم نخواهد شد. به رقبا بنگریم که با چه سرعتی مشغول ساختن تیم‌های ملی‌شان هستند‌.

به قطر که رفته رفته در قالب یک میزبان جام جهانی فرو میرود عربستان که جوانگرایی کرده و خواب‌های زیادی برای حریفان قاره کهن دیده است. ژاپن را ببینید که از همین جام ملت‌هایی که گذشت میدان را برای نسل بعدی‌اش خالی کرده و به حضور پر قدرت در المپیک ۲۰۲۰ توکیو و جام جهانی ۲۰۲۲ قطر می اندیشد‌. کره جنوبی ، چین ، امارات ، ازبکستان و ...

وقتی همه سخت مشغول ترمیم تیم‌هایشان هستند ما تیم‌مان را به مرخصی فرستاده ایم! تیمی که سالها با تلاش کیروش و بازیکنانش در بالاترین رده فوتبال آسیا قرار داشته حالا در آستانه فروپاشی قرار گرفته است.

تیم ملی به کنار! اصلاً بهانه بیاورید که چون مسابقه و تورنمنت مهم و رسمی پیش رویمان نیست هزینه کردن برای جذب سرمربی و برگزاری اردو های تدارکاتی به صلاح و صرفه نیست، اما برای امیدها که با دست خالی و بدون کمترین حمایتی می‌جنگند تا طلسم عدم حضور در المپیک را بشکنند چه کرده‌اید؟ کدام امکانات را برایشان فراهم کرده‌اید؟ با کدام بازی تدارکاتی می‌خواهند فروردین ماه به مصاف رقبای آماده بروند؟

به نظر شما چنین وضعیتی برازنده جامعه ، ورزش و فوتبال ما هست؟! آیا این نوع برخورد با ورزش و تیم ملی که میلیونها طرفدار در داخل و خارج از ایران دارد به نوعی زنده به گور کردن آن نیست؟

ایلنا