اتحادخبر: ایران پس از چین بزرگترین بازار واردات پیانو را دارد،‌خبری که آن را پیروز ارجمند، آهنگساز و مدیر کل موسیقی سال های اخیر وزارت ارشاد به نقل از مدیران کمپانی معروف یاماها اعلام کرد.

به گزارش جام جم؛ این روزها هر خانواده ای که به قول معروف دستش به دهانش برسد، انگار یکی از واجبات زندگی اش داشتن پیانو و فرستادن فرزندش به کلاس موسیقی و آموختن نوازندگی این ساز به نسبت گران قیمت است، احتمالا اگر شما هم سن و سال تان مانند من اجازه بدهد یادتان می آید که در دهه 60 و 70 چنین رویکردی به گیتار وجود داشت و اغلب فرزندان خانواده هایی که از سطح رفاهی متوسط رو به بالایی برخوردار بودند یک گیتار در خانه شان به در و دیوار آویزان بود.

 

اما امروزه چرا پیانو، سازی که قیمت شکل دیجیتال آن دست کم از پنج، شش میلیون تومان شروع می شود و گاه به ده، بیست میلیون تومان می رسد چنین رواجی میان خانواده های ایرانی پیدا کرده و کشور ما را برای کمپانی یاماها به دومین بازار مهم واردات پس از چین تبدیل کرده است.

لاکچری زندگی کردن، ارتقا سطح رفاه خانواده ها، کامل بودن ساز پیانو، نقش واسطه گری آموزشگاه ها و همچنین ترویج از سوی رسانه ها از جمله مواردی است که ما در گفت و گو با پیروز ارجمند، آهنگساز خوب کشورمان که تا همین چندی پیش مسوولیت مدیریت موسیقی وزارت ارشاد را بر عهده داشت به آن پرداخته ایم.

1ـ لاکچری زندگی کردن

پیروز ارجمند گرایش زیاد این روزهای مردم و خانواده ها به ساز پیانو را در چند مورد طبقه بندی می کند، او به جام جم آنلاین گفت: امروزه داشتن و نواختن پیانو نوعی وجه تمایز و برتری طبقه اجتماعی محسوب می شود، آنها که پیانو دارند در خانه شان نوعی برتری برای خودشان در مقایسه با آشنایانشان قائل می شوند و به اصطلاح عامیانه یک پُز اجتماعی در درونش نهفته است، به عبارتی متاسفانه امروزه طوری شده است که هیچ خانواده ای برای دف زدن و سه تار نواختن فرزندش به او افتخار نمی کند ولی در محافل خانوادگی و مهمانی ها داشتن پیانو گوشه سالن و نواختن آن از سوی فرزند خانواده بالاخره نوعی افتخار است!

2ـ ارتقا نسبی سطح رفاه

دومین نکته که مورد اشاره ارجمند قرار می گیرد این است که در سال های اخیر سطح رفاه مردم بهتر و این با افزایش قدرت خرید هم همراه شده است و از طرفی با ورود پیانوهای دیجیتال و به نسبت ارزانتر این ساز در خانه ها بیشتر مورد استقبال مردم قرار گرفته است.

3ـ آرزوهای بلند مدت خانواده ها

آهنگساز فیلم «سفر به چزابه» همچنین گفت برخی واقعا فرزندشان را فقط برای سرگرمی و به قول معروف پُز دادن به کلاس موسیقی و فراگیری نواختن پیانو نمی فرستند بلکه نگاه بلند مدت تر و آرزوهای زیادی برای او دارند از جمله این که در آینده یک آهنگساز موفق شود و وقتی به آموزشگاه ها می روند و آن را با کارشناسان در میان می گذارند، مدرسان و معلمان هم توصیه می کنند که برای تحقق این آینده بهترین ساز پیانو است.

4ـ نقش رسانه ها

به گفته ارجمند، رسانه ها با برجسته کردن چهره ها ، نوازندگان و آلبوم های موسیقی پیانو در این زمینه نقش داشته اند، مدیر کل سابق موسیقی وزارت ارشاد و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی در این رابطه توضیح داد: در دوره ای افرادی مانند یانی یا کیتارو در ایران خیلی مورد توجه رسانه ها قرار گرفتند همین اواخر کنسرت کیتارو در ایران را شاهد بودیم یا خبرهای حضور یانی در جزیره کیش بازخورد بسیاری داشت همین طور چهره هایی مانند فریبرز لاچینی، جواد معروفی، آندرا آرزومانیان هم در داخل آثاری کلاسیک و سبک با پیانو تولید کردند که به دلیل عامه پسند بودن بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت.

5ـ بیزینس و واسطه گری آموزشگاه ها

دلیل دیگری که این آهنگساز به آن اشاره کرد رویکرد تجاری و اقتصادی ساز پیانو است که گردش مالی بسیاری دارد، او گفت: سال گذشته شرکت یاماها اعلام کرد ایران نخستین وارد کننده پیانو پس از چین در جهان بوده است، که نشان دهنده بازاری جدی و بیزینسی مهم است، وقتی خانواده ها وارد آموزشگاه می شوند به دلیل قیمت بالای این ساز و هزینه کارشناسی و گاه واسطه گری شان خانواده ها را به خرید این ساز و آموختن آن ترغیب و تشویق می کنند./ج