مختار فیاض:

پارلمان مهمترین رکن دمکراسی یا همان مردم سالاری است. به یمن این پدیده ی ارزشمند امروزه در سراسر جهان ،خصوصا در کشورهای پیشرفته و نیمه پیشرفته، دیگر جامعه قائم به شخص نیست بلکه نمایندگانی که از آراء مردم برآمده اند؛ ضمن تصویب قوانین، بر همه امور نظارت و اشراف دارند. خوشبختانه این قوه پس از انقلاب مشروطه و پس از هزینه های سنگینی که مردم و به ویِژه  روشنفکران و انقلابیون پرداخت کردند، در جامعه ما نیز استقرار پیدا کرد و مداوم حضور داشت تا به انقلاب اسلامی رسید. پس از این رویداد عظیم؛ رهبر فقید انقلاب؛ از آن به "عصاره فضائل ملت" و "راس امور" تعبیر کرد. استان ما هم مثل سایر نقاط کشور هر چهارسال یک بار، پس از انتخابات، نمایندگانی را به خانه ملت اعزام می نمود. اما بنا به دلایلی ،این نمایند گان در هیچ دوره ای نتوانستند افرادی شاخص، درخشان و تا ثیر گزار باشند. به همین لحاظ، برای مردم استان ما داشتن نماینده‌ای قوی، صاحب بیان و صاحب نظر، عقده شد و همواره آرزوی مردم ما این بود که از میان کاندیداهای مطرح شده ، شخصی به مجلس راه پیدا کند که مثل نمایندگان بسیاری از حوزه‌های انتخابیه، حرفی برای گفتن داشته باشد و ضمن موثر بودن در اداره کلان جامعه و طراح و صاحب نظر بودن، مدافع حقوق مردم بوده و برای موکلانش آبروی مضاعف کسب کند. اما به قضاوت همه متخصصان امور، در طول این36سال، ما در استان بوشهر، غیر از یکی- دو نماینده که فروغی نصف و نیمه از خود بروز دادند؛ فاقد نماینده‌ای با این اوصاف بوده ایم. به همین خاطر بعضاً اتفاق می افتاد که در میان عامه مردم یا نمایندگان حوزه‌های انتخابیه دیگر و یا حتی مطبوعات فکاهی، طنز های گزنده و تامل برانگیزی ساخته می شد که نشان از بی تحرکی و خنثی بودن نمایندگان ما داشت. بطور مثال در میان مردم، طنزهایی رایج شده بود که "نماینده بوشهر با عطسه رییس مجلس، از خواب بیدارشد" یا اینکه "رییس مجلس به سایر نمایندگانی که با اصرار خواهان تصویب طرح خود بودند تذکر می داد که مثل نمایندگان بوشهر ساکت و آرام باشید"
این قبیل سرکوفت‌ها و سرزنش‌های تکان دهنده، بعضی از نمایند‌گان ما را برآن داشت تا به هر صورت ممکن در کانون توجهات قرار گیرند و در قالب یک سری اقدامات، هم بصورت تصنعی، خودی نشان دهند و دل مردم حوزه انتخابی خود را به دست آورند و هم تبلیغات مجلس بعدی را کلید بزنند. و لیکن چون بیشتر این اقدامات توام با افراط بود، نتیجه عکس می داد. شاخص ترین و مهم ترین نمونه این نوع رفتارهای افراطی و تصنعی، آقای عطارزاده بود و حرف و حدیث هایی که به وجود آورد و نهایتا از طرف شورای نگهبان (علیرغم اصول گرا بودن) رد صلاحیت شد. از تازه ترین اقدامات افراطی و تصنعی نمایندگان استان ما برای نشان دادن خود!!!، برخوردی بود که در یکشنبه 21 دیماه ، نمایندگان حوزه‌های انتخابیه دشتستان و بوشهر در مقابل نطق آقای علی مطهری، یکی از نمایندگان فعال و مطرح مجلس از حوزه انتخابیه تهران، انجام دادند. اقدامی که اگر نگوییم بی نظیر، در تاریخ مجلس شورای اسلامی، کم نظیر بود.(البته از حق نگذریم قبل از این اتفاق آقای موسوی نژاد به همراه نه نفر از همفکرانش شاهکاری!!! کرد و خودی نشان داد و  به ممنوع الخروج نبودن و ممنوع التصویر نبودن آقای خاتمی اعتراض کرد.)
و اما درحادثه اخیر، هنگام نطق  نماینده تهران، که ضمن اظهار نظر راجع به بسیاری از مسائل خرد و کلان جامعه، گریزی هم به حصر آقایان موسوی و کروبی و خانم زهرا رهنورد زد و از مسئولان مربوطه تقاضا نمود تا این مسئله بصورت قانونی و بدون تعلیق گذاشتن، رفع شود؛ عده‌‌ای از نمایندگان که دو نفر از آنان آقایان موسوی نژاد و جمیری ازحوزه‌های انتخابیه استان ما بودند با شعارهای مرگ بر منافق !!! و مرگ برضد ولایت فقیه!!! ضمن تشنج در مجلس، اجازه ادامه نطق به آقای مطهری ندادند و بنا به قول شخص آقای مطهری، با او درگیر شده، نطقش را پاره کردند و باعث تعطیلی جلسه رسمی مجلس گردیدند. صرف نظر از موقعیت ناطق، برای همه ما مایه تالم و تاثر است که در جامعه‌ای که حکومت آن با نام مولا علی (ع) زینت گرفته است (امامی که خود مشتاقانه مردم را تشجیع می کند تا عملکردش را بدون لکنت زبان نقد کنند) حتی نماینده مجلس آن، در مقام ایفای وظایف نمایندگی (بنابر اصل 86 قانون اساسی) نمی تواند اظهار نظر کند و همکاران او که خود برای قانون گزاری و نظارت برسایر دستگاه‌ها برای حسن اجرای قانون، به مجلس راه یافته اند؛ از اظهار نظر او جلوگیری می نمایند و در راس بودن مجلس را به چالش می  کشند. همانگونه که آقای مطهری عنوان کردند که هیچ تعلق خاطری به آقایان موسوی و کروبی ندارند، بنده هم با قاطعیت اعلام می کنم که هیچ گونه تعلق خاطری به آقای مطهری و خط و فکر سیاسی ایشان ندارم اما نقض قانون و حقوق شهروندی و نمایندگی و همینطور پروژه ی بستن دهان مخالفان را از طرف هر شخص یا مقامی که باشد کریه و قبیح می دانم و صرف نظر از اینکه دکتر مطهری، چه جایگاه علمی و دینی دارد( تمام کتب پدر بزرگوارش شهید مطهری ، تئوری پرداز انقلاب اسلامی  را خود، نکته به نکته مطالعه و مستمراً چاپ و منتشر کرده است و نیز با رهبری انقلاب پیوندی دائمی دارد) از اصل موضوع و ماجرا و از درماندگی خود و امثال خود متاثرم که نمایندگانی به مجلس فرستاده‌ایم که حتی تحمل کلام دلسوزانه نماینده‌ای که دست پرورده شهید مطهری است را نیز ندارند چه برسد به کلام  کسانی که نه پشتوانه مادی و معنوی ویژه‌ای دارند و نه تریبونی که بتوانند آزادانه و مطابق قانون از حقوق حقه خود و دیگران دفاع کنند.
به باور بنده ، کسب شهرت کاذب چند روزه یا تبلیغ برای تصاحب مجدد کرسی مجلس ، ارزش این حرکت‌های دور از قانون، افراطی و زننده را ندارد که بدیهی ترین اصول انسانی، اسلامی و قانونی را نقض کنیم و رویه ای را باب نماییم که در دنیا و آخرت خاسر باشیم. چرا که راه برای به شهرت رسیدن فراوان است و می توان با بالا بردن سواد سیاسی و مشارکت فعال در طرح ها و لوایح مختلف، بدون تصنع و افراط، واقعا خودمان باشیم و به مردم حوزه انتخابیه امان که چشم انتظار حمایت اند بیشتر و بهتر خدمت کنیم. در انتها همراه با استاد هوشنگ ابتهاج (سایه)، خطاب به این افراد زمزمه می کنیم که:

باز این چه ابر بود که مارا فراگرفت                 تنها نه من ، گرفتگی عالم است این
یکدم نگاه کن که چه بر باد می دهی               صدها هزارامید بنی آدم است این