اتحادخبر-ساناز دانشگر: ورزشکار جوان دشتستانی از شش سالگی ورزش را شروع کرده است  و 16 سال است که رشته بوکس را به صورت حرفه ای کار می کند. او قهرمان بوکس کشور و بیش از دو سال در تیم ملی بوکس ایران بوده است. این  قهرمان چالش های زیادی را پشت سر گذاشته و با باوری که به خود داشته به این جایگاه رسیده است. او برایمان از  بوکس، دیدگاه های نادرست، سختی ها، نابرابری ها، اختلافات بین هیئت برازجان واستان، تیم ملی و بزرگ ترین آرزوی خود می گوید. شما را به ماحصل این گفتگو دعوت می کنم:

آرش راستگو 16 سال است که ورزش قهرمانی را انجام می دهدو از 16 سالگی بوکس را شروع کرده است.  این جوان ورزشکار  فوق دیپلم کامپیوتر دارد. او متولد 1376 در روستای ابوالفیروز از توابع دشتستان است.



شروع ورزش از شش سالگی/ نائب قهرمان کونگ فو ایران
آرش راستگو از کودکی ورزش را شروع کرده و بعد از کنکاش و تجربه  در چند رشته ورزشی ؛ بوکس را انتخاب می کند. او دراین باره می گوید: از سال 1392 ورزش بوکس را شروع کردم؛ اما از سن شش سالگی در رشته های ورزشی چون کونگ فو و کشتی فعالیت کردم ولی آن چیزی که از ورزش می خواستم به من نمی دادند. دوست داشتم قهرمان شوم. نائب قهرمانی ایران را در ورزش کونگ فو به دست آوردم ولی چون اردوی تیم ملی نداشت که ما به آنجا برویم و معرفی شویم آن را رها کردم. هدفم المپیک بود. از شش سالگی پای تلویزیون که می نشستم؛ قهرمان های المپیک را که می دیدم خیلی برایم لذت بخش بود.
 


مسیر روستا تا شهر را با موتور برای قهرمانی در بوکس می آمدم
ورزشکار جوان در ادامه می گوید: این توان را در خود می دیدم و بیشترین چیزی که به من روحیه داد و باعث شد به اینجا برسم؛ خود باوری بیش از حدی بود که داشتم. کونگ فو را که شروع کردم طی یکسال نائب قهرمان ایران شدم. بعد از آن وارد ورزش کشتی شدم. دیدم در کشتی سطح فکری و ورزشی در شهرمان آنچنان بالا نیست. شش ماه ورزش را کنار گذاشتم. یک روز در مدرسه بودیم، دوستانم تعریف کردند که لیگ بوکس قرار است برگزار شود. اتفاقی رفتم به تماشای لیگ بوکس استان نشستم. مسابقات را که دیدم خیلی لذت بردم. پیش مربی بوکس آقای شیخ رفتم و زیر نظر او بوکس را شروع کردم. از همان ابتدا گفتم: می خواهم قهرمانی کار کنم. از روستا با موتور به شهر می آمدم. گفتم: این مسیر را نمی آیم که عشقی کار کنم. این مسیر را می آیم تا قهرمان شوم. دوست داشتم به سطح بالا برسم.



هیچ مشوقی نداشتم/ با انتخاب بوکس می خواهم ذهنیت ها را اصلاح کنم
بوکسور دشتستانی از مصمم بودن خود برای انتخاب رشته بوکس و اصلاح ذهنیت اشتباه افراد به این رشته اشاره دارد و می گوید: اگر بخواهم از مشوق برایتان صحبت کنم، مشوقی وجود نداشت. وقتی می گویی: می خواهم بوکس کار کنم، همه ذهنشان به سمت یک آدم خشن می رود. در حالی که بوکس همچین ورزشی نیست. تنها ذهنیت اشتباهی است که همه از بوکس دارند. همه می گفتند: نه این ورزش را انتخاب نکن. به سمت فوتبال، کشتی یا دیگر ورزش ها برو. می گفتند: ورزشی برو که آسیب دیدگی نداشته باشد. به آن ها می گفتم: من این ورزش را دیده ام و آن را لمس کرده ام آسیب دیدگی ندارد. تا به اینجا هیچ مشوقی نداشتم. خودم مصمم بودم؛ چون همه می گفتند: بد است. من می گفتم: می روم و این ورزش را و ذهنیت ها را خوب می کنم. ورزش بوکس، ورزش اول اروپا و آمریکا است. الان پولدارترین ورزشکار رشته بوکس در دنیا  فلوید می ودر است.



مربی ام آقای شیخ همیشه حامی ام بود
 او در ادامه می گوید: بدون اینکه مشوقی داشته باشم شروع به ورزش بوکس کردم. با آقای شیخ آشنا شدم. آقای شیخ مشوق خیلی خوبی برای من بود. همیشه به من روحیه می داد و تشویقم می کرد. از همان اول از من هزینه نمی گرفت و می گفت: نیم ساعت زودتر بیا تا با تو کار کنم تا سریع تر رشد کنی.


بوکس ورزش خشنی نیست؛ رشته ای که باید در آن ضریب هوشی بالایی داشته باشید
آرش راستگو با تاکید به این نکته که بوکس رشته خشنی نیست و افرادی این رشته را کار می کنند که ضریب هوشی بالا دارند می گوید: همه در نگاه اول فکر می کنند رشته بوکس ورزش خشنی است. در صورتی که اینطوری نیست. بر اساس آخرین بررسی صورت گرفته شده از بین رشته های ورزشی المپیکی ، بوکس از لحاظ آسیب دیدگی در رده بیست و نهم قرار گرفته در صورتی که فوتبال و حتی دوچرخه سواری از این رشته خطرناک تر هستند. ورزش های دیگر آسیب دیدگی آن ها طولانی مدت است. اما در بوکس معمولا در یک هفته خوب می شوی. بوکس ورزشی است که باید در آن ضریب هوشی بالایی داشته باشید. قسمتی مغز دارد که ضریب ناخودآگاه است. در یک اپسیلون ثانیه چند ضربه رد و بدل می شود. در فاصله یک متری ضربه راست یا چپ به سمت تو می آید. مگر آدم عادی می تواند در یک اپسیلون ثانیه تصمیم بگیرد! در همان لحظه تو باید در چندین تاکتیک حرکاتی ، بهترین دفاع را انجام دهید. حالا بین این همه ضدحمله باید بهترین آن را انتخاب کنید و سپس یک دفاعی بعد ضد حمله انتخاب کنید که ضربه روی آن نخورید. در واقع کسانی که بوکس کار می کنند باید ضریب هوشی بالایی داشته باشند و هیچ ربطی به جثه بزرگ و صورت خشن ندارد. ما آن‌قدر در خانه تکنیک ها را انجام می دهیم تا در ضمیرناخودآگاهمان ثبت شود.



ضربات بوکس باعث شد از دیگر ضربات در زندگی زیاد نرنجم و ادامه بدهم
از او می پرسم شده از انتخاب رشته بوکس پشیمان شوی؟ در پاسخ به سوالم می گوید: نه؛ در بوکس ضربه ای سنگینی زده می شود و وقت هایی بوده که ضربه خوردم و تا نیم ساعت حافظه نداشتم. این ضربات را که می خورم قوی تر میشوم. چه ضربه ای در زندگی عادی می خواهی بخوری که سنگین تر از اینها باشه  یا ناراحت یا پشیمان شوی. هیچ وقت در زندگی از کاری که انجام داده ام پشیمان نمی شوم؛ کاری که انجام می دهم یا برایم درس می شود و دیگر آن را انجام نمی دهم یا اگر کار درستی باشد آن را ادامه می دهم.



از قهرمانی استان تا قهرمانی در کشور؛ دو سال در تیم ملی بودم.
ورزشکار دشتستانی با اشاره به مسابقات و مقام هایی که در این سال ها کسب کرده است؛ می گوید: زمانی که بوکس را شروع کردم، یک هفته بعد به دلیل داشتن آمادگی جسمانی نفر اول شهرستان شدم. سه ماه بعد آن به طور عجیبی قهرمان استان شدم که توانستم سهمیه حضور در مسابقات انتخابی تیم ملی را بگیرم. دو سالی گذشت تا توانستم جا پای خود را سفت تر کنم. سال 94 انتخابی تیم ملی امید بود در عین ناباوری که هیچ کس فکر نمی کرد من مقام بیاورم اما من به خودم اعتماد داشتم. مسابقه ای بود که سطح بالایی داشت. بازی اول با سخت ترین حریف که کرمانشاهی بود افتادم. آن بازی راند اول بردم. به خود باوری رسیدم و در آن سال قهرمان امیدهای کشور شدم. سال 95 انتخاب سهمیه جهانی دانشجویان بود که نائب قهرمان دانشجویان شدم. سال 96 در مسابقات برترین باشگاه های کشور نائب قهرمان شدم.



در تیم ملی که بودم در ایران هیچکس حریفم نشد تا اینکه هیئت استان حریفم شد
قهرمان بوکس در ادامه می گوید: سال 94 و 95 در اردوی تیم ملی بودم. تا زمانی که نفر اول هستی می توانی در اردوی تیم ملی بمانی و اگر یک نفر بیاید و در اردوی تیم ملی تو را شکست بدهد باید خداحافظی کنی و بیایی. در تیم ملی هر وزنی دو نفر دارد. چند سالی که در تیم ملی که بودم کسی در ایران حریفم نبود تا اینکه هیئت استان حریف ما شد. ما را زمین زد و باعث شد سه سالی از ورزش بوکس دور بمانیم.



برای رسیدن به این جایگاه سختی های زیادی را متحمل شدم
آرش راستگو شرایط و دوران سختی که برای رسیدن به اهداف خود گذرانده است را یادآور می شود و می گوید: شرایطی داشته ام که شاید هر کسی داخل آن قرار می گرفت اصلا این راه را شروع نمی کرد. به طور مثال من سر کار بسیار سختی بودم و در برج تیر و مرداد مجبور بودم پنج صبح بیدار شوم و به سرکار بروم. ساعت 11 ظهر گرما با موتور به باشگاه می آمدم. دوباره ساعت یک ظهر به خانه برمی گشتم. این تنها قطره ای از سختی هایی که کشیده ام. ورزش بوکس رشته خیلی گرانی است. باید خیلی برای آن هزینه کنی. کسی هم که نبود حمایت کند. همه هزینه ها را از جیب می دادیم. هم کار می کردم و هم ورزش می کردم. خیلی سختی کشیدم. کاری را که شروع کرده ام باید به پایان برسانم و به خودم ثابت کنم. بعدها به خود بگویم چرا این کارها را نکردم و چرا کم آوردم.



فانتزی چهار ساله ام بازی در لیگ آلمان است

 از قهرمان کشور، جوان با انگیزه دشتستانی می خواهم بزرگ ترین آرزوی ورزشی اش را برایم شرح دهد. او می گوید: بزرگترین آروزیم این است که بتوانم در لیگ آلمان بازی کنم. یکی از فانتزی های چهار سال اخیر من است. تا زمانی که وارد اردوی ملی نشده بودم انگیزه ام چند برابر بود که در ایران بوکس کار کنم. تیم ملی آن چیزی که فکرش را می کردم نبود. آنطور که بخواهی حمایت نمی شوی. مثلا: فکر می کردم اگر به اردوی تیم ملی برسم اسپانسر می گیرم و مرتب هزینه هایم تامین می شود ولی می دیدم تا نه تمام به ما بی مهری می شود.



عمر ورزشی ما بخاطر کشمکش ها و اختلافات بین هیئت شهرستان و استان تباه شد/ آقای کریم آزاد ناجی بوکس برازجان شد
این بوکسور دشتستانی  به  وضعیت هیئت بوکس و ناجی هیئت بوکس اشاره ای دارد و می گوید:  تا سال 94 وضعیت هیئت بوکس دشتستان خیلی خوب بود. بعد آن مشکلاتی بین هیئت استان و هیئت شهرستان پیش آمد. رئیس هیئت را که می خواستند انتخاب کنند. باعث شد یک سری اختلافات و درگیری ها به وجود آید. چند سالی عمر ورزشی ما تباه شد در اختلافات و مشکلاتی که به وجود آمد. اما وقتی آقای کریم آزاد آمدند به قولی ناجی بوکس برازجان شدند.  آقای کریم آزاد وقتی وارد ورزش بوکس دشتستان شد ما شش ماه بعد آن  دو ملی پوش داشتیم. من به راحتی می توانستم به مسابقات بروم. سال 97 قهرمان کشوری در خوزستان من بازی اول با اصفهان را ناک اوت کردم. بازی دوم با قهرمان آسیا اشکان رشید از مازندران ناک اوت کردم. آن سال در ایران اسمم پیچید. در اخر با قهرمان لیگ ترکیه کامیاب مرادی که کرمانشاهی است افتادم. بازی ما مساوی شد ولی چون سطح لول او بالاتر بود. نیم ساعتی داورها صحبت می کردند که چه کسی برنده شود. بازی بسیار نزدیکی بود. چون او لول بالاتری داشت، قهرمان شد.



تکنیک خاصی که متعلق به قهرمان دشتستانی است/ آقای کریم آزاد باعث شد ورزش بوکس دشتستان دوباره جان بگیرد
او در ادامه می گوید: به جز کامیاب که از نظر کاپ تکنیک در سیصد بوکسور نفر اول شد کسی حریفم نبود. آن سال از لحاظ تکنیکی نفر چهارم ایران شدم. چون تکنیک خاصی داشتم. بوکسور را می زدم. بوکسور ناک دان(گیج شدن) نمی شد ولی من را گم می کرد.  داور فکر می کرد او گیج شده است برای او می شمرد و ناک اوت می شد. این باعث شد خیلی از بازی ها را ببرم. این حرکت را هیچ کس انجام نمی داد.  مبتکر آن خودم بودم. آقای شیخ به من نشان داده بود. آقای کریم آزاد باعث شد ورزش بوکس دشتستان دوباره جان بگیرد. وقتی دفتر او می رفتم: بسیار آدم خاکی بودند و همیشه ما را حمایت و تشویق می کردند. از لحاظ مادی و معنوی خیلی بدرد من خورد.



تا قبل از کرونا بوکس ورزش دوم برازجان شده بود
از ورزشکار بوکس می پرسم تغیرات مکرر در هیئت بوکس تاثیر مثبتی در عملکرد هیئت و  رشد ورزشکارا داشته است؟ او در پاسخم می گوید: تغییرات گاهی باعث تضعیف و گاهی باعث رشد می شود. نمی توان صد درصد تضعیف یا صددرصد رشد داشته است. چیزی که به شخصه به چشم دیدم. تغییر مثبتی بود. سال های قبل شاید پنج الی شش نفر در باشگاه بوکس می آمدند. اما تا قبل از کرونا اتفاقاتی افتاد که بوکس تقریبا ورزش دوم برازجان شده بود. همه جا بنر آن را می دیدیم. شش سانس داشت. هر سانسی بیست الی سی شاگرد داشت.


آقای بهزادی پدر بوکس دشتستان؛ او باعث شد این ورزش  دارای سالن شود
آرش راستگو با توجه به این نکته که اگر آقای بهزادی نبود شاید بوکس، سالن و امثال من در کار نبود می گوید: صد درصد پدر بوکس دشتستان است؛ آقای بهزادی نفر اول بوکس برازجان است. اگر او نبود شاید بوکسی نبود. شاید میثم شیخ، کریم آزاد، آرش راستگویی نبود. آقای بهزادی شخصی که پایه گذار بوکس است. او باعث شد ورزش بوکس در برازجان شروع شود. ورزش بوکس دارای سالن شود. خیلی از ورزش ها همچین چیزی اصلا ندارند. پایه قوی برای ورزش بوکس برازجان ایفا کرد. آقای بهزادی همین الان به عنوان پیشکسوت در ورزش بوکس هستند. هر ورزشی نیاز دارد فکر و ایده جدید به آن تزریق شود.



معرفی چهره های شاخص بوکس به کشور توسط آقای شیخ
ورزشکار دشتستانی به مربی خود آقای شیخ و افرادی که به جامعه بوکس کشور معرفی کرده است می پردازد و می گوید: آقای شیخ چهره هایی چون: امیر حسین برشد، آلشلو، سیاوش بحرینی، میلادخزایی، خود من؛ این جوانان ورزشکارانی بودند که آقای شیخ نه به استان بلکه به کشور معرفی کرد. پس می تواند یک مربی مثمر ثمر باشد که خیلی از مربیان استان دوست دارند ذهنیت او را داشته باشند و به جای ایشان باشند. یکی از بهترین مربیان در استان صددرصد آقای شیخ است. این مربی  سال 94 به اردوی تیم ملی نوجوانان دعوت شد که به دلیل مسائل کاری و شرایط اقتصادی نتوانست برود.

برای ماندن در تیم ملی حریفی را شکست دادم که در وزن بالاتر از من بود
 آرش راستگو به خاطره ای از دوران حضور در تیم ملی خود اشاره دارد و از ماندن با چنگ و دندان در آن زمان اینگونه می گوید: در اردوی انتخابی تیم ملی بودیم. مربی تیم ملی آقای استیکی بود.  نمی دانم چه مشکلی پیش آمد. من در وزن 64 کیلوگرم بوکس می کردم. من را با یک حریف 75 کیلوگرم انداختند. اگر باخت می آوردم باید از تیم ملی خداحافظی می کردم. توی رینگ رفتم. وزن 75 کیلو هیکل آن دو برابر ما و قدرت مشت آن دو برابر من بود. اول بازی یه مشتی در دماغ من زد و اول کار دماغ من شکست و زیر چشم من سیاه شد. به روی خودم نیاوردم و ادامه دادم. راند اول خسته اش کردم و راند دوم و سوم بازی را از او گرفتم. باعث شد در اردوی تیم ملی بمانم. آن ها کاری می خواستند کنند که من خداحافظی کنم و بروم. کسی را در فدراسیون و هیئت نداشتیم که ما را حمایت کند. معمولا بوکسورها تهرانی و مازندرانی و کرمانشاهی هستند. آن ها  نمی خواستند یک بوشهری در آنجا باشد.




این کلمات را در یک جمله توصیف کنید...
میت: دست آقای بهزادی را درد آوردم.
دستکش بوکس: عشق است و هیچ جایگزینی ندارد.
رینگ: زندگی واقعی را نشانت می دهد.
بوکس: خلاف آن چیزی که همه تصور می کنند باعث می شود روحت آزاد شود.



اگر از لحاظ مادی تامین هستید ورزش قهرمانی انجام دهید وگرنه تنها برای سلامتی ورزش کنید
ورزشکاری که سال ها تلاش کرده و سختی ها را پشت سر گذاشته به جوانان توصیه ای دارد و می گوید: به آنها که خواهند ورزش کنند می گویم تنها برای سلامتی ورزش کنید و به دنبال ورزش قهرمانی نروید. مسیر قهرمانی بسیار هزینه دارد. اگر پدری دارید که از لحاظ مادی تامین تان می کند دنبال ورزش قهرمانی باشید. سن 14 تا 18 سالگی بچه ها قوی کار می کنند. به سن 18 که می رسند. می بینند باید سر کار بروند و سپس تشکیل زندگی بدهند و هیچی ندارند. خیلی از ورزشکارانی بودند که استعداد فوق العاده ای داشتند و از خود من بالاتر بودند. ورزشکاران به خاطر شرایط اقتصادی و خانواده از یک سنی به بعد ورزش را رها می کنند.

مسئولین فقط قشنگ صحبت می کنند
آرش راستگو قهرمان بوکس کشور خطاب به مسئولین می گوید: صحبت های مسئولین خیلی قشنگ است؛ ولی در زمینه عمل برایشان سخت می شود. خیلی جاها در جلسات صحبت کرده اند و گفته اند ما حمایت می کنیم. البته از همان روز اول که شروع کردم از هیچکس توقعی نداشتم. تنها چیزی که می خواستم یک حمایت معنوی بود. می خواستم به مسابقه بروم کسی جلوی من را نگیرد. کسی مانع نشود. اتفاقی مثل سال 96،95 و 97 برای من نیفتد و راحت بتوانم مسابقات و اردوی تیم ملی را بروم.



صحبت پایانی
ابتدا از آقای کریم آزاد که رئیس هیئت شهرستان دشتستان هستند، تشکر می کنم؛ بسیار به درد من خورد. تا قبل از حضور او بسیار مسابقه رفتن برای ما سخت بود و باید مرتب به اداره می رفتیم. با حضور آقای کریم آزاد تنها فکرمان رفتن به مسابقات بود. قبلا بیشتر از اینکه فکر بوکس باشیم. فکر نامه و اعزام بودیم. با حضور ایشان این فکر از سر راه ما برداشته شد. از لحاظ مادی و معنوی ما را تامین کرد. خیلی امکانات در اختیار ما گذاشت. حضور آقای کریم آزاد می تواند در آینده  ورزش بوکس را در برازجان به عنوان ورزش اول قرار گیرد.از آقای کمارج نیز تقدیر و تشکر می کنم.از آقای بهزادی تقدیر و تشکر می کنم. وقت هایی بود که 5 صبح با او تماس می گرفتم که برایم میت بگیرد. همیشه با انرژی بود و به من انگیزه می داد.