عبدالخالق عبدالهی:

من برای هر مطلبی که می نویسم مدتها فکر می کنم و ساعتها وقت می گذارم پس طبیعی است روی نوشته هایم تعصب داشته باشم . اخیرا بعضی مطالب اینستاگرامیم  بدون ذکر منبع و گاه به نام اشخاص دیگر در فضای مجازی  منتشر می شود  حتی بعضی نوشته هایی که روزها برایشان وقت صرف کرده ام به نام نویسنده دیگری برای خودم ارسال می شود .

چندی قبل مطلبی درباره قهوه خانه بانو نوشتم که بازخورد بسیاری داشت ، یکنفر مطلب را کپی کرده بود اسم خودش را به عنوان نویسنده زیرش نوشته بود بعد آن را برای یکی از آشنایانم فرستاده بود و گفته بود " اینو درباره قهوه خانه بانو نوشتم بخونش اما برای کسی ارسالش نکن " .

به یاد ماجرایی افتادم . ولات ما در حاشیه جاده برازجان - بوشهر قرار دارد می گویند سالها قبل یکی از همولاتی ها  رفته بود از اهالی یکی از روستاهای اطراف خری خریده بود معامله که قطعی شد فروشنده به همولاتی ما می گوید : خر خوبی است مبارکت باشه اما حواست باشه اطراف جاده نبرش . همولاتی می پرسد : چرا ؟ فروشنده جواب می دهد : "از ولات کناریتون دزدیدمشه می ترسم صاحبش ببینش " . این داستان را نوشتم که بگویم سرقت های بی ادبی خرکی همیشه بوده، هست و خواهد بود اما نمی شود خر را دزدید و صاحبش نفهمد  بالاخره یکبار باید کنار جاده ببریش یا نه ؟