«کامیل احمدی» مردم‌شناس، پژوهشگر و نویسنده در نشست انجمن حمایت از حقوق کودکان، گفت: در ایران آمارهای رسمی و قابل استنادی به‌دلیل محدودیت‌های موجود درباره میزان رواج این شیوه زندگی وجود ندارد؛ با این حال تغییرات ارزشی بر افزایش میزان هم‌خانگی مؤثر بوده‌اند.

وی با اشاره به اینکه «صیغه محرمیت» یا «ازدواج موقت» نزدیک‌ترین مدل به شیوه ازدواج سفید است که دارای مشروعیت شرعی است، اظهار کرد: نقاط مشابه این دو شیوه در موقتی بودن، وجود رابطه جنسی و تبعات حقوقی کم و کم‌هزینه بودن این دو روش ازدواج از لحاظ مهریه و جهیزیه است؛ با این حال این دو شیوه در بعد حقوقی و مشروعیت با یکدیگر متفاوت هستند؛ به طوری که در صورت تولد کودکی در شیوه ازدواج سفید، وضعیت وی نسبت به صیغه متفاوت است.

احمدی با اشاره به پژوهش انجام‌شده در مورد ازدواج سفید در ایران توضیح داد: این پژوهش در سه کلانشهر تهران، مشهد و اصفهان با حجم نمونه ۲۱۳ زوج و به شکل میدانی انجام شده است. بیشتر افرادی که به این شیوه زندگی روی آورده بودند یا مهاجرین شاغل یا دانشجویان دارای زیست دانشجویی بودند.

این پژوهشگر در ادامه با اشاره به پیامدهای ازدواج سفید اظهار کرد: رنگ‌باختن کلیشه‌های جنسیتی، آزادی انتخاب بر بدن و روابط جنسی، سرد شدن نسبت به ازدواج رسمی، طرد اجتماعی و ترس از پیگرد قانونی پیامدهایی بودند که از سوی افراد مورد بررسی عنوان شده بودند.

مهم‌ترین دلیلی که این افراد در مورد روی آوردن به این ازدواج ذکر می‌کردند نیز عدم اعتقاد به ازدواج رسمی، آزادی انتخاب و حق بر بدن، عدم امنیت شغلی و درآمد کافی، آشنایی بیشتر و عدم اعتماد بوده است.

۵۰ درصد افرادی که ازدواج سفید دارند امیدوارند در آینده ازدواجشان رسمی شود

وی همچنین با بیان اینکه ۳۹ درصد از افراد مورد پژوهش اظهار کرده بودند نسبت به دین بی‌اعتقاد هستند، ادامه داد: ۵۷ درصد از آنها دارای اعتقادات کم و تنها ۲.۹ درصد از آنها نسبت به دین معتقد بوده‌اند.

همچنین ۵۲ درصد از آنها که بیش از ۴۰ درصد زنان بودند امید داشتند که ازدواج سفید آنها در آینده به ازدواج رسمی ختم شود؛ این در حالی است که ۴۷ درصد که عمدتاً مردان بودند قصد نداشتند تا در آینده ازدواج رسمی داشته باشند. برای ۸۸ درصد از این افراد مسأله بکارت اهمیت نداشته و تنها برای ۱۱ درصد از آنها اعتقاد به این مسأله وجود داشت.

در بخش دیگری از این نشست پروانه سلحشوری، نماینده مجلس هم با بیان اینکه تا سال‌های گذشته شیوه زندگی هم خانگی بیش از زمان حال تابو بوده و تنها در چند سال اخیر است که درباره آن صحبت‌هایی می‌شنویم، گفت: این هم‌خانگی‌ها ابعاد فرهنگ سنتی را مذموم می‌شمارد و موجب ایجاد هویت دوگانه برای افراد درگیر در آنها می‌شود، به طوری که این افراد دچار بحران و بیگانگی هویتی می‌شوند. به عبارت دیگر آنها دچار جدال روانی با خودشان می‌شوند.

وی در ادامه تأکید کرد: این اصل باید مورد پذیرش قرار بگیرد که در کشور ما پدیده نوظهور همباشی وجود دارد و باید به چرایی آن فکر کنیم که چطور می‌توان عوامل زمینه ساز آن را کاهش داد و آن را بسامان کرد؟