قاسم تنگسیرنژاد

«از رفتنت دهانِ همه باز...

انگار گفته بودند:

پرواز!

پرواز!»

این روزهای آخر که او را با عصا و کت اتو کشیده اش می دیدم بی درنگ بغض گلویم را می فشرد اما با سختی به آن غلبه می کردم. نیک یادم هست که حدود ده سال پیش استاد پیرمرد سرحال بود که محال بود کنارش بنشینی و لبخند بر لبت نقش نبندد. همواره حرف های تازه ای برای گفتن داشت و تو از شنیدن آن ها لذت می بردی. همه دوستش داشتند. کوچک و بزرگ. بس که متواضع بود. بس که دوست داشتنی بود. بس که هنرمند بود. همواره در مقابل پیشنهاد حضور در پروژه های مختلف خم به ابرو نمی آورد و با خوش رویی می پذیرفت. تو گویی پیرمرد بی ادعا دوست دیرینه ات بود. همواره متعجب بودم که حتی برای کسانی که اولین بار در حال تجربه کارگردانی بودند نیز بازی می کرد. بیماری او را از پا در نیاورده بود و تا جایی که می توانست کمک می کرد. یک عشق ابدی در دلش می جوشید. دل پیرمرد همواره جوان بود. به راستی پیرمرد چشم ما بود.

امروز صبح جامعه هنری استان بوشهر پیرمردی را از دست داد که همواره خندان بود و سال ها در عرصه بازیگری فعالیت کرده و  خوش درخشیده بود. استاد عباس زاده امروز 20 اسفند ماه در 72 سالگی از پیش ما رفت و جامعه هنری استان را در بهت فرو برد.

محمدکریم عباس زاده متولد 27 مهرماه 1324 در برازجان است. او فعالیت های تئاتری خود را در سال های آغازین دهه 40 در برازجان آغاز نمود و در نمایش های متعددی نقش آفرینی کرد. نمایش های «صمد و مرغش»، «شیر» (1350) «دبستان آزاد»(1349)، «صندوق دار»، «حمال»، «سرنوشت دو برادر» (1350)، «غرب زدگی» (1351)، «فدایی یک سرباز یا نجات آذربایجان» (1349) «یادگار پای جاویدان»، «پاسداران اروند رود» (1350) و چندین و چند اثر دیگر آثار عباس زاده در دوران قبل از انقلاب بود. او پس از انقلاب نیز در آثار تئاتر متعددی نقش آفرینی کرد.

این بازیگر پیشکسوت با انجمن سینمای جوانان ایران-دفتر برازجان نیز همکاری فراوانی داشت که ماحصل آن بازی در چندین فیلم کوتاه و بلند بود. از جمله این فیلم ها می توان به «شهر ما»، «شانس»، «اسیران خاک»، «فاصله»، «21 گرم»، «22» و دهها فیلم دیگر اشاره کرد. وی با بازی در سریال «سنگ و بلور» ساخته باقر فضلویه -که محصول صدا و سیمای مرکز بوشهر بود-  وارد تلویزیون شد در فیلم دیگر این کارگردان « کاروانسرا» نیز بازی کرد. این فعالیت تا همین اواخر همچنان ادامه داشت. آقای عباس زاده در فیلم سینمایی «افسانه 98» ساخته احسان عبدی پور نیز نقش آفرینی کرد. بازی در فیلم های کوتاه «بازی» و «جشن تولد» ساخته احسان مظاهری آخرین آثار ایشان بودند.

در بهمن ماه سال جاری تنها پلاتوی نمایش شهرستان دشتستان که به نام ایشان نام گذاری شده بود با دستان خودشان افتتاح شد.

این آخرین باری بود که استاد محمدکریم عباس زاده در یک محفل هنری حضور پیدا کرد. وی صبح امروز در حالی که یک دوره طولانی مدت بیماری را تحمل کرد در بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر دار فانی را وداع گفت. دوستان و هنرمندان سراسر استان که با این بازیگر ارتباط داشتند همگی معترف به تواضع، فروتنی و شوخ طبعی اش بودند. امروز برای من و قطعا اکثر هنرمندان استان روز سختی بود. در خلال اینکه این یادداشت را می نویسم و بغض گلویم را می فشارد؛ ناگهان این شعر از مارگوت بیکل با ترجمه بی نظیر احمد شاملو جلوی چشمم رژه می رود و من بی اختیار آن را بر کاغذ می آورم:

«تنها آن‌که بزرگ‌ترین جا را

به خود اختصاص نمی‌دهد

از شادی لبخند بهره می‌تواند داشت.

آن‌که جای کافی برای دیگران دارد؛

صمیمانه‌تر می‌تواند

با دیگران بخندد؛

با دیگران بگرید.