قاطر

اصطبل خانه ی پرنده های دنیا دیده است
و من که قاطری افسرده ام
                     بیمه بیکاری شامل حالم نمی شود

حرف های ناجورم را هم از خر آموخته ام
همیشه پدر و مادرم را با اسم صدا می زنم

قاطری افسرده هیچگاه خودش را قاطی دردسرها نمی کند
حرف نمی زند
فقط نوکر یا کنیز است

بچه که بودم صدایم می کردند "کتو"
چند بار عاشق شده ام
باور کنید عقده ادیبی ندارم
می کوشم خودم را برسانم به سطح لیاقت مادیانی
                      که گاهی با مادرم به اصطبل می آید

به نوعی خواهرم محسوب می شود
این دیگر مشکل من نیست

قاطر عشق های ممنوع
قطار تپاله های بو نکرده
به خر هم بگویم گاو به گاو، می خندد
می گوید بزک کردی برو رقص یاد بگیر

ما قاطر ها ضرب المثل مشهوری داریم
حیوان یا باید گرگ باشد یا بز

پدرم را اگر خر می کردم
تمام ارثش را به من می داد
               زیبایی و اصالت مادرم
                  و خریت خودش را
اما یک خر فقط می تواند لگد بزند    زار بزند       و بار ببرد
اصل احترام متقابل هم حالیش نیست

تیکار عجیبی دارد
احساساتی شدنش هم خرکی است
وقتی پره های بینی اش می لرزد
   دهانش باز می ماند
 و شکاف بین دو دندانش را می بینم
    دوستش دارم

مادرم از جنگ های کورش بزرگ می گوید        از ناپلئون
او همیشه به اجدادش افتخار می کند
پدرم می گوید
به این گوش دراز نگاه نکنید
این حرف ها در گوش من نمی رود
افتخاراتش تمام دعواهای دوران جوانی است

ومن در گوشه اصطبل روی دستم خوابیده ام
و چشمانم باز است
دیگر می دانم
حیوان تا وقتی موفق است، مقدس است
یا باید خر می شدم یا اسب
قاطر دیگر چه صیغه ای است
دکتری داریم که ماشاالله همه کاره است
و فقط وقتی پیدایش می شود
                 که داریم سقط می شویم
دست کمی از پدرم ندارد
او هم همین تمدن، پشت سرش خوابیده

زبان قاطر، زبان گنجشک های ماردیده نیست
زبان سگ نیست
وقتی به مظلومیت خودم فکر می کنم
بچه گنجشک های گرسنه ساکت می شوند
و اصطبل پر از بوی خر

گاهی فکر می کنم مثل پدرم
گوشه ای از همین اصطبل را بگیرم و خراب کنم