حسین برازجانی

استاد جلال الدین خسروی فرزند زنده یادمرتضی زاد سال ۱۳۳۵خورشیدی در گذشت چهاردهم اذرماه۱۴۰۱

همه قبیله من عالمان دین بودند / مرا معلم عشق تو شاعری آموخت
مرابه شاعری اموخت روزگار، / آنگه که چشم مست تو دیدم که ساحری آموخت

 «سعدی»

 روانشاد استاد "جلال الدین خسروی" سراینده، پژوهشگر، فرهنگی و از پایه گذاران همبودگاه شعر دشتستان و گردانش مجله‌ی ادبی الکترونیکی جن‌زار، در سال ۱۳۳۵خورشیدی در برازجان دیده به جهان گشود.

این چکامه سرای شهرتاش که به ویژه دراستان‌بوشهر و فارس بسیار شناخته شده بود در شعرسپید (شاملویی) و پسانوگرا(پست مدرن) و نیمایی یادگاری های فراوانی داشت که پاره ای در نشریات استان بوشهر و فارس به چاپ رسیده است.

نخستین گردشده سرودهای او بانام "باوری به حجم گلوله" درسال ۱۳۵۸ خورشیدی و دومین گرد آورش با نام *کی وقت داری به هم برویم ؟* درسال۱۳۸۱ چاپ و پراکنده شد.
"بمیری بیچاره می شوم، عزرائیل جان" انبوهه شعر دیگری از اوست که همان عزرائیل جان امانش نداد و این فرشته مرگ همچون طوفان نابهنگام در صبحگاهان روز ۱۴ آذرماه وزیدن گرفت و دفتر عمرش را ورق زد و برگی دیگر از شاخسار درخت تنومند فرهنگ و ادب برازجان و دشتستان را درشهر شیرار از جا کند و برزمین انداخت و اجل با سرپنجه جفا پیشه خود جانش را ستاند و این چنین شد که  سومین کتابش به زیور چاپ آراسته نگردد. اما چه زیباست آنگاه که پس از پرپر شدن این شاخه گل از باغستان ادب دیارمان و پروازش به سوی آبی آسمان خدا، دگر ادیبان سنگ تمام نهادند و یاد و نامش را گرامی و در گرداوری پژوهشی به نقد و بررسی سرودها و فعالیت های ادیبانه اش در گرانمایه کتاب "قدکشیده ام تامرگ"  به کوشش کدبان یداله شهرجو وکدبانو مژگان معدنی پرداخته و نویسا کردند و بدینگونه نام و یادش را گرامی داشتند.

نامش جاودان ویادش گرامی باد.

با بزرگداری- آذرماه۱۴۰۳