از آن روزی که جناب میرزا صالح شیرازی نخستین نشریه به نام کاغذ اخبار را در دیماه سال 1215بصورت ماهانه انتشار داد تا به امروز که مردادماه 1393 است 178 سال می گذرد و در همه ی این سالها مطبوعات فراز و نشیبهای بسیاری را طی کرده اند.
چه آن هنگام که در دوران مشروطیت قریب به 84 روزنامه انتشار یافت ولی اندکی بعد بسیاری به محاق توقیف گرفتار شدند و دو تن از برجسته ترین روزنامه نگاران به نام میرزا آقا خان کرمانی و میرزا جهانگیر خان صوراسرافیل جان خود را از دست دادند و مدتی دیگر در شروع به اصطلاح جمهوری رضاخانی که گمان می شد مطبوعات جان تازه ای بگیرند ولی رضا شاه بعد تسلط نه فقط بر دستگاه دیپلماسی و نظامی بلکه فکر و اندیشه و فرهنگ و سنتهای جامعه را مورد تهاجم قرار داد و این حرکت از لباس و کلاه تا کشف حجاب و منع مجالس وعظ و خطابه و سپس فشار بر مطبوعات و سرانجام به کشتن روزنامه نگارانی چون میرزاده عشقی و فرخی یزدی انجامید.
شروع سلطنت محمدرضاشاه در دهه بیست بازنشر مطبوعات به محاق رفته و مطبوعات جدید بود و صفحات روزنامه ها پر شد از انتقادات دوره گذشته، ولی این نیز دوام نیافت و بعد از کودتای 28  مرداد و به ویژه با شکل گیری سازمان ساواک این فشار بیشتر و بیشتر شد و بسیاری از روزنامه نگاران آزاده به زندان افتادند و یا در غم از دست دادن نشریه اشان سیاهپوش گریدند.
با پیروزی انقلاب مطبوعات و روزنامه نگاران به شکوفایی رسیدند و به رسالت خویش که همانا آگاهی بخشی و نظارت بود برگشتند هر چند که شروع دولت سید محمد خاتمی را دوران طلایی مطبوعات می دانند که هفته نامه اتحاد جنوب که امروز شمارگان 800 را پشت سرگذارده است خود مولود این دوران است.

دو نکته برای یادآوری:
نکته اول:امر به معروف و نهی از منکر: مطبوعات مستقل و آزاد این اصل را نصب العین قرار داده و بر رسالت خطیر خویش در بالابردن سطح آگاهی مردم، انتقال فرهنگی و غنای فرهنگی، سیاست ورزی مطبوعات، شفافیت در اطلاع رسانی و پاسخگویی صاحبان قدرت به مطالبات مردم سعی در برآورده ساختن انتظارات داشته باشند.
نکته دوم: نون والقلم و مایسطرون : قسم به قلم و آنچه می نویسد، هر چند خطا و کاستی در هر حرفه ای اجتناب ناپذیر است و آزادی در این حرفه ضروری است ولی این آزادی نباید ناقض حقوق دیگران باشد.

کلام پایانی آنکه یادمان (جامعه)،یادتان(مطبوعات) و یادشان (دولت)باشد که امروزه مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی در کنار سایر قوا نشسته است و دولتها به پاس بر آمدن از رای مردم باید رسانه ها و بویژه مطبوعات را به سبب نقش آگاهی بخشی و اطلاع رسانی و نیز نظارت بر مدیران فرصت دهند و بستایند تا جامعه سالم ،سرزنده و پویا باشد: چنین باد. /ح