✍🏼 امید دریسی

با یک بررسی نه چندان البته عمیق و دقیق، مسعود پزشکیان را با مدرک فوق تخصص و مرتبهٔ علمی در حال حاضر باسوادترین رئیس‌جمهور دنیا یافتم. همو که همآره در برابر انواعی از پرسش‌ها خود را همه‌چیزدان نمی‌پنداشت. همو که در مناظرات دائم قائل به خرد جمعی بود و تأکید بر نظرات کارشناسی توسط کارشناسان داشت.

در روزگاری که حضور در انتخابات هم توسط کمپین تحریم در خارج به ناحق و هم توسط عدهٔ زیادی در داخل و این یکی به حق، مشارکت را تحت‌الشعاع قرار داده بود و مردمی که این‌قدر گرفتارند اما به وعدهٔ ۲۰۰ متر زمین قالیباف و طلا و گوشت زاکانی وقعی ننهادند شوخی نیست اگر بخواهیم این انتخاب را یکی از سیاسی‌ترین انتخابات تاریخ انقلاب بنامیم. جایی که مردم به اقسامی از وعده‌های پوپولیستی، به طلا، به زمین، به بنزین ارزان و و و که توسط رقبای پزشکیان داده شد «نه» گفتند تا ثابت شود هنوز «عقلانیت» با تمام خدشه و چنگ‌هایی که از سوی برخی نهادها و تفکرات متحمل شده است اما نفس می‌کشد. مشخص شد با تمام تنگناهای اقتصادی اما مردم می‌دانند مشکل در دِهِش طلا و بخشش پول نیست و مشکل در جای دیگر است و هم آنان که در دور دوم بالاخره آمدند و با کمک اولی‌ها پزشکیان را منتخب جمهور کردند و هم آنان که در نهایت متقاعد نشدند و نیامدند، هر دو، پیام خود را به حاکمیت منتقل کردند.

نویسنده این سطور در بین نامزدهای انتخاباتی بیش از همه از زاکانی قدردان است! همو که دروغ داد و خطاب به پزشکیان گفت تا آخر می‌ماند و نمی‌گذارد او رئیس‌جمهور شود و نماند و با چشمان خود دید که پزشکیان رئیس‌جمهور شد.

قدردانی دوم متوجه قاضی‌زاده هاشمی است که نشان داد «هدف می‌تواند وسیله را توجیه کند.» او نیز دروغ داد و سر آخر نماند و مخاطبانش را با کلی وعده سر کار گذاشت. اینان با هم به این مردمِ قهر کرده اما محق، تلنگر زدند که زمان تصمیم است تا برخیزند. از طریق همین رسانه بارها بیان داشته‌ام که اصول‌گرایان در انتخابات برابر هرگز یارای رقابت با اصلاح‌طلبان را نداشته‌اند و هر بار در مسابقه از گزینهٔ رسمی و مورد نظر و حمایت اصلاحات باخته‌اند و نمی‌دانم چرا برای آنان عبرت آموز نیست که حداقل اخلاق را نبازند. آن‌ها مدام از ۱۴۰۰ می‌پریدند به ۱۴۰۳! گویی دولت مرحوم رئیسی اساساً وجود نداشته و دولت را قرار است مستقیم از حسن روحانی تحویل بگیرند و ناخواسته این‌گونه القاء شد که کارنامهٔ سه سالهٔ دولت رئیسی چقدر ضعیف و ناکارآمد بوده است که این‌چنین توصیف می‌کنند؟

نویسنده به سهم خود از همهٔ آنان که آمدند و ایضاً آن‌ها که نیامدند سپاس‌گزار است. اولی دغدغهٔ عقلانیت توأم با احساس تکلیف شراکت در مقدراتی که به منتخب جمهور می‌سپارد و دومی که مصر در انتقال پیام به حکومت بود و اگر چه کار را برای اولی‌ها سخت کردند و به واقع ناخواسته به رقیب رأی دادند.

حال امید است که پزشکیان کابینه‌ای کارآمد، در خور و با کمترین ملاحظه اما هماهنگ با ارکان حکومت تشکیل دهد تا بیش از این شاهد هدر رفت بخش قابل‌توجهی از سرمایه و بدنهٔ اجتماعی نباشیم. در انتظار تشکیل کابینه‌ای شایسته از همهٔ سلایق با پشتوانهٔ جبههٔ اصلاحات می‌مانیم تا به معنای واقعی کلمه در پایان دورهٔ چهار سالهٔ اول مایهٔ مباهات و فخر همهٔ مردم ایران باشد.

و سخن آخر: آقای رئیس‌جمهور!
تا امروز به سهم خود برای برتری عقلانیت بر پوپولیسم، برای پیروزی اخلاق بر تندخویی، برای برافراشت گشایش بر تحدید، برای تداوم صلح مقابل تهدید و تحریم، برای رجحان آزادی بر تنگ‌نظری، برای اولویتِ ماندن بر مهاجرت، برای کرامت انسانی، برای حرمت زنان و دختران‌مان، برای بسط شادی، برای فراخی تحرک همهٔ سلایق و علایق، برای رفاه و برخورداری از یک زندگی معمولی و در یک کلام «برای ایران» تلاش کردیم و از اکنون همهٔ این خواسته‌ها تبدیل به مطالباتی شده‌اند که با راهی کردن شما به پاستور، اجابت‌شان را بدون لکنت اما صبورانه و منطقی از شما طلب می‌کنیم.

آقای رئیس‌جمهور!
یادتان باشد خواسته‌های به حق بالا، مربوط به همه و آنان که رأی ندادند هم هست. یادتان باشد در تبلیغات انتخاباتی‌تان به شرف‌تان قسم خوردید. گفتید که یکی از ما هستید، هیچ برتری نسبت به هیچ‌کس ندارید، گفتید قسمت این بوده که در این جایگاه باشی تا تلاش کنی و جلودار باشی. به شرفت قسم خوردی که از حقوق همه ما دفاع خواهی کرد. آقای رئیس‌جمهور! قهر کرده‌ها را هم آشتی دهید و تلاش کنید صدای بی صدایان باشید.