احمد خواجه حسنی

این روزها ، تکثر پیامهای Joind Telegram و عضویت پرشمار کاربران جدید این پلتفرم جذاب که ناشی از آغاز فعالیت جدیدترین بازی تحت عنوان همسترکامبت می باشد حسابی فضای مجازی و محافل حقیقی را درگیر خودش کرده و کسر قابل توجهی از کاربران مجازی با تمکین به پند حاجی آقا به پسرش در کتاب صادق هدایت که می گفت "پیدا کردن پول به هر وسیله که باشه جایزه و حُسن آدم حساب میشه" سعی دارند با تاچ کردن صفحه نمایش رؤیای پول دار شدن را این بار از جوندگان موش گونه طلب کنند!
باشد که فرجی حاصل شود تا از دامنه ی فقر و فلاکت رهایی یابند و متمایز از دیگران زندگی کنند.

نگارنده دانشی در باب فناوری های بلاک چین و رمز ارزها ندارد،  "شاید حق با لوکاچ باشد و در جهان مدرن پول و سرمایه، مبنای همه فعل و انفعالات است"،  خب از این حیث ایرادی وارد نیست و رفتار بسیاری از مردمی که زیر بار فشار اقتصادی هستند نمی تواند غیر از این باشد، همه به دنبال روزنه ای می گردند تا به طریقی پول دار شوند لیکن در تحلیل این رفتار جمعی هزار نکته باریک تر از مو وجود دارد.

هانا آرنت در این باره اذعان می دارند که وقتی فقر زیاد شود قشر متوسط جامعه به توده بدل می شوند ! يكی از خصوصيت‌های جوامع توده‌ای اين است كه اغلب در چنين جوامعی ، ارزش‌ها فردی و بی‌ارزش می‌‌شوند تا حایی که فكر مردم بيش‌تر درگير کسب درآمد و پول دار شدن است.

آگامبن ، مارکس و لوکاچ هم در این زمینه با آرنت اتفاق نظر دارند و معتقدند که مردم در روزگار مدرن معنای زندگی را از دست داده و شوربختانه به بن‌بست پوچی یا معنای کاذب زندگی رسیده‌اند، یا به بیان بهتر، در فضای زیستمانی مدرن کنونی با محوریت جامعه سرمایه داری از خود بیگانه شده‌اند،در این راستا زیگموند باومن از کاشفان بزرگ زندگی اجتماعی و انسانی عصر ما در کتاب عشق سیال می نویسد وقتی کیفیت شما را مایوس می کند در کمیّت به دنبال رستگاری می گردید ، به نظر این خاستگاه اکثریت کاربران جدید تلگرام است.

علی ایحال کالبد شکافی سبک زندگی در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪداری از حوصله این نوشتار خارج است مختصر اینکه نباید از خاطر دور نگه داشت که ما در بطن یک جامعه نابالغ گرفتار آمده ایم، جامعه نابالغ به ‌مانند انسان نابالغ قادر به تشخیص خوب و بد نبوده از این رو انسان هایی که دچار مسخی کافکایی شده اند در این جهان بدسگال به بند گرفته شده و به تب تمایز دچار می شوند و در صدد هستند تا به هر نحو ممکن استانداردهای زندگی خود را ولو با ضربه زدن به صفحه گوشی ارتقاء بخشند در حالی که اطلاع دقیقی از پایان چنین پدیده ای ندارند.

به هر جهت امیدوارم این اپیدمی مجازی ختم به خیر شود گرچه به زبان صادق هدایت عجالتاً وضعیت بسیار درهم و برهم است و بطور صریح نمی‌شود گفت که از این میان چه بیرون خواهد آمد!