احمد خواجه حسنی

پیش تر و در یادداشتی مناسبتی اشاره داشتم که آگاهی از پشت درهای بسته و دیوارهای ضخیم خانه‌ها به داخل نفوذ کرده و ذهن و ضمیر مردم را به تفکر واداشته است بنابراین در این راستا ذهنیت تحوّل یافته جامعه که در زمره حقوق اساسی مردم به حساب می‌آید را بایستی به رسمیت شناخت، تحویل گرفت و راهبری نمود ، سرکوب و محدودیت اطلاعات در جامعه شبکه ای به رغم وجود ابزارهای نوین فناوری،با هر هدفی عبث و بی نتیجه است.

حرف از شبکه های اجتماعی مجازی است، پدیده نو ظهوری که با اقبال گسترده اقشار مختلف مردم انحصار اطلاع رسانی دولتی را به چالش کشیده و منجر به تحرّک اجتماعی، ارتقاء سطح دانش اجتماعی و در نهایت تحوّل اجتماعی گردیده، شاید حق با حداد عادل بود که صراحتاً اظهار داشتند کش کار از دست همه در رفته ، چرا که با پیدایش و توسعه فضای مجازی، طغیان آگاهی سبب خواهد شد که قدرت مناسبتی در اشکال مختلف و در بزنگاه های متعدد شکل گرفته و انتشار اخبار و اطلاعات به مرور زمان، تفکر انتقادی را نهادینه و قدرت تحلیل افراد جامعه را بارور کرده، خِرد جمعی را تقویت و نیرویی شگرف با قدرت پردازش بالا را مطالبه گر نماید، بدین مضمون که حرف شنوی جامعه ی مطیع، جایش را به کنشگری داده، جامعه در موضوعات متعدد چند و چون کرده و استدلال و ادله می خواهند، طغیان آگاهی در ظرف تفکر و اندیشه سبب رنجها و مشقّات می شود، شهروند دردمند پرسشگری و کنشگری را برگزیده و در پی پاسخ است، لاجرم جامعه ای که پرسشگری را برگزیند در جهت افزایش مشارکت عمومی و سرمایه اجتماعی حرکت خواهد کرد پس در راستای افزایش اعتماد عمومی بخش های مختلف حاکمیت باید عملکردهای خود را شفاف برای جامعه تشریح کنند و عملاً روشنگر باشند نه توجیه گر، نمی توان به مردم اکنون قول آینده درخشان را داد، به همین سبب است که در بازه های زمانی مختلف مرقوم داشتم بسط و توسعه شبکه های اجتماعی موجب شده تا جامعه متکثر شود و ماتریس فکری، خواست و علایق مردم در چارچوب و قالب های پیش فرض نگنجد بر همین اساس جامعه متکثر امروزی با عقلانیت و پلورالیسم فکری منشاء از تضارب آراء، مونولوگی و تک صدایی را بر نمی تابد و نیازمند باب تازه ای از گفتمان همه شمول و جامعه پسند است، حال در مواجهه با چنین فضایی، شوربختانه به جای درک شرایط موجود، عده ای ذیل عنوان فریبای مذهب، بخشی از افراد همین جامعه را با ادبیاتی سخیف و ناهنجار مخاطب قرار داده و به باد ناسزا و هتاکی می گیرند و توقع دارند همگان زبان به کام گرفته و سکوت اختیار کنند ورنه با برچسب های مختلف شمشیر داموکلس تشویش اذهان را بر سرت آوار خواهند کرد غافل از این که امروزه روز هیچ خردمند دردمندی به دنبال براندازی نبوده همچنان که هیچ وطن دوست بالغی تشویش مردم به شورش و انقلاب را در مخیله ندارد، تمام خواست اینان دگردیسی و اصلاح امور است افسوس که یک احساس استغنایی در برخی از این مسئولین وجود دارد که همچنان خود را حق مطلق و مابقی را باطل می پندارند و تداوم این رویکرد با وضع موجود هم خوانی نداشته و نیازمند بازنگری به شیوه های دموکراتیک است.
بدون تردید جامعه با وحدت دموکراتیک رشد و ترقی خواهد کرد، با وحدت ایدئولوژی امّا رو به سقوط و انحطاط می رود...

خوب یا بد، بایسته می نماید که نظام حکمرانی این تحوّل اجتماعی را پذیرفته، ببیند و بشنود، چرا که به تعبیر فرانسیس فوکویاما، گر شهروندان باور نداشته باشند که بخشی از سازمان سیاسی جامعه اند، نظام نخواهد توانست خوب عمل کند و موفق شود.
به یقین اگر در مسیر جریان باد قرار نگیریم، متوجه نمی شویم که بادی هست.