اتحادخبر: باستان شناسان اخیراً یافته‌های شگفت انگیزی از دست ساخته‌های بشری را در منطقه آسام هند کشف کرده اند که حیرت همگان را به دنبال داشته است. این اشیای بزرگ و عجیب سنگی به طور مشخص ساخته دست بشر بوده است، اما چنین نمونه‌هایی تاکنون در هیچ جایی یافت نشده و اکنون مسئله این است که سازندگان این دست ساخته‌های عظیم سنگی چه کسانی هستند.

باستان شناسان اکنون در سراسر منطقه آسام به دنبال یافتن نشانه‌های جدید از این اشیا هستند تا بتوانند راز این معمای پنهان شده تاکنون را فاش کنند. در چهار مکان ناشناخته جدید، ۶۵ شی غول پیکر ماسه سنگی دیگر یافت می‌شود. برخی از این اشیاء باستانی بلند و استوانه‌ای شکل هستند، برخی دیگر پیازی شکل هستند، اما برخی دیگر مانند دو مخروط روی هم قرار گرفته‌اند. برخی به طور جزئی یا تقریباً کامل در زیر زمین دفن شده اند. اما چه کسانی و به چه هدفی این اشیاء را ساخته اند.

این کشف اکنون تعداد کل مکان‌های شناخته شده کوزه‌های مگالیتیک در آسام را به ۱۱ می‌رساند. مکان‌های مشابهی در لائوس و اندونزی نیز یافت شده‌اند. تاریخ آن‌ها با هم بین هزاره دوم پیش از میلاد تا قرن سیزدهم پس از میلاد است. بقایای انسانی یافت شده در کوزه‌های لائوس و اطراف آن نشان می‌دهد که این کوزه‌ها ممکن است برای انجام امور تدفین مورد استفاده قرار گرفته باشند. مکان‌های کوزه‌های مگالیتیک در آسام برای اولین بار در سال ۱۹۲۹ توسط کارمندان دولتی بریتانیایی، فیلیپ میلز و جان هنری هاتون که شش مکان را گزارش کردند به طور رسمی توصیف شد. سایت هفتم تا قبل از یک سفر تحقیقاتی در ۲۰۱۶-۲۰۱۷، که بخشی از کار برای جابجایی و فهرست‌نویسی مکان‌هایی بود که توسط میلز و هاتون توصیف شده بود، کشف نشد.

اکتشاف جدید در سال ۲۰۲۰ به رهبری تیلوک تاکوریا، باستان شناس دانشگاه نورث ایسترن هیل هند، دوباره آغاز شد و این زمانی بود که مکان‌های ناشناخته قبلی شروع به ظهور کردند. نیکولای اسکوپال باستان شناس دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: «در ابتدا، تیم برای بررسی سه مکان بزرگ که به طور رسمی مورد بررسی قرار نگرفته بودند، رفت. این زمانی است که ما برای اولین بار شروع به یافتن سایت‌های جدیدی از این اشیاء عظیم سنگی کردیم.»

چهار مکان جدید در روستای هرکیلو بود که در آن ۱۰ کوزه پیدا شد، شش کوزه در حومه آن، و چهار کوزه باقی مانده که به روستا منتقل شدند. در خط الراس Thaimodholing، نیز ۱۲ کوزه به شدت آسیب دیده پیدا شد. در حومه Thaimodholing، نیز هشت کوزه پیدا شد که برخی از آن‌ها در فاصله کوتاهی از نقطه اصلی، احتمالاً به دلیل ساخت یک جاده، قرار داشتند. در چایکام نیز ۳۵ کوزه در مزرعه‌ای که توسط جنگل انبوهی احاطه شده بود، پیدا شد. هنگامی که این سایت‌ها به هفت مکان شناخته شده قبلی اضافه شد، در مجموع ۷۹۷ کوزه، در حالت‌های مختلف حفاظتی، در مساحت ۳۰۰ کیلومتر مربع (۱۱۵ مایل مربع) شناسایی شد. به نظر می‌رسد که این کوزه‌ها عمداً بر روی پشته‌ها، برآمدگی‌ها و تپه‌ها با چشم‌اندازی از مناطق پست قرار گرفته‌اند.

علاوه بر این، باستان شناسان هیچ منبعی از ماسه سنگ که کوزه‌ها از آن ساخته شده اند، در مجاورت هیچ یک از سایت‌ها پیدا نکرده اند. اسکوپال می‌گوید: «ما هنوز نمی‌دانیم چه کسی کوزه‌های غول‌پیکر را ساخته یا کجا زندگی می‌کرده است. همه این این موارد کمی عجیب و راز آلود به نظر می‌رسد». با این حال، سرنخ‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد، مانند کوزه‌های لائوس، کوزه‌های آسام ممکن است برای آیین‌های مربوط به تدفین استفاده شده باشند.

میلز و هاتون در همان زمان گزارش دادند که یکی از کوزه‌ها حاوی قطعات استخوان سوزانده شده بود. اورسولا گراهام باور، مردم شناس بریتانیایی نیز که در دهه ۱۹۳۰ با مردم زمی ناگا زندگی می‌کرد، گزارش داده زمی‌ها معتقد بودند که این کوزه‌ها توسط مردم گمشده سیمی برای اهداف تشییع جنازه ساخته شده است. اسکوپال خاطرنشان می‌کند: «داستان‌هایی در میان قوم ناگا (یک گروه قومی که اکنون در شمال شرقی هند زندگی می‌کند) درباره یافتن کوزه‌های آسام که پر از بقایای سوزانده شده استخوان، مهره‌ها و سایر مصنوعات مادی بود، وجود دارد».

به احتمال زیاد سایت‌های کوزه‌ای بیشتری در مناطق مرتفع جنگلی آسام وجود دارد، زیرا تیم فقط یک منطقه محدود را جستجو کرده است. به گفته محققان، این کشف برای حفاظت از میراث فرهنگی آسام بسیار مهم است، زیرا سکونت انسان در این منطقه در حال گسترش است. محققان خاطرنشان می‌کنند که بررسی‌های بیشتر و فوری در سراسر آسام، مگالایا و مانیپور ضروری است. اسکوپال می‌گوید: «به نظر می‌رسد که هیچ گروه قومی زنده‌ای در هند وجود ندارد که با این کوزه‌ها مرتبط باشد و این بدان معناست که حفظ این میراث فرهنگی اهمیت مضاعفی دارد. هر چه تأخیر بیشتری در یافتن آن‌ها ایجاد شود، احتمال نابودی آن‌ها بیشتر می‌شود، زیرا کشاورزی و جنگل زدایی به واسطه افزایش جمعیت در حال گسترش است. ما نیاز داریم تا ماهیت این اشیاء مرموز و هویت سازندگان آن‌ها را بشناسیم، کسانی که تا به امروز خود را از ما پنهان کرده اند». نتایج این تحقیق در نشریه Asian Archaeology منتشر شده است.