احمد خواجه حسنی:

امروزه روز ، افزون بر گرمای طاقت فرسای تابستانی ، درجه ی حرارتِ تکاپوی برخی از فعالان سیاسی در سهم خواهی و رسیدن به پست و مناصب دولتی نیز به اوج خود رسیده و عطش کسب قدرت وجه غالب ارادت ورزی ها،لابی گری ها و روزمرگی هاشان شده است که با کنکاش و مطالعه در این باب،ناخودآگاه طعم بدی را در ذهنتان احساس خواهید کرد !.

در بحران های گرفتار آمده ی کمبود آب ، قطعی برق و فقدان واکسن مورد نیاز کرونا به جهت واکسیناسیون عمومی ، بحران تازه ای تحت عنوان خود تحمیلی سیاسی نیز در حال شیوع است بدین مضمون که ابراز وجود معدود افرادی به جهت جلوس بر مسند مقام عالی وزارت و سایر مناصب در دولت سیزدهم زمان را درنوردیده  و حتی از حیث زمانی جلوتر از برنامه ریزی های منتخب محترم مردم سیر می کنند تا جایی که عده ای از اینان سعی دارند تا تحت هر شرایطی در ایام تنفیذ آویزانِ بالاترین مقام منتخب مستقیم کشور، و وبال گردن دومین مقام مهم مملکت بعد از رهبری معظم حفظه الله باشند .

کافی است جستجویی ساده در گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و غیر مکتوب روز انداخته و تکثر تقلاها را دریابید.

تشکیل و چینش کابینه ای فراجناحی به معنای واقعی کلمه از اولئ ترین های عهدنامه ی فی ما بین رئیس دولت و آحاد ملت است و این در حالی است که رئیس جمهور منتخب در ابتدای راه با اظهار داشتن مستقل آمده ام (۱) مرزبندی های حزبی را پس زدند و ابتدا به ساکن مسیر را مشخص نمودند و صراحتاً ابراز داشتند که راکب مرکب دیگری غیر از این وضعیت رایج خواهند شد و در معرفی وزرای آتی به مجلس انقلابی، فراجناحی عمل خواهند کرد.

نگارنده بر این باور است که کابینه ی فراجناحی بایستی به معنای استفاده از ظرفیت های شاخص و مطرح اصلاح طلبان نیز باشد و با پلورالیسم فکری و تضارب آراء و افکار ،فرصت های هم افزایی و خرد جمعی را از افراد توانمند طیف های مختلف سیاسی در زمینه های گوناگون مغتنم شمرده و موجبات همبستگی اجتماعی را بیش از پیش فراهم آورند و همچنین منافع ملی را قربانی کشمکش ها و نزاع های دو قطبی حاکم نکنند.
در این بین از تجربه و شناخت اصول روابط بین الملل افراد شاخص و بارزی همچون شاخه ی زیتون ایرانی (دکتر ظریف) (۲) می توان بهره جست و چه ایرادی دارد که از اندوخته های دولت های پیشین در جهت منافع ملی بهره برداری بهینه گردد مادامی که ارزش ها و اهداف مشترکی محرز است!
نیک آگاهیم که کشور ما به لحاظ سرمایه های انسانی و فکری، غنی و پر بار است و بحمدالله در این مقوله ظرفیت های ناب سرمایه های انسانی و فکری قابلی حضور دارند و همتی می طلبد تا به فعلیت رساند تا دولت سیزدهم به فضل الهی بدون معیار حزبی و جناحی با اراده و طیب خاطر به دور از فشارهای جانبی، مهارت،توانایی و معلومات تخصصی اینان را بکار گرفته و با این رویکرد در نهایت رضایت اجتماعی را رقم زند .
اگر اجرای هـر سياسـت اجتمـاعي و يـا برنامـه سياسـي را منوط بـه نیازمندی به یک ريـشه و پيـشينه ی تئوريک قلمداد کنیم از این رو بکارگیری و مشورت با تئوریسین ها و نظریه پردازان نخبه دانشگاهی را نمی توان نادیده گرفت .

خودگرایی روانشناختی بر این موضوع تأکید دارد که افراد کاری را انجام می‌دهند که نسبت به آن انگیزه مند باشند بنابراین پر واضح است که در تشکیل دولت قوی ،گفتمان مدیران بی انگیزه از جمله خودت بمال ها ، سبوس بخورها (۳) ، تکنوکرات ها و مدیران اصل پیتر جایی نخواهند داشت .
مستدعی است حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابراهیم رئیسی حکیمانه و قاطع با اعلام آتش بس سیاسی به مشاجرات روزمره ی مابین برخی سیاسیون خاتمه بخشیده و با تکیه بر اصل شایسته سالاری و برابری فرصت ها ، از نظاره بر پشت عینک های سیاه رایج و مرسوم گذشته ی منبعث از فضای دو قطبی پرهیز کرده و رویکردی را ملاک عمل در چینش کابینه قرار دهند که در بین حوزه روابط اجتماعی و حوزه روابط سیاسی که همانا جامعه مدنی و دولت می باشند تعادل و تعامل مطلوبی برقرار گردد بدین امید که لااقل ،گسست اجتماعی موجود را به بهگشت اجتماعی تغییر جهت دهند، باشد که حیاتی تازه در تشکیل دولت دمیده شود و با تداوم رویکردی یوتیلیتاریانیسم (۴) با پیاده سازی این مدلِ جامعه پسند با آینده نگری، انتخابات آتی را از نظر جهاد سیاسی و مشارکت مردم بیمه نمایند .

هر چه به پایان بهار خزان زده ی  ( از منظر فروغ) دولت دوازدهم نزدیک تر می شویم، رسانه های جریان غالب در شبکه های اجتماعی از آواربرداری دو ساله ی دولت جدید و میراث ناروای دولت قبل و زمین سوخته تحویل گرفتن دم می زنند، حاشا و کلا که منکر گردم اما این رویه ی منسوخ، فارغ از جانبداری های سیاسی ،رویکردی تکراری و بی/ کم بهره است.
در سنوات گذشته، از دیالوگ های ثابت دولت های تازه کار ، مقصر انگاری و مشکلات را تقصیر دولت قبل انداختن  است که صد البته اولین توجیه و ساده ترین مورد برای پاک کردن صورت مسئله است و این فرار رو به جلو هیچ دردری را از جامعه سیاست زده دوا نخواهد کرد و روند قهقرایی اعتماد عمومی و تنزل سرمایه های اجتماعی را تسریع خواهد بخشید.

مفروض بر اینکه علت اصلی کاهش سرمایه ی اجتماعی را ضعف در نظام حکمرانی پنداریم درخواهیم یافت که نظام حمکرانی ایران چه در میان بیست کشور پر جمعیت جهان و چه در میان کشورهای خاورمیانه، جایگاه مطلوبی ندارد که رخداد این اتفاق دون شان و منزلت نظام مقدس اسلامی است لذا شایسته و بایسته می نماید که در دولت سیزدهم به شاخص های جامعه آرمانی در برقراری عدالت و رفع تبعیض های اجتماعی، ارتقاء سطح معرفت و بینش جامعه، حاکمیت فضیلت و اخلاق در مناسبات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و مبارزه با فقر و فساد بیش از گذشته اهتمام ورزند.
انشاء الله.

خندید باغبان که سرانجام شد بهار
دیگر شکوفه کرد درختی که کاشتم
دختر شنید و گفت: چه حاصل از این بهار
ای بس بهارها که بهاری نداشتم...

۱_ جمله ای که در روز ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی به زبان آوردند.
۲_  شاخه زیتون ایرانی، تعبیری است که سازمان رسانه ای نیویورک تایمز در مناسبات ایران و امریکا به وزیر امور خارجه ی ایران نسبت دادند.
۳_ از شاه بیت افاضات وزرای  بهداشت و وزیر جهاد کشاورزی در مواجهه با مردم که فرمودند مدیریت همین است، به‌جای برنج سبوس بخورید و به‌جای فیزیوتراپی خودتان بمالید...!
۴_ یوتیلیتاریانیسم ( Utilitarianism) یا مطلوبیت‌گرایی