اتحادخبر: در پی در گذشت استاد حسن انصاری متخلص به امرو هیچستانی و به منظور پاسداشت خدمات ارزنده فرهنگی و ادبی آن فرهیخته فقید نظر برخی دوستان و صاحب نظران را با طرح 3 سوال زیر جویا شدیم:

1-کارنامه ی ادبی استاد حسن انصاری(امرو هیچستانی) را چگونه ارزیابی می کنید؟

2-چه قدر ادبیات کلاسیک و ادبیات عامیانه در اشعار طنز انصاری نمود داشته است.

3- اگر خاطره ای از استاد انصاری دارید بیان کنید.

 محمدعابدی:

با درود به روان پاک مرحوم استاد حسن انصاری طنزپرداز مهربان دشتستانی
اظهار نظر در مورد آثار یک شاعر یا نویسنده مستلزم آن است که بیشتر آثار وی را به قصد نقد، تجزیه و تحلیل و یا پیدا کردن و برجسته کردن نظرات بدیع و نوآوری های ایشان با دقت مطالعه و یادداشت برداری کرده سپس برابر مستندات موجود از آثارش تعریف و تمجید نمود. ویا اینکه خط ومشی ادبی، هنری و سیاسی وی را نمایان کرد.

با وجود اینکه اینجانب به تازگی مطالعه ی دقیق وگسترده ای درآثارایشان نداشته ام آنچه می گویم برداشت یک خواننده درمطبوعات محلی است که ممکن است ارزشهای معنوی نوشته های جناب استاد را نمایانگر نباشد بلکه دانه هایی هست که از خرمن هنر ایشان مشاهده کرده ام.

اما پاسخ به سئوالات:

1. بنظرم جناب استاد انصاری فرصت چندانی نیافت که در زمینه ادبیات نقش مؤثری از خودبه یادگار بگذارد!

وقتی می گوییم ادبیات باید به تعریف کلان آن و نقش شاعر اشاره کنیم.
مانند نقشی که برای مرحوم فرج کمالی درادبیات محلی دشتستان قائل هستیم.
اما آنچه موجب ماندگاری مرحوم حسن انصاری دراذهان گردیده است، اخلاق انسانی ومنش شاعری ایشان است که بسیاربرجسته ونمایان بود.
جناب انصاری را وقتی می دیدی دلت هوای گفتگو می کرد و دوست داشتی در کنار وی گوشه هایی از حرفهای معنادار او را می شنیدی. بنابراین بُعد آموزندگی گفتار و رفتار جناب انصاری به مراتب بر ابعاد نویسندگی ایشان می چربید.
امروز وقتی دوران آشنایی بامرحوم انصاری را ورق می زنم این شخصیت تاثیر گذار جناب انصاری  است که بیش از ابعاد دیگر حضورش دراین دنیا، دلها را شیفته خود کرده است وغم ازدست دادنش را سنگین و ماندگار نموده است.
به یقین شاعری ایشان موجب معرفی وی و رفتار و کردارش باعث ماندگاری او شده است

2. اشعارمرحوم انصاری آمیزه ای از زبان کلاسیک و محلی بود باسبک خاص خودش .

بنظر بنده در اشعارش یک سبک و روش خاصی پیش گرفته بود که نمیشود او را با شاعران محلی سرا یا کلاسیک مقایسه کرد.
استاد انصاری یک طنزپردازبود ونه  محلی سرا
بنابراین آنچه باید دراشعار ایشان جستجو کرد روش منحصربه فردش درارائه طنزبود باشیوه خاص خودش  والبته بازبانی پیچیده.
هرچند این پیچیدگی عمومیت نداشت اما از ویژگی های غالب شعرطنزایشان بود.

3. خاطره زیبایی که برایم به جا مانده است وحضورش را درذهنم ماندگارکرده است، تابستان سال ۱۳۹۰ بود که باجناب احمد غلامی پور، شبی در برازجان میهمان جناب انصاری بودیم و تاپاسی ازشب با لهجه زیبایش و خنده های ظریفش که برسختی های روزگار شلاق انتقام می نواخت از هردری برایمان سخن می گفت و باطنزی چاشنی حرفهایش که بیش از دیدارهایش در دفتر اتحاد جنوب ویا مجالس دیگر، ازخوش بیانی اش بهره مند شدیم،به یادگار نهاده است.

مهمان نواز ساده و مهربانی بود.
او شاعردلهای علاقه مند به شعر و طنز بود.
یادونامش گرامی باد.امیدکه در جواررحمت الهی به آرامشی ابدی بپیوندد.
به یقین باقلمی ناتوان ومتنی کوتاه نمی شود توانی های استادانصاری را به نمایش نهاد.
کمترین انتظاری که ازمتولیان فرهنگی استان وشهرستان داریم این است که درجمع بندی وچاپ آثارشاعران ونویسندگانی که ادامه حیاتشان دراین دنیا میسر نبوده است بازماندگان را (یاری) رسانند.
بدیهی است برای بزرگ ماندن،باید کارهای بزرگ کرد.