صهبا مزارعی:

با شروع ماه مهر و بازگشایی مدارس، احساس اضطراب و نگرانی در بیشتر کودکان، بخصوص در کودکان مقطع پیش دبستانی و کلاس اولی ها وجود دارد، که امری طبیعی می باشد؛ اما اگر این اضطراب به ترس تبدیل شود، یعنی کودک را از رفتن به مدرسه بیزار کند ،نیازمند اقدام جدی می باشد.

از آنجایی که کودکان کلاس اولی شناختی نسبت به محیط مدرسه ندارند و از نظر عاطفی وابستگی زیادی نسبت به والدین خود دارند،  احساس اضطراب و نگرانی در این کودکان بیشتر است؛ لذا برای اینکه والدین و دانش آموزان عزیز این ایام را با آرامش سپری کنند توجه به نکات زیر ضروری است:

دلایل اضطراب و ترس کودک از مدرسه

۱- نداشتن ارتباط موثر با گروه همسالان، اضطراب کودک می تواند ناشی از کم حرفی، کم رویی یابد رفتاری خود کودک باشد.والدین باید سعی کنند تازمینه ارتباط کودک را باهم سالان خود فراهم کنند.وروابط اجتماعی کودک را تقویت نمایند.

۲- سرزنش و تحقیر کردن کودک در خانه ومدرسه،باعث ضعف اعتماد بنفس کودکان ودر نتیجه ایجاداضطراب ونگرانی در انها می شود.والدین باید از جملات انگیزه دهنده وتقویتی استفاده نمایند.

۳- کمال گرایی و زیاده خواهی والدین در مورد نمره،باعث می شود توجه وحساسیت کودک نسبت به بعضی دروس افزایش یابد.و این حساسیت باعث ایجاد اضطراب ونگرانی در کودکان گردد.

۴- قضاوت و بدگویی والدین از معلمان و همکلاسی های دانش آموزباعث ایجاد نگرش منفی در کودکان وایجاد اضطراب ونگرانی در انها می شود . والدین باید خاطرات شیرین وشاد خود را از مدرسه تعریف کنند.وبه کودکان یاد اور شوند که در مدرسه دوستان جدیدی پیدا خواهند کرد .

۵- حمایت عاطفی افراطی والدین باعث می شود،که کودکان تنها والدین خود را پایگاه امن بدانند ودر بیرون ازخانه ومدرسه دچار اضطراب شوند.والدین باید قبل از شروع سن مدرسه، زمینه ارتباط کودک را با همسالان خود فراهم نمایند.

۶- نگرش منفی کودکان نسبت به مدرسه،می تواند باعث ایجاد اضطراب گردد.والدین باید قبل از شروع سال تحصیلی کودکان را برای ورود به مدرسه آماده کنند .می توانند کودکان را با خود به مدرسه برده وفضای داخل مدرسه رابه اونشان داده،معلم ،مدیروناظم مدرسه را به او معرفی کنند و به او این آرامش را بدهند که اولیا مدرسه اجازه نخواهند دادکسی او را اذیت کند.

۷- نداشتن مهارت خود مراقبتی ،در کودکان باعث ایجاد اضظراب می شود.والدین باید توانایی مراقبت از خود را در مدرسه به کودک آموزش دهند تا در صورت نیازکودک بتواند از خود مراقبت نماید.

۸- والدین نباید در مورد مشکلات مدرسه نرفتن وبدست نیاوردن شغل مناسب در صورت مدرسه نرفتن ، با کودک صحبت نمایند .بلکه مدرسه رفتن را قانون اجتماعی معرفی کنند که لازمه بزرگ شدن او می باشد.

۹- والدین باید مراقب احساسات وهیجانات خودباشند.و جداشدن ازکودک را عادی نشان دهند .ونگرانی خود را به فرزندان منتقل ننمایند.

۱۰- هرگز کودک را بخاطر جدانشدن سرزنش نکنند واورامورد مقایسه قرار ندهند؛ گفتن جملاتی از قبیل (اگر گریه کنی مامان یا بابات نیستم، داری آبروی ما را میبری، خجالت بکش،  هیچ کس غیر از تو گریه نمی کند.و...) نه تنها موجب آرامش کودک نمی شود، بلکه باعث ایجاد استرس وتخریب اعتماد بنفس او می گردد.

با توجه به اینکه در آستانه شروع سال تحصیلی جدید قرار داریم خانواده ها باید آگاهانه عمل کرده و به محض مشاهده عدم رغبت فرزندان کلاس اولی شان برای رفتن به مدرسه موضوع را ریشه یابی کرده و در این زمینه با مشاوران مشورت نمایند.