اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، گروهی از اختلالات رشد عصبی است که موجب تاخیراتی در رشد یا مشکل داشتن در ارتباطات و تعاملات اجتماعی می‌شود. طبق اعلام موسسه‌ی ملی سکته و اختلالات نورولوژیکی ، تقریبا از هر ۶۸ کودک، یک کودک مبتلا به اوتیسم است. علائم اوتیسم شامل موارد زیر می‌شود:

. پرهیز از تماس چشمی

. حرکات تکرارشونده (مانند تکان دادن بازوها یا از سویی به سوی دیگر جنبیدن)

. به خط کردن اسباب بازی‌ها یا اشیاء

. احساس ناراحتی در برابر ایجاد هر تغییری در روتین

. تمایل به تنها بودن

.  ضعف در مهارت‌های اجتماعی

. واکنش نشان ندادن هنگام خطاب شدن (انگار که ناشنواست)

. دیر زبان باز کردن

. بارها و بارها کلمات را تکرار کردن

. اجتناب از تماس فیزیکی

. دادن جواب‌های بی‌ربط به سوال‌ها

 

اوتیسم، مراحل متفاوتی دارد؛ در برخی موارد ممکن است شدیدتر از سایر موارد باشد. رفتار درمانی یا گفتار درمانی معمولا برای کودکان مبتلا به اوتیسم مفید و موثر است.

اضطراب (هراس) اجتماعی هم می‌تواند فرد را از برقراری تعاملات اجتماعی طبیعی باز دارد و در صورت قرارگرفتن در جمع، به او احساس ناخوشایند و ناراحتی بدهد. موسسه‌‌ی اضطراب اجتماعی گزارش می‌دهد نرخ شیوع اختلال اضطراب اجتماعی، ۱۳ تا ۱۴ درصد است. علائم اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر می‌شود:

. ترس از تعامل و رابطه با دیگران

. ترس از مورد ارزیابی قرار گرفتن و قضاوت منفی شدن توسط دیگران

. خجالتی و دستپاچه بودن

. احساس حقارت و خود کوچک بینی

. آشفتگی ناشی از کمرویی

. افسردگی

. اضطراب

. عصبی و بیقرار بودن

. احساس ناراحتی در موقعیت‌های جمعی

. تمایل به تنها بودن

. اجتناب از مرکز توجه بودن یا صحبت در میان جمع

. دچار نگرانی و هیجان منفی شدن در بسیاری از تعاملات اجتماعی

آیا بین اوتیسم و اضطراب اجتماعی ارتباطی وجود دارد؟

 

هرچند اضطراب اجتماعی، با اوتیسم یکسان نیست اما این دو اختلال، وجه اشتراک‌هایی دارند. هر دوی این ناهنجاری‌ها می‌توانند باعث شوند ارتباط‌های اجتماعی و بودن در جمع، برای فرد ایجاد حس بد و ناراحتی کند.

 

تفاوت اصلی بین این دو در این است که اختلال اضطراب اجتماعی موجب ترس و اضطراب بسیار شدید در موقعیت‌های اجتماعی می‌شود، اما کسی که مبتلا به اوتیسم است ممکن است دچار اضطراب باشد یا نباشد. با اینحال، مشاهده شده که داشتن اوتیسم، ریسک ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را افزایش می‌دهد. طبق آمار مرکز اوتیسم، ۱۷ درصد از مبتلایان اوتیسم، اختلال اضطراب اجتماعی نیز دارند.

کلام آخر اینکه، اوتیسم و اختلال اضطراب اجتماعی، دو ناهنجاری متفاوت هستند اما هر دوی آنها می‌توانند یک زندگی نرمال و طبیعی را، با چالش‌هایی روبرو کنند. افراد مبتلا به اوتیسم یا اضطراب اجتماعی اغلب با رفتار درمانی یا دارو درمانی، شرایط بهتری کسب خواهند کرد، که البته هر کدام از اینها باید با تجویز پزشک متخصص باشد.