علیرضا بحرینی زاده

در سال 1950 ، برزیل میزبان جام جهانی فوتبال بود که در آن سال کشور هند تنها نماینده آسیا در مسابقات جام جهانی بود . هندی ها در آن سالها تیمی قدرتمند در آسیا محسوب می شدند اما به دلایل مختلفی که عمدتا مالی بود از حضور در جام جهانی انصراف دادند. در آن سالها تیم ملی هند معروف به تیم پا برهنه ها بود چون این کشور در شرایط سخت مالی بود و توانایی تهیه کفش برای بازیکنان در سطح ملی رو هم نداشت و بازیکنان این کشور با پای برهنه در مسابقات شرکت می کردند. امروز بعد از دیدن مسابقه هندبال تیم  ستارگان دشتستان و نماینده کازرون در لیگ برتر و باخت سنگین تیم شهرم بی اختیار یاد آن تیم ملی هند افتادم. تیمی که با شایستگی تمام از معتبرترین رقابتها جا ماند تا همچنان مردمش حسرت آن سالها رو در دل داشته باشند.

تیم هندبال ستارگان دشتستان نیز همچون تیم هند در آن سالها این روزها با تمام شایستگی ها همچون هند پا برهنه است. تیمی که به جرم بومی بودن و خصوصی بودن مورد بی مهری های مدیران استان و شهرستان قرار گرفته است.

تیمی که با دستان خالی و همت بازیکنان و کادر فنی بومی به بالاترین سطح هندبال کشور رسیده این روزها فقط دل خوش به حمایت هواداران خود است. همه ما می دانیم که برای موفقیت یک تیم آن هم در سطح لیگ برتر توانایی و سطح فنی بالا به تنهایی ملاک نیست و امروزه در ورزش موارد مالی بسیار حائز اهمیت است. تیم هندبال ستارگان با در اختیار داشتن چند بازیکن بومی و اضافه کردن چند بازیکن خوب غیر بومی  پا به مسابقاتی گذاشت که تا دو هفته مانده به شروع آن مبلغ ورودی جهت شرکت در مسابقات رو هم نداشت با تمام مشکلات کادر فنی و بازیکنان و اعضا تیم به دور از حواشی پای به مسابقات گذاشتند اما در همان مسابقه اول تفاوت این تیم با تیم رقیب (ذوب آهن) کاملا مشهود بود نه از لحاظ فنی بلکه از لحاظ نوع طراحی و جنس لباس تا امکاناتی چون محل نامناسب تصویربرداران تلویزیونی و مهمتر از همه نبود سیستم خنک کننده مناسب که باعث شد تماشاگران در شرایط بسیار بدی تیم خودشون رو تشویق کنند. به قول غلامحسین پیروانی این نبرد مثل این بود که با تفنگ بادی به جنگ با ژ3  بروید.

اما اتفاقا در این نبرد نابرابر دو تیم به نتیجه مساوی رسیدند. اما آنچه دل هواداران این تیم را به درد می آورد این است که همه در بازی آخردیدن که چند بازیکن تیم ستارگان پس از پاره شدن لباسشون با چسب کردن قسمت پاره مجددا وارد زمین میشدند و همه دیدند این تیم با چه شرایطی در لیگ حضور دارد.

روی سخنم با شخص مدیرکل اداره ورزش و جوانان استان است.

این شهر همواره ورزشکارانی در سطوح مختلف ملی و بین المللی داشته اما هیچ وقت کمبودها به حداقل نرسیده است. شهرستان دشتستان به عنوان بزرگترین شهرستان استان و تیم ستارگان دشتستان به عنوان تنها نماینده استان در لیگ برتر حضور دارد و بشدت نیاز به حمایت و مساعدت مسئولین دارد. همانگونه که به تیمهای هم استانی در لیگ برتر فوتبال توجه می شود ما هم انتظار توجه و رفع کمبودها را داریم . این شهر بعد از سالها که بازیکنان متعددی رو به تیم ملی در رده های مختلف معرفی کرده است حالا به آرزوی چندین ساله خود برای حضور در لیگ برتر رسیده است پس انتظار می رود نگاه ویژه ای به این تیم شود.

و اما مسئولین محترم شهر برازجان ، حتما اون روز آخری که تیم با تلاش فراوان لیگ برتری شد رو یادتون هست ، همون روزی که هر کدومتون از سر شوق قولهایی دادید و عکسهایی به یادگار ثبت کردید. این تیم مردمیست و در هر شرایطی تماشاگران حمایتش می کنند و تا اینجا که چهار بازی انجام شده این امر ثابت شده است. این تیم لباس مناسب ندارد، اسپانسر ندارد، این تیم پول ندارد. این تیم پا برهنه هست به دادش برسید.