اتحادخبر: از یک سالگی به بعد روند رشد کودک نسبت به سال اول کندتر می شود و نیاز کودکان به مواد غذایی کاهش می یابد؛ بنابراین باید میزان شیر روزانه کاهش یافته (حداکثر چهار بار در روز با شیر خودتان، که در سال دوم نیز از ارزش و اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، کودک را تغذیه کنید) و با حذف غذاهای دوران شیرخواری، کودک را با سفره خانواده آشناکنید.

به گزارش ماهنامه پیام یاقوت - دکتر سیدضیاءالدین حسینی مظهری*: توجه داشته باشید که با حضور او بر سر سفره و خوردن یا نخوردن غذای تهیه شده نباید هیجانی خود نشان دهید، چرا که عکس العمل مثبت یا منفی و تشویق و توبیخ شما در این مورد کودک را متوجه خواهدکرد که چقدر غذا خوردن او برای اعضای خانواده اهمیت دارد. بنابراین از این حربه برای به کرسی نشاندن خواسته های کودکانه و گاهی نامعقول خود استفاده می کند. در این موارد:

 

1. در مورد زمان، مکان و نوع غذای عرضه شده قاطع باشید ولی عصبانی نشوید تا نظم لازم در کودک ایجاد و نهادینه شود.

2. گرچه باید به تمایل و علاقه کودک توجه کرد، ولی نباید اجازه داد که او همواره عقیده خود را مبنی بر دوست داشتن یا نداشتن غذایی خاص به خانواده تحمیل کند. در چنین مواردی مادر باید غذای تهیه شده را در بشقاب کودک ریخته و به او بگوید اگر دوست دارد غذا را بخورد، زیرا غذای دیگری وجود ندارد.

باید توجه کنید که اگر در قبال خواسته فرزندتان  به هر دلیلی مخالفت کردید تحت هیچ شرایطی، حتی با وجود توصیه های دلسوزانه خانواده، عقب نشینی نکنید؛ چرا که اولین تسلیم شما در قبال خواسته نامعقول فرزندتان آخرین انصراف شما از تصمیم گیری های عاقلانه و مشفقانه تان نخواهد بود و هموراه مجبور خواهید شد تسلیم خواسته های ناتمام کودکتان شوید. به این ترتیب کودک سالاری به تدریج بر تمام امور تربیتی شما حاکم خواهدشد و نمی توانید به طور صحیح و شایسته به تربیت او بپردازید.

3. بهتر است با توجه به شناخت و تجربه خود در مورد کودک غذاهایی را تهیه کنید که مورد علاقه او باشد؛ اما در این موارد نیز اصرار زیادی به خوردن یا تمام کردن غذای او نداشته باشید.

4. غذای کمتری در ظرف کودک بریزید و از ظروف و سفره و حتی غذاهایی استفاده کنید که رنگ های گرم و شاد دارند (مثل نارنجی یا قرمز)، زیرا رنگ ها و غذاهای خوش رنگ و بو موجب تحریک اشتهای کودک می شوند. در ضمن، هنگام صرف غذا، مرتبا به بشقاب کودک تان نگاه نکنید. همچنین توضیح درباره محسنات غذا یا اصرار برای خوراندن غذایی خاص سبب خواهد شد بچه به طور دائم حتی در سنین بعدی از خوردن آن خودداری کند.

 

5. بچه ها دوست دارند با دست خود غذا را لمس و با غذا بازی کنند، اجازه دهید کودک تان این کار را انجام دهد. مطمئن باشید در آینده ای نه چندان دور غذاخوردن با قاشق و چنگال را کاملا یاد خواهدگرفت و از لیوان آب یا شیر خود با مهارت بیشتری استفاده خواهدکرد.

6. اگر می خواهید کودک وعده های اصلی غذا، یعنی صبحانه، ناهار و شام را با اشتاها بخورد، نباید خسته و خواب آلوده دور میز یا سر سفر بنشیند. خانواده هایی که اجازه می دهند بچه ها تا پاسی از شب بیدار بمانند و همواره او را با کارتون و برنامه های تلویزیونی سرگرم می کنند، فرزندان آن ها رشد و نمو کامل نداشته و اشتهای چندانی به غذا ندارند در نتیجه روند رشد مناسبی را طی نخواهند کرد.

7. قاطعانه از دادن نوشابه های رنگارنگ، هله هوله، شکلات و بستنی های رنگی، چیپس و پفک که فاقد مواد مغذی لازم و دارای مواد نگهدارنده با طعم و رنگ دهنده های مختلف و یا بسیار شور یا شیرین و چرب هستند، خودداری کنید. هر ماده بی ارزشی اگر بیش از شش یا هشت بار در ماه به کودک عرضه شود، چنان او را وابسته می کند که تمام عمر قادر به کنار گذاشتن آن نخواهدبود.

8. سعی کنید محیط آرام و در عین حال شادی هنگام صرف وعده های غذایی فراهم شود. گله و شکایت، بگومگو، توصیه و تربیت و عصبانیت و تهدید را به زمان دیگری موکول کنید. همچنین اگر در روش های تربیتی و تغذیه کودک با همسرتان تضادی دارید بهتر است این موضوع را به  طور خصوصی حل و فصل کنید نه در سر سفره و یا حین صرف غذا.

9. در حضور کودک تان راجع به نحوه غذا خوردن یا نخوردن فرزندتان با مادران دیگری که کودک هم سن و سال دارند صحبت و ابراز خوشحالی و یا تاسف و دلتنگی نکنید. او نباید متوجه شود با نخوردن غذاهای موجود می تواند خود را در کانون توجه بیشتر پدر و مادر و خانواده قرار دهد و خواسته های خود را از این طریق عملی کند. از طرفی، هرگونه ابراز شادی و قدردانی شما موجب خواهدشد بچه پرخور و چاق شود.

10- اگر بنا به تشخیص متخصص کودک و تغذیه، کودک شما از نظر جسمی سالم است و روند رشد طبیعی دارد، جای نگرانی نیست. خواسته ها معقول شما به مرور زمان و با کنترل منطقی عملکردتان تحقق خواهندیافت.

11. نه تنها الگوی مصرف مواد غذایی در بین کودکان هم سن و سال و هم جنس متفاوت است، بلکه رفتارهای غذایی آن ها نیز غیرقابل پیش بینی می باشد. ممکن است بچه ها مدت ها غذایی را با میل و رغبت بخورند ولی ناگهان از خوردن غذای مورد علاقه شان خودداری کنند. این عکس العمل اغلب موقتی و زودگذر است، به شرط آنکه مادران هیجان زده نشده و به زور کودک را وادار به خوردن آن نکنند، زیرا در این صورت عدم میل و رغبت  آن ها ماندگار خواهدشد و یا اشتهای کاذب و پرخوری های دائمی جایگزین احساس گرسنگی واقعی می شود. با کمی دقت و حوصله ایجاد عادات غذایی خوب و ارزشمند امکان پذیر می گردد.

 

توصیه های کلی در غذا دادن به کودکان

الف) غذای کودک باید سر ساعت معین و در محیط روشن و خوشایند و در ظروف خوش رنگ (قرمز- نارنجی) در اختیار او قرار گیرد. توجه داشته باشید که رنگ های سرد، مثل آّبی و سبز، و محیط تاریک و بدون نور کافی اشتهای بچه ها را کاهش می دهد. در بین وعده های اصلی و میان وعده ها صبحانه اهمیت دارد. استفاده از غذاهایی مانند نان و غلات آماده شده، شیر، پنیر، حلیم، کره، تخم مرغ، میوه یا آب میوه، سوپ و عدسی برای صبحانه بسیار مناسب است.

ب) غذا خوردن به همراه خانواده، به شرط آنکه سر و صدا و بگومگو نباشد، شوق و ذوق بچه ها را به غذاخوردن بر می انگیزاند. محل نشستن کودک باید راحت و بشقاب غذایش گود باشد. قاشق و چنگال او بهتر است از جنس پلاستیک های قابل ضدعفونی ول یوانش خوش رنگ و کمی سرخالی باشد.

ج) کودکان تمایلی به غذاهای تند و تیز و پرادویه ندارند و چنین غذاهایی آن ها را بی اشتها می کند. همچنین، دسر و شیرینی و شکلات نباید به طور مداوم و بیش از اندازه به بچه ها داده شود. در ضمن کودکان بیشتر تمایل دارند از گوشت های چرخ کرده، میوه و سبزیجات قاچ و بریده شده و تکه غذاهایی مثل کتلت، همبرگر خانگی، شامی و برش هایی که با دست کوچک آن ها قابل لمس و برداشتن باشد استفاده کنند.