زهره عرب
علم و دانش از نیازهای مهم بشر برای پیشرفت و رسیدن به تعالی و دستیابی به قله های موفقیت در زندگی است که پایه های اولیه آن پس از آموزش های ابتدایی در خانواده در بستر مدرسه شکل می گیرد. کودکان در سنین خردسالی از طریق ارتباط برقرار کردن با اعضاء خانواده و دیدن و شنیدن یاد می گیرند که چطور حرف بزنند و تحت تعالیم پدر و مادر می آموزند چطور لباس بپوشند، چطور بازی کنند و سرگرم شوند، چطور اعتراض کنند، و یا چطور دوست پیدا کنند. در واقع شالوده های اولیه یادگیری و آمادگی برای ورود به سطوح بالاتر جامعه مثل مدرسه، دانشگاه و محیط کار از خاستگاه خانواده شکل می گیرد.

وقتی کودک از بستر خانواده جدا شده و به مدرسه وارد می شود با استفاده از همان آموزش های بدوی می تواند با معلم و دیگر هم سن و سالان خود نیز تعامل مثبتی در جهت یادگیری و پیشرفت داشته باشد. در اینجا نقش معلم خصوصاً در پایه های اولیه بسیار کلیدی و حائز اهمیت است. به عبارتی دانش آموز دانش مورد نیاز را از معلم خود دریافت می کند و آموزش های اولیه خواندن و نوشتن در پایه اول ابتدایی اگر همراه با صبر و حوصله و تسلط بر فنون تدریس نباشد کودک را از همان ابتدای امر از یادگیری و علم آموزی دلسرد کرده و باعث فاصله گرفتن او از درس و مدرسه می شود، اما اگر معلم در این مقطع حساس (دبستان) بتواند آموزش های لازم را به شکل خوب و اصولی به دانش آموزان ارائه دهد می تواند سبب ایجاد علاقه به یادگیری علوم و کشف و استفاده از استعداد های او بشود.
 
پس بیراه نیست اگر دانش آموز را یک رهرو بدانیم که در مدرسه (که خود مکتب عشق است) زیر گستره ی سایبان مهر معلم قرار گرفته و به آموختن مشغول است. کلام و رفتار معلم به ویژه اولین معلمان هر فرد تا سنین بزرگسالی و گاه تا پایان عمر در خاطر کودک مانده و می تواند رفتارها و شخصیت آینده ی او را شکل داده و یا به مسیر حرکت و پیشرفت او جهت بدهد. بی سبب نیست که از هر فردی بپرسیم "الفبا را چگونه یاد گرفتی" با چشمان شفاف و شوقی کودکانه از اولین معلم زندگیش نام می برد.

در زندگی و در مسیرهای دشوار همیشه کسانی بوده اند که نقش ناجی را برای ما بازی کرده اند و انسان همواره در حال یادگیری و آزمون و خطا می باشد. در واقع ما در مسیر زندگی خود از تجارب، اشتباهات، خاطرات، جامعه و داستان ها و کتاب ها، رابطه ها و افراد یاد می گیریم و این یادگیری های پیوسته را مدیون دانش آموزی در رکاب معلمانی هستیم که با صبر و حوصله به ما گوش سپردن و خوب نگاه کردن را آموخته اند، معلمانی سختگیر چون روزگار که گاه نیز از آنها گله و شکایت کرده ایم.

انسان ها همیشه در طول زندگی خود به دنبال کسب دانش و اطلاعات و در حال پیگیری اخبار و مسائل روز جامعه هستند و می توان گفت روحیه دانش آموزی که از کودکی و در بستر مدرسه برای هر انسانی قابل لمس و درونی می شود در سال های آینده نیز حفظ و حتی تقویت شده و زمینه ساز تلاش و کوشش فرد برای کسب مدارج بالاتر می شود.

دانش آموز یعنی کسی که می آموزد و به دنبال دانش و برای کسب دانش تلاش می کند. پس این هدف ارزشمند و این نام مقدس شایسته تجلیل و تقدیر است. دانش آموزان همان جوانان موفق و پر تلاش فردا هستند که می توانند الگوی بی نظیری برای نسل های آینده خود باشند و با استفاده از علم و توانایی خود شهر و کشورشان را بسازند. جامعه به مدد دانش آموزان است که زمینه پویایی و پیشرفت را یافته و امید به بهبود مشکلات نیز به دست دانش آموزان امروز و متخصصان فردا برآورده می شود.

و امروز جامعه وامدار وجود دانش آموزانی است که سرشار از امید و انگیزه با چهره های پر از مهر خود و به پشتوانه ی خانواده، مدرسه و معلمان هر روز راه مدرسه را در پیش گرفته و در جهت کسب دانش کوشش می کنند. باشد که با توجه ویژه به دانش آموزان و تقویت حس کنجکاوی و روحیه ی یادگیری آنان زمینه دانش اندوزی بیشتر و امید به فرداهای روشن تر را برای آنان فراهم کنیم.

/ج