خَشَم: محله، کوی برزن و قسمتی از شهر که در اصل «حَشَم» بمعنی خویشان و کسان که جمع آن اِحشام است. در جلد دوم صفحه 1325 فارس نامه ناصری و فارس نامه ابن بلخی خَشَم جَت را همان اِحشام جَت و در کتاب جغرافیا و اسامی دهات کشور، خَشَم جَت را اِحشام حَسن در شمال برازجان نام برده همچنان محل قدیم روستای دهقاید پس از انتقال آبادی و اهالی به محل فعلی که توسط میرزا محمد خان غضنفر السلطنه صورت گرفت و محمدآباد نام گذاری شد که در حال حاضر زمین وسیع کشاورزی است و تا چندی قبل متعلق به پدر این نگارنده بوده را خَشَم کهنه یا اِحشام کُهنه می گویند. در برازجان به محله هایی که بیشتر افراد آن خویشاوند سببی و نسبی بوده و یا در حرفه و شغل و فرهنگ، رسوم و گویش و مذهب خاص با هم وجه اشتراک دارند خَشَم گفته می شود مثل خَشَم آنگَرَل (آهنگرها) خَشَم نَجارَل (نجارها) خَشَم کُیزِه گِرَل (کوزه گرها) خَشَم چَهاویَل (چهاب دارها) خَشَم بَکرِکی، خَشَم قلعه، خَشَم خضر، خَشَم خسروی، خَشَم پاپری، خَشَم کُمپانی، خَشَم گرمسیری، خَشَم سنگار، خَشَم دشتی یل (اهالی شهرستان دشتی و تنگستان که در خیابان شهید سلیمی و کاراژ پهلوان ساکن هستند. خَشَم باوی یَل (بهائیها، پیروان مسلک میرزا محمدعلی باب) که تا چند سال اخیر در کوچه حد فاصل مسافربری میهن دشتستان تا بازار روز کوچه مهدیه کنونی و اطراف مصلای نماز جمعه قبل از احداث سکونت داشتند و خشم گِیسِکونیَل (گیسکانیها) اهالی بخش ارم و بوشکان و روستاهای تابعه که در شرق برازجان محله ی میرزا آباد ساکن هستند.

خَشَم رَفتن: مهمانی و دید و بازدید در محله ای دیگر به جز محله ی خود رفتن مثال «مِی خِیم بِریم خَشَم. می خواهیم برویم مهمانی»

خِشم کردن: ملتهب و چرکین شدن زخم

خِشُو: خوش آب، نام روستایی از توابع دشتستان واقع در بخش مرکزی در ده کیلومتری غرب برازجان که خوشاب و خاشو هم گفته می شود در فارس نامه ناصری از آن بنام خشاب نام برده

خُشُون/ خُشونل: خودشان، خود آن ها

خُشک کال: کاشت گندم و جو قبل از بارش باران که به این روش پیش کال و پس از بارش اولین باران سالانه پس کال گویند.

خُشکِلَک: هر چیز که آب و رطوبت آن گرفته شده، نیمه خشک، پژمرده و پلاسیده شدن مثال در مورد این پرسش که چرا میوه ها را بیرون ریختی پاسخ: هَمه شِون خُشکِلَک واویدنه. همه ی آن ها خشک و پلاسیده شده

خوش کلوم: خوش کلام و خوش زبان

خُشکه: چُپُق زمینی. در زمین مرطوب دو حفره کوچک مرتبط با هم حفر می کنند سپس در یک حفره تنباکو یا توتون ریخته روی آن آتش می گذارند و به حالت خوابیده از سوراخ دیگر دود را می مکند.

خُشکه چین: احداث دیوار سنگی بدون استفاده از ملات

خُشکو: پورکشک، کشک را کوبیده و نرم می کنند و در آب می خیسانند و چند بار آب آن را عوض کرده تا شوری آن برطرف گردد سپس با رطب و خرما می خورند

خُشکین بدن: لاغر اندام و استخوانی

خُشکِکِی: خشک و بدون آب و رطوبت از این واژه بعنوان کار و فعالیت بدون سود و بهره هم استفاده می شود مثال (ما هاسی خُشکِکِی می دُویم. ما داریم بدون مزد و سود کار می کنیم)

خُشمِکون: خوش مکان، نام روستایی از توابع بخش مرکزی دشتستان در 10 کیلومتری غرب برازجان در فارس نامه ناصری از این روستا بنام خِشُوگان نام برده.