محمدباقر عباسی سملی

اعلام حضور و کاندیداتوری جناب آقای دکتر سید مصطفی تاجزاده به عنوان یکی از صالح ترین، سالم ترین و وفادارترین نیروهای انقلاب به جمهوری اسلامی، شُکی بود که همه جناح های سیاسی را به تأمل واداشت. زیرا بارقه امیدیست که می تواند به پیکر کرخت انتخابات آتی تکانی اساسی دهد و جامعه را به جنبش در آورد. هر چند برخی در صددند تا این حرکت ایثارگونه و وطن پرستانه دکتر سید مصطفی را به عنوان یک پدیده ی عجیب و غیر قابل تصور در انتخابات ۱۴۰۰ معرفی کنند.
یعنی با کمال تأسف طی چند دهه اخیر سقف سلامت، دانایی و تحمل نظام اسلامی را آنقدر کوتاه به تصویر کشیده اند، که اعلام کاندیداتوری شخصیتی همچون سید مصطفی تاجزاده که از فرق سر تا نوک پا با جمهوری اسلامی (آنگونه که بنا نهاده شده بود )، عجین است هم باید یک اتفاقی محیرالعقول و غیر قابل هضم تصور شود.
براستی چرا بخشی از سیاسیون، حتی از جبهه اصلاحات، جناب دکتر تاجزاده را بجای اینکه ستاره انتخابات ۱۴۰۰ بدانند و از حضور وی که بی شک باعث ایجاد شور و شعف در بخش عظیمی از جامعه در انتخابات پیش رو خواهد شد، از پیش رد صلاحیت شده تلقی می نمایند. به کدامین گناه ناکرده؟
آیا جناب سید مصطفی تاجزاده، بلانسبت ایشان، دزد است؟ جاسوس بیگانه است؟ فساد اخلاقی دارد؟ مسلمان نیست؟ معاند نظام است؟ رجل سیاسی نیست؟ و ....؟
آیا این نوع نگاه، تأییدی بر عملکرد خلاف قانون اساسی شورای محترم نگهبان طی سنوات گذشته نیست؟
شاید برخی سنت شکنی جناب دکتر تاجزاده در ایراد سخنانی مشفقانه و دوستانه خطاب به مقام رهبری را دلیل کافی و وافی جهت رد صلاحیت وی بدانند. که باید خطاب به این بزرگواران که اتفاقا همگی سنشان به حوادث و وقایع صدر انقلاب قد می دهد عرض کرد، مگر شما فراموش کرده اید که در اوائل انقلاب در مناظرات تلویزیونی میان آیت الله شهید بهشتی و مرحوم آیت الله مصباح یزدی با سران حزب توده(کیانوری و احسان طبری) بر سر اساس دین مبین اسلام بحث می شد؟
مگر فراموش کرده اید که وقتی مسعود رجوی و موسی خیابانی شروع به جوسازی علیه حضرت امام رحمه الله علیه کردند که آقای خمینی به ما وقت ملاقات نمی دهد، امام(ره) فرمود شما اسلحه تان را زمین بگذارید من به دیدن شما می آیم؟
آن هم در حالی که مجاهدین خلق بر خلاف تمام قوانین نظام، همه مسلح بودند.
پس کار انقلاب و نظام را به کجا رسانده اید و رسانده اند که فردی مثل دکتر سید مصطفی تاجزاده که خود پرورش یافته دامان امام راحل، مقام رهبری و سایر روحانیون بلند پایه انقلاب هستند، نباید حق داشته باشد چند جمله سخن دوستانه و مشفقانه خطاب به مقام رهبری ایراد نماید؟!!! که در آن صورت رد صلاحیت باید سرنوشت محتوم و بدون چون و چرای وی باشد.

اما چرا تاجزاده ستاره انتخابات ۱۴۰۰ است؟

۱— بخاطر ایده هایی که در بیانیه اعلام حضور خود در راستای تقویت نظام و احقاق حقوق ملت مطرح نموده است.

۲— زیرا حضور تاجزاده باعث تقویت اسلامیت نظام می شود.
شاید خیلی ها انتظارشان از نگارنده این است، که همت خود را بر اثبات تضعیف جمهوریت نظام طی دهه های اخیر گذاشته و بر ضرورت احیاء آن تاکید نماید. لاکن من بر این باورم که آنچه ضربه جبران ناپذیر خورده است، بیش از جمهوریت، بخش اسلامیت نظام است. که بهترین گواه اثبات این مدعا نیز همین باور ناصواب قطعی دانستن رد صلاحیت جناب دکتر تاجزاده در انتخابات ۱۴۰۰ است. که باید در ضد دینی بودن و اثبات سستی پایه و اساس این باور، به قرآن ناطق متوسل شد. ما شیعیان به درستی، مولای متقیان و امیر مؤمنان علی(ع) را قرآن ناطق می دانیم. یعنی کلام مولا علی(ع) تفسیر واقعی قرآن مجید است. پس اگر فعلی در تضاد با کلام امام متقیان باشد، در واقع در تضاد با قرآن یعنی نسخه کامل و جامع دین مبین اسلام است.
حال اول خطاب به منسوبان به جبهه اصلاحات و سپس فقهای محترم شورای نگهبان و سایر دست اندرکاران برگزاری انتخابات گرفته تا جناح رقیب، که شاید رد صلاحیت جناب دکتر تاجزاده را کمترین تاوان ایراد سخنانی دوستانه و خیرخواهانه خطاب به مقام رهبری از جانب وی می دانند!!! باید توجه دهم این بزرگواران را به فرازی از خطبه امام علی(ع) که در صفین ایراد شده و لزوم تعامل متقابل رهبر جامعه اسلامی و مردم را به صریح ترین شکل ممکن به تصویر کشیده است.

خطبه ۲۰۷ نهج البلاغه :

"   ... فَلاتُكَلِّمُونى بِما تُكَلَّمُ بِهِ الْجَبابِرَةُ، وَ لاتَتَحَفَّظُوا
مِنّى بِما يُتَحَفَّظُ بِهِ عِنْدَ اَهْلِ الْبادِرَةِ، وَ لاتُخالِطُونى بِالْمُصانَعَةِ، وَ لا تَظُنُّوا بِىَ اسْتِثْقالاً فى حَقٍّ قيلَ لى، وَ لاَ الْتِماسَ اِعْظام  لِنَفْسى، فَاِنَّهُ مَنِ اسْتَثْقَلَ الْحَقَّ اَنْ يُقالَ لَهُ، اَوِ الْعَدْلَ اَنْ يُعْرَضَ عَلَيْهِ، كانَ الْعَمَلُ بِهِما اَثْقَلَ عَلَيْهِ. فَلاتَكُفُّوا عَنْ مَقالَة بِحَقٍّ، اَوْ مَشُورَة بِعَدْل، فَاِنّى لَسْتُ فى نَفْسى بِفَوْقِ اَنْ اُخْطِئَ، وَ لا آمَنُ ذلِكَ مِنْ فِعْلى اِلاّ اَنْ يَكْفِىَ اللّهُ مِنْ نَفْسى ما هُوَ اَمْلَكُ بِهِ مِنّى،.....
... پس با من چنانکه با پادشاهان مستبد سخن مى گویند سخن مگویید، و آنچه را در برابر مردم خشمگین پنهان مى کنند از من پنهان مدارید، و با مدارا و چاپلوسى با من معاشرت ننمایید، و گمان نکنید که شنیدن سخن حق بر من سنگین است، و مپندارید که تعظیم نابجاى خود را از شما درخواست دارم، زیرا آن که اگر سخن حق به او گفته شود، یا عدالت به او پیشنهاد گردد بر او سنگین آید، عمل به حق و عدل بر او دشوارتر است. بنابراین از حق گویى یا مشورت به عدل خوددارى نکنید، که من در نظر خود نه بالاتر از آنم که خطا کنم، و نه در کارم از اشتباه ایمنم مگر اینکه خداوند مرا از نفسم کفایت کند نفسى که خداوند از من به آن مالک تر است،..... "

پس مطابق این فراز از کلام امام علی(ع) عملکرد جناب تاجزاده، چیزی جز عمل به فرمان مولای موحدان و قرآن ناطق نیست. لذا حضور تاجزاده در وانفسای مسابقه چاپلوسی ( که عملی ضد دینی ست) قطعا در راستای تقویت و احیاء اسلامیت نظام است.
۳— باعث احیاء جمهوریت نظام خواهد شد.
بر هیچ کس پوشیده نیست که واپسگرایان از آغازین روزهای پیروزی انقلاب و رفراندوم تعیین نوع نظام حکومتی، با واژه جمهوری در عنوان انتخابی ملت برای نظام اسلامی مشکل داشته و آن را سوغات فرهنگ و تمدن غرب می دانستند. لاکن همواره با سد پولادین حضرت امام(ره) مواجه می شدند. اما هرگز از تضعیف بخش جمهوریت نظام دست بر نداشتند و در راستای توجیه عملکرد خود اظهار می داشته و می دارند که امام راحل تحت تأثیر فضای حاکم بر صدر انقلاب مصلحت اندیشی کرده و تن به واژه جمهوریت که در تضاد با دین مبین اسلام است داده و اکنون وظیفه ماست که این نقیصه را مرتفع نماییم، که تا حد زیادی هم در این کج اندیشی خود موفق بوده اند.
حال پرسشی که در ذهن متبادر می گردد این است، که آیا نگاه حضرت امام به واژه جمهوری ریشه دینی داشته و یا اینکه واقعا تحت تأثیر فضای غالب اول انقلاب این واژه در عنوان نظام انتخابی ملت بر وی تحمیل شده است. که در رد ادعای واپسگرایان، براستی چه پاسخی برتر از کلام صریح قرآن ناطق در تأیید جمهوریت و جایگاه رأی ملت می توان یافت. آنجا که در خطبه سوم نهج البلاغه (شقشقیه) می فرماید:

" ...  أَمَا وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّهَ وَ بَرَأَ النَّسَمَهَ لَوْ لَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وَ قِیَامُ الْحُجَّهِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَمَاءِ أَلَّا یُقَارُّوا عَلَى کِظَّهِ ظَالِمٍ وَ لَا سَغَبِ مَظْلُومٍ لَأَلْقَیْتُ حَبْلَهَا عَلَى غَارِبِهَا وَ لَسَقَیْتُ آخِرَهَا بِکَأْسِ أَوَّلِهَا وَ لَأَلْفَیْتُمْ دُنْیَاکُمْ هَذِهِ أَزْهَدَ عِنْدِی مِنْ عَفْطَهِ عَنْزٍ...
....هان! به خدایى که دانه را شکافت، و انسان را به وجود آورد، اگر حضور حاضر،  و تمام بودن حجت بر من به خاطر وجود یاور نبود، و اگر نبود عهدى که خداوند از دانشمندان گرفته که در برابر شکمبارگى هیچ ستمگر و گرسنگى هیچ مظلومى سکوت ننمایند، دهنه شتر حکومت را بر کوهانش مى انداختم، و پایان خلافت را با پیمانه خالى اولش سیراب مى کردم، آنوقت مى دیدید که ارزش دنیاى شما نزد من از اخلاط دماغ بز کمتر است!... "
آیا گواهی روشن تر از این کلام امام(ع) در حجت بودن رأی اکثریت می توان یافت؟
پس دفاع از جمهوریت نظام که خود منبعث از اسلامیت آن است، نیازمند فردی آگاه، متدین و جسور چون دکتر سید مصطفی تاجزاده دارد، تا بتواند به پشتوانه ملت و آموزه های دینی متعرضان به جمهوریت و حق رأی و انتخاب ملت را عقب براند.
۴— باز سازی ساختار آسیب دیده امنیت ملی و اجتماعی
فعالیت سرویس های جاسوسی کشورهای متخاصم یا حتی رقیب در کشورهای یکدیگر امری تقریبا طبیعی و غیر قابل اجتناب است. اما آنچه محل بحث است، میزان توفیق این سرویس های امنیتی و اطلاعاتی ست. که با کمال تأسف طی چند سال اخیر ما شاهد موفقیت های چشمگیر سرویس های امنینی کشورهای بیگانه در کشور عزیز خودمان ایران بوده ایم. بدون شک هیچ انسان وطن پرستی نمی تواند از این ضعف های امنیتی موجود در کشور در رنج نباشد. اما آنچه مهم است، چرایی این ضعف سرویس های امنیتی ما و توفیق سرویس های بیگانه در جغرافیای سرزمینی جمهوری اسلامی ست.
به باور این کمترین پیش و بیش از اینکه بخواهیم عوامل امنیتی خود را متهم و محکوم نماییم، باید دولت های حاکم در کشور را به پرسش گرفت. وزیر اطلاعات مطابق قانون منصوب رئیس جمهور است و رئیس جمهور هم مجری قانون اساسی ست و هم رئیس شورای عالی امنیت ملی و هم مطابق قانون اساسی شخص دوم نظام است. از سویی سایر نهادهای امنیتی و نظامی در شورای عالی امنیت ملی زیر نظر رئیس جمهور فعالیت می کنند. این درست است که فرمانده کل قوا مسئول عزل و نصب فرماندهان نظامی و انتظامی ست، لاکن همان قانون رئیس جمهور را در شورای عالی امنیت ملی در رأس همه این نهاد ها قرار داده است. پس در صورت حضور فردی باهوش، جسور، کاردان، وفادار به نظام و منافع ملی در جایگاه ریاست جمهوری، قادر خواهد بود تمام این حفره های امنیتی را پر نماید.
که به باور این کمترین، جناب دکتر سید مصطفی تاجزاده شایسته ترین فرد برای قرار گرفتن در این جایگاه و رفع نقایص پیش گفته می باشد.

۵— حل مشکلات اقتصادی و معیشتی ملت

برخی این روزها دانسته یا ندانسته طرح مباحث بنیادی فرهنگی، سیاسی و امنیتی را مسائل جانبی معرفی و اصل را رفع مشکلات معیشتی جامعه معرفی می نمایند. در صورتی که بر اهل فن کاملا روشن است که معضلات اقتصادی موجود، محصول و منبعث از معضلات فرهنگی، سیاسی و امنیتی موجود در کشور است. بگذارید برای روشن شدن مطلب، یک مثال از حوزه تخصصی خودم بزنم. فرض کنید دیوار و سقف یک ساختمان بر اثر نشست فونداسیون، ترک برداشته باشد. آنچه مسلم است در نگاه عوامانه اولویت اصلی دوخت و دوز و رفع این ترک هاست. اما در نگاه یک مهندس سازه، ترک های موجود ریشه در نشست فونداسیون دارد و تا زمانی که فونداسیون استحکام بخشی نشود و علت نشست مرتفع نگردد، پوشیدن موقت ترک ها با مصالح روز هیچ دردی را دوا نخواهد کرد و بلافاصله این ترک ها دهان باز خواهند کرد.
پس وقتی در جامعه ای ثبات سیاسی، فرهنگی و امتیتی نباشد، هرگز معضلات اقتصادی مرتفع نخواهد گردید. بلکه روز بروز عمیق تر خواهد شد.
در جامعه ای که فاقد ثبات سیاسی امنیتی باشد، نه تنها کشورهای خارجی حاضر به سرمایه گذاری در آن نخواهند شد، بلکه سرمایه های داخلی هم به سمت مکان های امن در خارج از کشور خواهند رفت. کافی ست نگاهی به آمار خرید خانه های مسکونی در ترکیه از جانب ایرانیان طی سال های اخیر بیندازید.
پس جامعه ما امروز واقعا محتاج شخصیتی باثبات، دلسوز، باتجربه و وطن پرست مثل تاجزاده است.
این کمترین ضمن اینکه هیچ دلیل موجه و قانونی جهت رد صلاحیت آقای تاجزاده نمی بینم، بلکه امیدوارم چنانچه شورای محترم نگهبان بر ادامه روند ناصواب نخبه زدایی گذشته خود اصرار ورزد، با دخالت مقام رهبری، این فرصت حیاتی از انقلاب  نڟام و ملت ایرکان سلب نگردد.

محمد باقر عباسی سملی

فعال سیاسی اصلاح طلب
رزمنده و جانباز دفاع مقدس
کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست